به گزارش گروه وبگردی باشگاه خبرنگاران جوان، ما از یک طرف مسلمان هستیم و می خواهیم مسلمانی کنیم و از سوی دیگر این مسلمانی کردن برای ما سخت است، بنابراین باید ساختاری به نام ساختار همراه پدید آورد که مسلمانی کردن در آن طوری نباشد که مردم از خیر آن بگذرند.

محمد عالم زاده نوری، عضو هیئت علمی مرکز اخلاق و تربیت پژوهشگاه علوم و فرهنگ اسلامی  در پاسخ به این سوال که چرا ما از سبک زندگی اسلامی که یکی از رهاوردهای نبی اکرم (ص) برای بشریت است، فاصله گرفته ایم و چه راهکارهایی برای اصلاح سبک زندگی موجود پیشنهاد می شود، اظهار کرد: مساله سبک زندگی، مساله عمل به دستورات دین است.

وی با تاکید بر این که ما برای عمل به دستورات دینی باید آمادگی بیشتری داشته باشیم، ادامه داد: یکی از اندیشمندان عرب کتابی به نام «هل نحن مسلمون» (آیا ما مسلمان هستیم) تالیف کرده است که در این کتاب بیان می کند ما ادعای اسلامی داریم اما تلاشی برای اسلامی سازی شئون زندگی خود نمی کنیم.

مولف کتاب «خودسازی و جامعه سازی در برنامه فعالیت‌های جوان مسلمان» افزود: مساله این است که متاسفانه ما اساسا هنوز تصمیم نگرفته ایم که مسلمانانه زندگی کنیم و شاید بگوییم اتفاقا خواسته ایم اما این گونه زندگی کردن سخت و مشکل بوده و بنابراین از زیر بار آن شانه خالی کرده و فرار می کنیم.

وی با اشاره به این که البته این پاسخ و اندیشه، ریشه روانشناسی دارد، تاکید کرد: وقتی کاری از اندازه ای سخت تر شود و از آستانه تحمل بگذارد، انسان به اصطلاح بی خیال آن کار می شود به عبارت دیگر ما انسان ها سختی کار را تا اندازه ای تحمل می کنیم و پس از آن، کار را واگذار و رها می کنیم.

حجت الاسلام عالم زاده نوری اضافه کرد: لذا ما از یک طرف مسلمان هستیم و می خواهیم مسلمانی کنیم و از سوی دیگر این مسلمانی کردن برای ما سخت است، بنابراین باید ساختاری به نام «ساختار همراه» پدید آورد که مسلمانی کردن در آن به گونه ای نباشد که مردم از خیر آن بگذرند.

عضو هیئت علمی مرکز اخلاق و تربیت پژوهشگاه علوم و فرهنگ اسلامی در ادامه با اشاره به مثالی در این زمینه گفت: برای نمونه حضور قلب داشتن در نماز کاری سخت است و لذا برخی از انسان ها بی خیال این حضور قلب شده و تنها نماز را برای رفع تکلیف و بدون توجه کافی می خوانند اما حضور قلب در سینما امری بسیار ساده و راحت است و فرد احساس می کند یک ساختار همراهی به وجود آمده و هیچ چیزی وجود ندارد که تمرکز ذهنی او را بر هم بزند.

وی تصریح کرد: برای مثال در سینما محیط تاریکی فراهم شده و فرهنگی حاکم است که کسی سخن نمی گوید، جنجال تبلیغاتی نیز برای نمایش فیلم به وجود آمده و فرد به دلیل آن که هزینه کرده است، راحت از سینما خارج نمی شود و تمرکز خود را با توجه به شرایط فراهم شده، بر تماشای فیلم می گذارد بنابراین این مجموعه ساختار همراهی است که مدلی پدید آورده تا حضور قلب در آن آسان، عادی و ضروری باشد.

مولف کتاب «به کجا و چگونه» ابراز کرد: ما اگر تصمیم گرفتیم مسلمانی کنیم، باید ساختارهای همراه پدید آوریم یعنی برای نیازهای خود در سبک زندگی، ظرف ها و قالب هایی تعریف کنیم که مسلمانی کردن در آن سخت نباشد، مثلا آموختن مسائل اسلامی یا سحرخیزی از وجوهات مسلمانی است و وقتی درب فروشگاه ها تا آخر شب به روی مشتری باز است یا رسانه ها تا پاسی از شب مشغول پخش برنامه هستند، این امور به خودی خود گویی این موضوع را القا و تشویق می کند که باید تا نیمه شب بیدار ماند.

به گفته وی وقتی تصمیم به اسلامی زندگی کردن گرفتیم باید ساختارهای همراه اعم از نرم افزارها، سخت افزارها، نهادهای ذیربط و ... را پدید آوریم تا این شیوه زندگی را آسان کند یا ما غذا خوردن را جدی گرفته ایم و به دلیل این که این مساله را جدی گرفته ایم و تصمیم به تامین نیاز خود داشته ایم، ابزارهای آن را نیز فراهم کرده ایم مثلا امروز برای تهیه غذا در هر مکانی آشپزخانه وجود دارد و برای نگاه داری مواد غذایی، یخچال و برای توزیع آن ظروف و ... وجود دارد این امر یعنی غذا برای ما مساله ای جدی بوه است اما باید دید آیا محاسبه نفس نیز امری جدی تلقی شده یا داشتن مکانی خلوت برای عبادت؟!

حجت الاسلام عالم زاده نوری ادامه داد: این در حالی است که خانه های قدیمی به طور معمول اتاقکی کوچک به نام زاویه برای عبادت کردن داشتند که به اندازه یک سجاده و رو به قبله قرار داشت یا اگر ما تصمیم به بازی فوتبال گرفتیم، ساختار همراه آن در مسجد فراهم نمی شود یا اگر تصمیم به عبادت گرفتیم، ساختار همراه آن در زمین چمن آماده نمی شود و چه بسا فوتبال بازی کردن در مسجد و نماز خواندن در زمین فوتبال برای ما دشوار باشد. لذا اگر کسی تصمیم جدی برای اقامه نماز دارد ساختار همراه ان یعنی مسجد را پدید می آورد.

عضو هیئت علمی مرکز اخلاق و تربیت پژوهشگاه علوم و فرهنگ اسلامی در پایان یادآور شد: سبک زندگی نیز بند و بسته به اراده ماست و اگر واقعا تصمیم به اجرای دستورات دین داشتیم، باید ویرایش هایی در زندگی خود پدید آوریم که بتواند ساختارهای اطراف را با خود همراه کند و جایی برای فرار باقی نگذارد.

منبع: شبستان

انتهای پیام/