به گزارش خبرنگار  حوزه دانشگاهی گروه علمی پزشكی باشگاه خبرنگاران جوان، امروز روز معلم است اما مگر می توان به معلمان تبریک گفت و از کنار استاد گذشت؟ استادی که به برکت حضورش، معلمان را تربیت و راهی مدارس کرده است.

استاد،استاد است چه خوش اخلاق باشد چه سخت گیر و منضبط... اوست که ذره ذره طلای وجودش را به فکر و ذهن ما قطره قطره تزریق می کند. اوست که مثل پدر و مادرمان کج خلقی ها، نافرمانی ها و شیطنت هایمان را تاب می آورد و دم نمی زند.

گاهی اما با او مهربان نیستیم و آزارش می دهیم...گاهى هم تا نوک قله با او پیشرفت می کنیم و پروژه های مشترک داخلی و بین المللی را به سرانجام می رسانیم.

به بهانه این روز بزرگ و مقدس که باید دست استاد را بوسید،گزارشی متفاوت از این روز به نگارش درآمده است. می دانیم دانشجو همیشه شیطنت هایی به همراه دارد اما استاد متین و متواضع تنها به این شیطنت ها می خندد و رد می شود.

این شیطنت اما گاهی به گونه ای دیگر خودش را در روز استاد نشان می دهد. عده ای در این روز باز هم احترام و علاقه همیشگی خود را به گل سر سبد دانشگاه نشان می دهند و عده دیگری هم که می بینند تنها چند روز دیگر به شروع امتحانات نزدیک است، می خواهند همه راه نرفته برای نمره نگرفتن را در این روز طی کنند به امید نمره پایان ترم!

در حالیکه این گوهر قیمتی کلاس درس،مشق عشق نوشته و رسالتش را در علم آموزی خوب می داند.

ملاک نمره گرفتن، هدیه دادن به استاد نیست

عبدالله علی اسماعیلی استاد رشته علوم تربیتی با جدیت پاسخ سوالم را اینگونه می دهد: به این راحتی نمی توانند از من نمره بگیرند چون دقیقا همه دانشجویانم می دانند من با این جور چیزها راضی نمی شوم. گاهى بلیط استخر یا هدایای دیگری می آورند اما قبول نمی کنم چون ملاک نمره گرفتن، هدیه دادن به استاد نیست.

یکی از استادان دانشکده مهندسی شیمی دانشگاه آزاد هم در گفتگو با خبرنگار باشگاه خبرنگاران جوان وقتی با این سوال مواجه شد، نه تنها از گرفتن هدیه خوشحال نشد بلکه تاکید هم کرد که اگر دانشجویی به بهانه نمره هدیه ای به من بدهد نه تنها نمی پذیرم بلکه با شدیدترین واکنشها از سوی من مواجه می شود.

این سوال را با یکی دیگر از استادان همین دانشگاه در واحدی دیگر در میان گذاشتم. استاد صبوری که SPSS درس می دهد با شنیدن این سوال، می گوید: بارها و بارها این اتفاق برایم افتاده است. ادکلن های گرانقیمتی در انتظارم بودند که حتی خودم هم توان خریدش را نداشته ام اما چون می دانستم چه هدفی پشت این کارشان نهفته است، هیچ گاه نپذیرفته ام. مقام استادی بالاتر از این حرفها که با مادیات بتوان آن را خرید.

دکتر نسترن خواجه نوری استاد دانشگاه آزاد اسلامی هم از آن دست استادانی است که عشقش تنها تلاش دانشجویانش است و بس.

او خاطره ای هم تعریف می کند و می گوید: در روز معلم که یکی از دانشجویان از پایان نامه اش دفاع می کرد برای من هدیه گرانقیمتی آورد اما نه تنها قبول نکردم بلکه این کارش واکنش معکوس داشت و نظرم را نسبت به آن دانشجو عوض کرد.

یکی از استادانی که مدیرگروه رشته زبان انگلیسی است و سالهای سالهاست کمرش را کنار تخته و کلاس خمیده کرده است تنها هدیه هایی را از دانشجویانش می پذیرد که از اماکن مقدس باشند. دکتر اسلامی تاکید دارد که به هیچ عنوان هدیه های روز معلم و استاد را نمی پذیرد حتی اگر شاخه ای گل باشد: آن شاخه گل را دریافت می کنم اما باز به خود دانشجویم بر می گردانم و از او خواهش می کنم این هدیه را قبول کرده و قول دهد برای پایان ترم آنقدر زحمت بکشد که خودش بتواند نمره قبولی را کسب کند.

یکی از استادان دانشگاه تعریف می کرد: یکی دو سال پیش، در روز معلم با دانشجویانی کلاس داشتم که از میان آنها تنها پنج نفر به درس گوش می دادند، پروژه های عملی را تکمیل می کردند و در فعالیت های کلاسی مشارکت داشتند. سایرین نه تنها انگیزه ای برای درس خواندن نداشتند بلکه مدام از لبخند و سکوتم در کلاس استفاده می کردند برای اینکه بتوانند من را راضی کنند تا نمره پایان ترم خوبی برایشان در نظر بگیرم. روز معلم شد و من به کلاس درس رفتم اما احساس کردم آن روز کلاس را با جای دیگری اشتباه گرفته بودم. از گل و شیرینی بگیرید تا کیک و انواع هدیه های رنگارنگ روی میز کوچکم را در کلاس پر کرده بود.

همه دانشجویان شیک و مرتب با آمدن من به کلاس دست زدند و سلام کردند. چند لحظه ای مکث کردم اما وارد کلاس نشدم. می دانستم عاقبت این هدیه ها چیست. قبول نکردم. بچه ها خواهش اصرار کردند اما به کلاس نیامدم و گفتم به جای گرفتن وقت کلاس بهتر است سریع تر این جشن را تمام کنند، خودشان کیک را بخورند، بعد من به کلاس بیایم! نیم ساعت بعد دانشجویان با چهره هایی کاملا گرفته به اتاق آمدند و از من خواستند وارد کلاس شوم.

دکتر فقیهی تاکید دارد که اتفاقا هدیه دادن آن هم هدیه های گران قیمت از سوی برخی دانشجویان که مشخص است درس نمی خوانند اصلا نباید اتفاق بیفتد چون عواقب خطرناکی برای آن ها به دنبال دارد. توهین به استاد در صورتی تندتر می شود که دانشجو برای نمره بخواهد استاد را با هدیه قانع کند.

این ها خاطراتی بود که استادان دانشگاهها از ماجراهای روز معلم و حاشیه هایش برایمان گفتند. اما همه ما می دانیم والاترین مقام جامعه نه تنها به این هدیه ها هیچ نیازی ندارد بلکه او را مصمم تر می کند که به دانشجویانش انگیزه دهد تا خودشان برای درس خواندن تلاش کنند چرا که ارزش کسب دانش با مادیات کمتر می شود.

در مقابل می دانیم استادان ما مثل پدر و مادرهایمان هیچ توقع و انتظاری ندارند. آنها تنها لبخند و احترامی ساده می خواهند و البته گوش دادن به درس. این ها همان هدیه هایی است که استاد را خوشحال می کند.

دانشجویان این نسل ها اما کمتر به درس و بیشتر به فرعیات توجه می کنند. نسلی که در بیشترشان انگیزه درس خواندن وجود ندارد و با دلایل دیگر به جز درس خواندن وارد دانشگاه می شوند. این نسل بدانند که قیمتی ترین گوهر دانشگاه گرفتن نمره نیست بلکه نشستن و شاگردی کردن در کلاس استادی است که جوهره علم مقدس را به ما می آموزد.

امیدواریم روزی دانشجویان کشورمان قدر استادانشان را بیشتر از گذشته بدانند و تنها با گرفتن نمره ای خوشایند دل این عزیزان را به دست آورند.

گزارش از فاطمه زارعی

انتهای پیام/