به گزارش  گروه وبگردی باشگاه خبرنگاران جوان ، داستان تلخ زندگی "علی کوچولو" از یک روز تلخ شروع شد، روزی که از پدرش خواست او را همراه خودش به محل کار ببرد. وقتی پدر موافقت کرد، علی سراسیمه و شاداب کفش و کلاه کرد و راهی شد، در حالی که نمی دانست دست روزگار چه سرنوشت تلخی برای او رقم زده  است .   
 
پدر علی جوشکار بود و علی خیلی دوست داشت به او کمک کند . در فاصله ای که پدر دنبال کاری رفت، علی میله ای را بلند کرد که به دوست پدرش کمک کند، میله سنگین بود و دستان کوچک علی طاقت نگاه داشتن میله آهنین را نداشت، بناگاه میله خم شد و روی کابل برق افتاد و برق فشار قوی دو دست کوچک او را لرزاند و سوزاند و همه چیز  ناگهان تمام شد و چه تمام شدنی .  
 
"علی هاتفی" کودک هشت ساله بجنوردی به بیمارستان سوختگی شهید مطهری تهران منتقل شد ، اما دستان کوچکش آنقدر سوخته بود که پزشکان برای زنده ماندنش مجبور شدند هر دو دست را  از کتف قطع کنند .

 
حالا از آن روز تلخ و سیاه دو سال گذشته است و علی دیگر حتی نمی تواند بتنهایی لقمه ای به دهان بگذارد . همه هزینه های درمان "علی " از سوی بانویی نیکوکار و همراهی  دلسوزانه واحد مددکاری بیمارستان شهید مطهری پرداخت شده، اما علی دستانش را می خواهد .  
 
شنیده  است در ایتالیا می توانند برای او پروتز هوشمند بگذارند، پروتزی که متحرک است و او با کمک آنها می تواند غذا بخورد، دکمه های لباسش را ببندد، کتابش را ورق بزند، قلم به دست بگیرد، درس بخواند و  زندگی کند. اما مشکل این است که این کار برای پدر علی ۴۰ هزار یورو آب می خورد و او چنین پولی را تاکنون در خواب هم ندیده است.  
 
خانم نیکوکاری که پیگیر امور درمان علی است، می گوید: در ایران هم پروتزهایی برای او می توانند کار بگذارند، اما این پروتزها متحرک نیستند و فقط ظاهر داشتن دست را برای علی حفط می کنند و اصلا کاربردی نیستند، در حالی که  در خارج  از کشور پروتزهای متحرکی وجود دارد  که  می تواند توان انجام امور شخصی را به علی بدهد.
 
او از مسئولان ، ریاست جمهوری، وزارت بهداشت ، وزارت رفاه ، پزشکان خیر و  همه مردم نیکوکار می خواهد علی را دریابند. او دست می خواهد تا بتواند به زانو بگیرد و برخیزد. 

منبع:سلامت انلاین
انتهای پیام/