به گزارش گروه وبگردی باشگاه خبرنگاران جوان، امتیازاتی که ذوب آهن در بازی‌های خانگی از دست داد باعث شد آنها نه تنها در کورس قهرمانی قرار نگیرند بلکه از کورس کسب سهمیه آسیایی هم خارج شوند و نسبت به فصل گذشته پسرفت داشته باشند.

ذوب آهن که فصل گذشته با کادر فنی جدید خود به لطف مدیریت توانمند این باشگاه توانست از دوران افول فاصله بگیرد و کسب سهمیه آسیایی را با قهرمانی در جام حذفی جشن بگیرد یکی از امیدهای اصلی قهرمانی در لیگ پانزدهم به شمار می‌رفت.

هرچند اگر مشکلات مالی وجود نداشت جایگاه ذوب آهن در پایان فصل بهتر می‌شد اما سبزپوشان اصفهانی در این فصل هم مانند خیلی از فصول از حاشیه دور بودند و عملکرد کلی آنها را باید از لحاظ فنی مورد بررسی داد.

عملکرد موفق در فصل نقل و انتقالات

ذوب آهن در فصل نقل و انتقالات هرچند مهره کلیدی خود در قلب دفاع یعنی کارلوس سانتوس را از دست داد اما با جذب محمد نژاد مهدی در ابتدای فصل و وحید محمدزاده در تعطیلات نیم‌فصل توانست تا حدودی جای خالی سانتوس را پر کند و با حفظ شاکله تیم عملکرد موفقی در نقل و انتقالات داشته باشد.

گل‌محمدی خوش‌شانس بود که تیمی را در دست داشت که در هر پست دو بازیکن قابل اتکا داشت و در کنار ستاره‌های باتجربه‌ای مثل قاسم حدادی‌فر و مهدی رجب‌زاده جوانان با انگیزه‌ای داشت که در مقاطع سرنوشت‌ساز فصل می‌توانستند به کمک تیم بیایند.


شروع پرنوسان

ذوب آهن یکی از تیم‌هایی بود که لیگ پانزدهم را پرنوسان آغاز کرد و امتیازات مفتی را در همان اوایل فصل از دست داد. شاگردان یحیی گل‌محمدی فصل را با دو شکست برابر ملوان و سپاهان آغاز کردند اما دو پیروزی برابر استقلال و پرسپولیس آن هم در ورزشگاه آزادی بهترین بازگشت برای آنها بود. ذوب آهن پس از این تا هفته آخر نیم‌فصل اول شکست در کارنامه‌اش دیده نشد و با بازی‌های قابل قبول خود را در جمع مدعیان نگه داشت.

ضعف مفرط در بازی‌های خانگی/ نیمی از امتیازات خانگی پر

اصلی‌ترین عامل ناکامی ذوب آهن در لیگ این فصل بدون شک امتیازاتی بود که این تیم در خانه از دست داد. سبزها تیمی بودند که در ورزشگاه آزادی استقلال و پرسپولیس را می‌بردند اما در خانه حتی برابر استقلال اهواز هم ناتوان بودند.

آمار ذوب آهن در بازی‌های خانگی نشان می‌دهد این تیم فقط 44 درصد امتیازات بازی‌های خانگی را کسب کرده است و با 8 تساوی خانگی پرتساوی ترین تیم لیگ در خانه خود به شمار می‌رود.

سبزها اگر نیمی از این تساوی‌های خانگی را با برد عوض می‌کردند هفته آخر هم امتیاز با صدرنشین برای قهرمانی می‌جنگیدند.

شاید عدم تنوع تاکتیکی ذوب آهن در بازی‌های خانگی در زمان‌هایی که تیم حریف در لاک دفاعی فرو می‌رفت و همچنین عدم حمایت قاطع تماشاگران این تیم در زمانی که تیم به حمایت نیاز داشت اصلی‌ترین دلایل امتیازات بر باد رفته سبزها در فولادشهر باشد.


ناکامی در آغاز سال 95 قهرمانی و سهمیه آسیا را باهم از ذوب آهن گرفت

ذوب آهن تا پیش از آغاز سال جدید در کنار استقلال و استقلال خوزستان یکی از مدعیان جدی قهرمانی به شمار می‌رفت و خیلی‌ها سهمیه آسیایی این تیم را قطعی می‌دانستند اما در اولین بازی سال 95 باخت عجیب به گسترش فولاد و بعد از آن شکست خانگی برابر تراکتورسازی باعث سقوط چند پله‌ای ذوب آهن در جدول شد تا تراکتورسازی و نفتی که در نیم‌فصل دوم اوج گرفته بودند از این غفلت ذوب آهن نهایت استفاده را ببرند و بالاتر از شاگردان یحیی قرار بگیرند.

ذوب آهن وقتی در اولین دیدار سال جدید به گسترش فولاد جدید باخت در فاصله 6 هفته تا پایان لیگ 6 امتیاز با صدر جدول فاصله داشت و اگر مانند سپاهانِ فصل گذشته 6 بازی آخر خود را می‌برد می‌توانست حتی به قهرمانی هم امیدوار باشد اما باخت خانگی به تراکتورسازی باعث اوج‌گیری شاگردان قلعه‌نویی به جای گل‌محمدی شد و ذوب آهن با چند نتیجه نا امیدکننده دیگر سهمیه آسیایی را هم از دست داد.


عملکرد کلی/ 26 امتیاز خارج از خانه، 20 امتیاز خانگی!

ذوب آهنی که فصل گذشته با قرار گرفتن در رتبه چهارم جدول عملکرد خوبی را از خود برجای گذاشته بود این فصل را با رتبه ششم به پایان رساند. شاگردان گل‌محمدی در جدول بازی‌های خارج از خانه 26 امتیاز کسب کردند و پنجم شدند اما در جدول بازی‌های خانگی فقط 20 امتیاز به دست آوردند و در رتبه دهم قرار گرفتند.

منبع: تسنیم

انتهای پیام/