اندیشکده آمریکایی: باید علیه ایران، روسیه و چین از زور استفاده کرد
اندیشکده «رند» مدعی شد آمریکا باید از «اعمال زور» علیه مثلث ایران، روسیه و چین استفاده کند.
به گزارش گروه بین‌الملل باشگاه خبرنگاران جوان؛
اندیشکده آمریکایی «رند» با ارائه توصیه‌هایی به واشنگتن پیشنهاد داد: استفاده از ابزارهای قهری مانند حملات سایبری یا تحریم‌های اقتصادی می‌تواند نتایج به مراتب موثرتری در مقایسه با حمله نظامی داشته باشد.
این اندیشکده در گزارشی چین را خطرناک‌ترین کشور برای استفاده از حملات سایبری علیه آن دانست و تحریم‌های اقتصادی را گزینه مطلوب واشنگتن علیه ایران نامید.
بنابراین گزارش، هزینه‌ها، خطرات و بدگمانی‌های عمومی نسبت به جنگ‌افروزی موجب اهمیت توجه به قدرت زور(P2C) آمریکا شده است. درهمین حال، جهانی‌سازی تجارت، سرمایه‌گذاری، اقتصاد، اطلاعات و انرژی این اجازه را به آمریکا داده تا از قدرت زور استفاده کند؛ بخصوص علیه دشمنانی که به دسترسی به چنین سیستم‌ها و بازارهایی تعلق دارند.
در ادامه این گزارش آمده است: مقابله با دشمنان بدون اینکه جنگی آغاز شود جالب‌ترین گزینه‌های P2C آمریکایی را به ثبت رسانده است که از جمله آن تحریم‌های مالی، حمایت از مخالفان سیاسی غیرخشونتی علیه رژیم‌های متخاصم و عملیات‌های سایبری تهاجمی است.
قطع ارتباط با سیستم درون‌بانکی جهانی می‌تواند فشار اقتصادی زیادی را ایجاد و تشدید نموده و هدف موردنظر را علیه دشمن محقق کند. پشتیبانی از مخالفان حامی دموکراسی نیز فوق‌العاده تهدیدکننده بوده و می‌تواند بعنوان اهرمی قوی استفاده شود، اما این گزینه ریسک بالایی داشته و در کاربرد آن باید احتیاط به خرج داد.
حملات سایبری نیز گزینه‌ای با ریسک بالا و احتمال برگشت‌پذیری فراوان به شمار می‌آید. چنانچه این گزینه با مهارت مورداستفاده قرار گیرد قادر است عملکرد و توانایی دولت‌ها و بازارها را مختل کرده و بعنوان ابزار «زور» نام برده شوند.
با این حال، در این گزینه خطرات و هزینه خسارات ناخواسته، انتقام‌گیری‌ها و تشدید(تنش‌ها) قابل‌توجه می باشد بخصوص اگر کشور هدف خود یکی از قدرت‌های جنگ سایبری باشد. باتوجه به اینکه آمریکا خود در مقابل حملات سایبری آسیب‌پذیر است باید به بالارفتن و نه کاهش آستانه جنگ سایبری امیدوار باشد.
سرسخت‌ترین و خطرناک‌ترین دولت در مقابل چنین زوری، دولت چین می‌‌باشد؛ دولتی که بعنوان قوی‌ترین چالش پیش‌روی گزینه‌های نظامی آمریکا در یک منطقه بسیار حیاتی مطرح است. روسیه، ایران و سایر کشورها در مقایسه با چین از توانایی کمتری برای دعوت آمریکا به استفاده از قدرت زور برخوردارند.
ایالات متحده باید توانایی خود برای نظارت بر جریان‌ها و سرمایه‌های مالی را افزایش داده و کشورها و بانک‌های سرکشی را که به تجارت با آنها مشغولند منزوی سازد.
وزارت خارجه و جامعه اطلاعاتی آمریکا باید روش‌های خود برای حمایت از مخالفان دموکراتیک غیرخشونت‌آمیز در کشورهای سرکوبگر و متخاصم را اصلاح کرده و تهدیدات و مزایای چنین روش‌هایی را ارزیابی نماید.
بطور کلی، دولت ایالات‌متحده برای استفاده از P2C بعنوان یک ابزار جنگ نظامی آماده باشد و این آمادگی‌ها شامل ارزیابی گزینه‌ها، الزامات و قابلیت‌ها، ساخت بازی‌های جنگی برای اصلاح این قابلیت‌ها و برنامه‌ریزی با متحدان خود است.
همانطور که برای استفاده از قدرت سخت مقام، مسئول و مجموعه‌های فرماندهی تعیین می‌شود برای P2C نیز باید چنین تدابیری اعمال گردد.
این اندیشکده در گزارشی چین را خطرناک‌ترین کشور برای استفاده از حملات سایبری علیه آن دانست و تحریم‌های اقتصادی را گزینه مطلوب واشنگتن علیه ایران نامید.
بنابراین گزارش، هزینه‌ها، خطرات و بدگمانی‌های عمومی نسبت به جنگ‌افروزی موجب اهمیت توجه به قدرت زور(P2C) آمریکا شده است. درهمین حال، جهانی‌سازی تجارت، سرمایه‌گذاری، اقتصاد، اطلاعات و انرژی این اجازه را به آمریکا داده تا از قدرت زور استفاده کند؛ بخصوص علیه دشمنانی که به دسترسی به چنین سیستم‌ها و بازارهایی تعلق دارند.
در ادامه این گزارش آمده است: مقابله با دشمنان بدون اینکه جنگی آغاز شود جالب‌ترین گزینه‌های P2C آمریکایی را به ثبت رسانده است که از جمله آن تحریم‌های مالی، حمایت از مخالفان سیاسی غیرخشونتی علیه رژیم‌های متخاصم و عملیات‌های سایبری تهاجمی است.
قطع ارتباط با سیستم درون‌بانکی جهانی می‌تواند فشار اقتصادی زیادی را ایجاد و تشدید نموده و هدف موردنظر را علیه دشمن محقق کند. پشتیبانی از مخالفان حامی دموکراسی نیز فوق‌العاده تهدیدکننده بوده و می‌تواند بعنوان اهرمی قوی استفاده شود، اما این گزینه ریسک بالایی داشته و در کاربرد آن باید احتیاط به خرج داد.
حملات سایبری نیز گزینه‌ای با ریسک بالا و احتمال برگشت‌پذیری فراوان به شمار می‌آید. چنانچه این گزینه با مهارت مورداستفاده قرار گیرد قادر است عملکرد و توانایی دولت‌ها و بازارها را مختل کرده و بعنوان ابزار «زور» نام برده شوند.
با این حال، در این گزینه خطرات و هزینه خسارات ناخواسته، انتقام‌گیری‌ها و تشدید(تنش‌ها) قابل‌توجه می باشد بخصوص اگر کشور هدف خود یکی از قدرت‌های جنگ سایبری باشد. باتوجه به اینکه آمریکا خود در مقابل حملات سایبری آسیب‌پذیر است باید به بالارفتن و نه کاهش آستانه جنگ سایبری امیدوار باشد.
سرسخت‌ترین و خطرناک‌ترین دولت در مقابل چنین زوری، دولت چین می‌‌باشد؛ دولتی که بعنوان قوی‌ترین چالش پیش‌روی گزینه‌های نظامی آمریکا در یک منطقه بسیار حیاتی مطرح است. روسیه، ایران و سایر کشورها در مقایسه با چین از توانایی کمتری برای دعوت آمریکا به استفاده از قدرت زور برخوردارند.
ایالات متحده باید توانایی خود برای نظارت بر جریان‌ها و سرمایه‌های مالی را افزایش داده و کشورها و بانک‌های سرکشی را که به تجارت با آنها مشغولند منزوی سازد.
وزارت خارجه و جامعه اطلاعاتی آمریکا باید روش‌های خود برای حمایت از مخالفان دموکراتیک غیرخشونت‌آمیز در کشورهای سرکوبگر و متخاصم را اصلاح کرده و تهدیدات و مزایای چنین روش‌هایی را ارزیابی نماید.
بطور کلی، دولت ایالات‌متحده برای استفاده از P2C بعنوان یک ابزار جنگ نظامی آماده باشد و این آمادگی‌ها شامل ارزیابی گزینه‌ها، الزامات و قابلیت‌ها، ساخت بازی‌های جنگی برای اصلاح این قابلیت‌ها و برنامه‌ریزی با متحدان خود است.
همانطور که برای استفاده از قدرت سخت مقام، مسئول و مجموعه‌های فرماندهی تعیین می‌شود برای P2C نیز باید چنین تدابیری اعمال گردد.
انتهای پیام/
