گزارش؛
سردرگمی کاربران در دنیای هپروت فضای مجازی
کاربران این روزهای فضای مجازی درگیر مسائل عجیبی در شبکه ها شدند، که از معادلات سخت ریاضی هم برایشان پیچیده تر است.
به گزارش گروه فضای مجازی باشگاه خبرنگاران جوان؛ قصد معرفی فردی را داریم که به طور متعادل از فضای مجازی و اپلیکیشن های ارتباطی استفاده می کند.
وی در شرح زندگی خود در طول یک روز و ارتباط اینترنت اینگونه بیان کرد: پس از بیدار شدن و قبل از شروع هرکاری ابتدا گوشی خود را چک می کنم تا اگر پیام خاصی دارم جواب بدهم؛ بعد از اینکه پیام های شخصی در اپلیکیشن های پیام رسانم چک شدند و نگرانی های ذهنی ام برطرف شد کانال های تلگرامی و اینستاگرام خود را نگاه می کنم تا از فعالیت دیگران و اتفاقات دور و اطراف با خبر بشوم.
زمانیکه از پیام ها و اتفاقات اخیر فضای مجازی مطلع شدم به تازه می توانم با فراغ بال آمده شوم و سرکار بروم. حین آماده شدن برای رفتن، در محیط پارکینگ هم گوشی خودم را چک می کنم که پیام های جدید را جواب بدهم، مدت رانندگی تا محل کار 45 دقیقه تا یک ساعت طول میکشد، دوست دارم سریع تر به مقصد برسم با این حال وقتی پشت چراغ قرمز می مانم خوشحال می شوم و دوست ندارم به این زودی ها چراغ سبز بشود تا حرکت کنم.
به خاطر عضویت در اپلیکیشن ها بخشی از ذهنم همیشه مشغول آن است که پیام یا پستی در حال تبادل است و من باید در جریان این اتفاقات باشم. برای همین هر زمان خالی که در رانندگی پیش بیاید غنیمت می دانم و باز هم سری به دنیای دوستان و محیط گرم مجازی می زنم همین کارم گاهی باعث می شود سایر رانندگان را آزار دهم و دوبار هم هدف توهین و ناسزای موتورسواران قرار گرفتم.
صادقانه بگویم، زمانی هم که به محل کارم می رسم اولین کاری که بعد از احوال پرسی با همکاران انجام می دهم این است که سیستم اینترنتی خود را که تمام برنامه های مجازی را در آن دارم چک می کنم.
گاهی پیامی میخوانم که موجب ناراحتی خودم شده و من هم همین بار منفی را به ارباب رجوع منتقل کرده ام و بعضی اوقات هم برای این که مشغول چت بوده ام مراجعین را به بخش های دیگر پاس داده ام تا کمتر مزاحم رسیدگی ام به فعالیت های مجازی ام بشوند. زمان ناهار هم که دیگر می دانید اوقاتی است که فارغ از هر چیز می توانم گوشی را روی میز ناهار قرار بدهم تا با هر قاشق ناهار به یکایک اپلیکشن ها نظارت داشته باشم.
در جمع غذا را تند میخورم تا بعد آن به چت و کامنت ها برسم و زمانی که تنها باشم غذا خوردنم به خاطر غرق بودنم در مجازی طولانی تر می ود یعنی از کارهای اصلی ام ر زندگی لذت نمی برم و فقط درگیر اعمال و پستهای دیگران هستم این روند تا شب ادامه دارد و زمانی که وارد تخت خواب میشوم تا آخرین فعالیت ها را چک نکنم خیالم راحت نمی شود تا بخوابم.
آنچه بیان شد؛ مختصری از زندگی فردی است که بطور معمول از اینترنت استفاده می کند، معتادان و سرشناسان مجازی که جای خود دارند.
گزارش از فائزه عسگری
انتهای پیام/
