به گزارش حوزه سياست خارجی گروه سياسی باشگاه خبرنگاران جوان،‌ امریکایی‌ها در دو سال گذشته در مجموع 69 سفر خارجی را برای رسیدگی به اختلاف‌های هسته‌ای با تهران انجام دادند. هرکدام از اعضای تیم امریکا درست مانند مذاکره‌کنندگان ایران حداقل یکی از دو سالروز تولد خود در جریان این ماراتن را در خارج از وطن به سر بردند. مذاکره‌کنندگان گاه در طول شبانه‌روز تنها دو ساعت فرصت بستن چشم‌های خود و نه خواب کامل را پیدا کردند. گاه از شدت کمبود خواب و فشار عصبی توان جسمی آنها در حال انجام مذاکرات تحلیل رفت و گاه از شدت خستگی در حالت نشسته خوابیده‌اند.

 

وندی شرمن، مذاکره‌کننده ارشد امریکا در مذاکرات هسته‌ای در جریان یکی از دورهای مذاکراتی در هتل پله کوبرگ وین در حالی که ساعت از نیمه شب گذشته بود و وی چندین روز را به شکل شبانه‌روزی در مذاکره با ایرانی‌ها گذرانده بود قصد اطلاع‌رسانی در باب مساله‌ای به مافوق خود جان کری پس از تماس تلفنی با کاخ سفید را داشت که درب شیشه‌ای روبه روی خود را ندیده و با شدت به آن کوبیده شد. در نتیجه این اتفاق بینی شرمن دچار شکستگی جزیی شد. یکی از انگشتان دست شرمن هم در جریان این مذاکرات لای درمانده و دچار شکستگی شد.

در تیم مذاکره‌کننده امریکا وندی شرمن که به دلیل رنگ خاکستری موهایش چهره نسبتا سرد و بی‌حسی را به خود اختصاص داده بود حرکت‌های ریز و خاطره‌نویسی‌های جذابی را در دو سال گذشته ثبت کرده است. پالیتیکو در مطلبی در این خصوص می‌نویسد: در هر سفر، شرمن سنتی را به جا می‌آورد که در هنگام شام دسته‌جمعی اعضای تیم امریکایی، دفترچه مخصوص خود را برداشته و از هرکدام از اعضای تیم سوال می‌کرد که شانس رسیدن به توافق را چه اندازه می‌دانید؟ در تمامی این دورهمی‌ها بیشتر اعضای تیم درصد پایین‌تر از 50 را برای رسیدن به توافق پیش‌بینی کرده بودند. یک کارشناس مسائل خلع سلاح که در جریان مذاکرات امریکا با اتحاد جماهیر شوروی سابق هم عضو تیم امریکا بوده است تا آخرین روزهای رسیدن به توافق شانس رسیدن به برجام را زیر 10 درصد می‌دانست.

دانشمندان هسته‌ای همه نکته‌ها و راه‌ها را روی تخته‌های وایت برد سفید با ماژیک می‌نوشتند و پیش از ترک محل کار تمام تخته را با دستمال چندین بار پاک می‌کردند تا هیچ گونه اثری برای درزهای اطلاعاتی باقی نماند. تیم‌های مذاکره‌کننده ایران و امریکا در میان گردونه مذاکرات، بیش از سایرین تقلا و تکاپو داشتند و این تلاش‌ها به عنوان مثال در لوزان و وین تا سحرگاه روز بعد هم ادامه پیدا می‌کرد. در جریان مذاکرات لوزان، جان کری چندین بار در حالی که خبرنگاران ناامید از حصول یک خبر محل مذاکرات را ترک کرده بودند شخصا و به تنهایی به اتاق محمدجواد ظریف رفت تا شاید بتواند از فاصله فنی دو تیم بکاهد.

در جریان یکی از دورهای مذاکرات در وین زمانی که محمد جواد ظریف و همسرش به همراه چند محافظ ایرانی و اتریشی سوار آسانسور شدند، آسانسور در میانه راه ایستاده و برای چند دقیقه وزیر امور خارجه ایران در داخل آسانسور گرفتار شد.

شرایط در کوبرگ بسیار سخت و فضای حاکم بر مذاکرات بسیار سنگین بود تا اینکه در روز 4 جولای، ظریف تیم امریکا را به ناهار دعوت کرد و در انجا بود که جان کری از مخالفت‌ها با برجام در داخل امریکا گلایه کرد و گفت که مخالفان توافق در حالی از آن انتقاد می‌کنند که از جزییات آن هیچ گونه خبری ندارند.

انتهای پیام/