به گزارش گروه بینالملل باشگاه خبرنگاران جوان به نقل از کوارتز، بانک جهانی در ویرایش 2016 نسخه شاخص های توسعه جهانی (WDI) تغییر بزرگی ایجاد کرده و تصمیم گرفته است در ارائه اطلاعات، تمایزی بین "کشورهای توسعه یافته" و "کشورهای در حال توسعه" قائل نشود.
این تغییر نشانگر تحول طرز تفکر درخصوص توزیع جغرافیایی فقر و رفاه است. اما وقتی این را در نظر بگیریم که در وهله اول هیچکس با این اصطلاحات موافق نبوده است، این تصمیم اهمیت کمتری پیدا میکند.
صندوق بین المللی پول می گوید تمایز بین اقتصادهای پیشرفته و نوظهور براساس معیارهای دقیقی صورت نگرفته است.
سازمان ملل متحد هیچ تعریف مشخصی از یک کشور در حال توسعه ارائه نکرده است؛ با این وجود، 159 کشور را در این زمره قرار داده است.
در واقع، تلاش کشورهای در حال توسعه در چند سال گذشته تا حدودی موفقیت آمیز بوده است که به گفته یکی از کارشناسان آمار و اطلاعات بانک جهانی، بخشی از آن به دلیل تغییر و به روزرسانی الگوهای ذهنی مردم بوده است.
یکی از محققان در مقاله خود به این نتیجه رسیده است که سرانه درآمد ناخالص ملی، معیار مناسبی برای تعیین شاخص های اجتماعی است؛ اما تمایز بین داده ها با در نظر گرفتن درآمدهای پایین، متوسط و بالا نشان خواهد داد که چرا اصطلاح "کشورهای درحال توسعه" اصطلاحی مشکل ساز است. به عنوان مثال، چین، بولیوی و اریتره، که در سه گروه درآمدی متفاوت قرار دارند، همگی تحت عنوان "کشورهای در حال توسعه" قرار می گیرند.
داده های تحلیلی نشان می دهد که جهان از اهداف توسعه هزاره، که در سال 1990 از سوی سازمان ملل به عنوان نقشه راهی برای مبارزه با فقر تدوین شد، عبور کرده است و به سمت اهداف توسعه پایدار، که سال گذشته تصویب شد، پیش می رود.
اهداف توسعه هزاره درخصوص کشورهای در حال توسعه بود؛ اما در اهداف توسعه پایدار هر کشوری نیازمند توسعه است.
انتهای پیام/
بااحترام