به گزارش گروه وبگردی باشگاه خبرنگاران جوان، الجزایری ها در ماه رمضان با عشق، لب از خوردن و آشامیدن می بندند و بسیار نادر است که در الجزایر شخصی را در حال روزه خواری ببینید.

روزه خواری در ملا عام در الجزایر بهای سنگینی دارد و بیمارانی که روزه بر آن ها واجب نیست، حتی در منزل به طور آشکارا چیزی نمی خورند و یک الجزایری پیدا نخواهی کرد که وقتی یک مسافر به خانه اش می رود از او سوال کند روزه است یا نه.

از نظر الجزایری ها بوی ماه رمضان از قبل از حلول ماه شعبان به مشام می رسد؛ چرا که آن ها قبل از ماه شعبان به استقبال ماه صیام می روند و خود را برای روزه داری آماده می کنند.
آن ها عقیده دارند که چهل روز زمان لازم است تا بدن پاکسازی شده و برای گرفتن روزه آماده شود. 
حرمت ویژه ماه مبارک رمضان برای الجزایری‌ها

از نیمه دوم ماه شعبان تغییراتی در زندگی مردم کوچه و خیابان ایجاد می شود. با شمارش معکوس برای شروع ماه رمضان مردم فقط در مورد این ماه سخن می گویند، مثلا سیگاری ها در مورد این که روزهای اول روزه داری را چگونه تحمل کنند و یا پدر خانواده در مورد هزینه ها در این ماه سخن می گوید.

الجزایری ها قبل از شروع ماه شعبان دیوارهای خانه را رنگ می کنند و کسانی که امکان این کار را نداشته باشند به خانه تکانی و رفت و روب خانه هایشان می پردازند.

به اعتقاد زنان خانه دار در الجزایر، نمی توان وارد ماه مبارک شد در حالی که منزل تمیز و پاکیزه نیست.

مساجد نیز برای استقبال از ماه رمضان زیباسازی و نظافت می شوند، دیوارهای آن ها دوباره رنگ می خورند، فرش ها شسته شده و چراغ های رنگی بر گلدسته های مساجد نصب می شود.

یکی دیگر از عادت های زنان خانه دار الجزایری چند روز قبل از شروع ماه رمضان رفتن به بازار و خریدن ظروف جدید از جمله قابلمه، بشقاب و سرویس چای و قهوه خوری و ادویه جات است.

شهرهای الجزایر نیز به نوبه خود در ماه رمضان به بازاری بزرگ تبدیل می شود و اقتصاد و تجارت در خیابان ها و پیاده روها رونق می گیرد.

برخی مغازه ها تغییر شغل می دهند، مثلا لباس فروشی به قنادی و تعمیرات ماشین به شیرینی و آب میوه فروشی تبدیل می شود. زیرا در ماه مبارک رمضان مصرف مواد غذایی در الجزایر به طور فزاینده ای زیاد می شود و برخی ها از سه ماه قبل خود را برای ماه رمضان آماده می کنند و حقوقشان را برای این ماه ذخیره و حتی برخی ها پول قرض می کنند.

در حالی که درآمد الجزایری ها به طور متوسط 300 دلار است هزینه آن ها در ماه رمضان صرفا برای خورد و خوراک به 600 دلار می رسد.
 
روزه کاری در الجزایر

در ماه رمضان فعالیت کاری در الجزایر کاهش می یابد و ادارات دولتی و حتی همه مشاغل ساعت کاری خود را تغییر می دهند و معمولا ساعت شروع کار به جای 8 صبح به 9 صبح و پایان آن از ساعت پنج به ساعت چهار تغییر می یابد.

اما بسیاری از افراد شاغل به خصوص زنان ساعت 10 صبح سر کار حاضر می شوند و یک ساعت پیش از موعد از محل کار خارج می گردند تا برای خرید و تهیه غذا وقت داشته باشند.

بیشتر الجزایری ها گویی روزه کاری گرفته اند و وقتی از آن ها در مورد کار سوال شود می گویند انشالله بعد از عید فطر. البته به استثنای تاجرها که رونق کارشان در ماه رمضان است.

در ماه مبارک رمضان در میان الجزایری ها نوعی همکاری اجتماعی بی نظیر به وجود می آید. افطاری های مجانی که برخی توسط دولت و برخی از سوی نیکوکاران هزینه می شود در همه کشور به راه می افتد.

در سال های اخیر خیمه های خیابانی برای اطعام روزه داران رهگذر در کنار بزرگراه ها نصب شده و پلیس با متوقف کردن خودروها در کنار جاده به آن ها افطاری می دهد تا با سرعت زیاد برای رسیدن به خانه دچار سانحه نشوند.

دولت الجزایر نیز از سال ها قبل در ماه رمضان اقدام به توزیع سبد کالا در میان نیازمندان می کند.
 
بیشترین زحمت بر گردن زنان خانه دار

بیشترین زحمت را در ماه رمضان زنان الجزایری متحمل می شوند، زیرا بیشتر ساعت های شبانه روز را در آشپزخانه مشغول پختن و آماده کردن افطار و سحری هستند.

سفره افطار در ماه رمضان تنها زمانی است که همه اعضای خانواده کنار هم جمع می شوند. اغلب الجزایری ها دعوت افطار دوستان و آشنایان را نمی پذیرند و ترجیح می دهند در کنار خانواده خود باشند، زیرا فرصتی است که تنها در ماه رمضان ایجاد می شود و اگر بخواهند کسی را برای افطار دعوت کنند باید همه اعضای خانواده طرف را نیز دعوت کنند.

پس از افطار نیز بساط قهوه و چای ساده به همراه انواع شیرینی ها پهن می شود.
 
رونق مساجد و قهوه خانه ها پس از افطار

پس از خوردن افطار مردان الجزایری اغلب راهی مساجد برای برپایی نماز 'تراویح' می شوند و از آن جا که شمار آن ها زیاد است در برخی شهرها این نماز در میدان های شهر و با استفاده از بلندگو برگزار می شود.

برخی مردان نیز راهی قهوه خانه ها می شوند. زنان نیز همانند مردان برای برگزاری نماز تراویح راهی مساجد می شوند و البته در این میان فرصتی برای دیدار با سایر زنان و یافتن عروس و شوهر برای دختران نیز فراهم می شود.

پس از افطار زندگی به شهرهای الجزایر بازمی گردد، تمام مغازه ها تا ساعت های آخر شب فعال هستند و خیابان ها و میدان های عمومی شلوغ می شوند، اما با فرا رسیدن صبح بار دیگر شهر به خواب می رود.
 
منبع:ایرنا
انتهای پیام/