پس از صحبت با این بچه ها، پارمر تصمیم گرفت از 400 دانش آموز مناطق فقیرنشین نظرسنجی کند و نتایج این نظرسنجی او را متعجب کرد. از تمام کسانی که با آنها مصاحبه کرده بود، تنها 5 نفر خواندن و نوشتن می دانستند! در آن لحظه، پارمر می دانست که می خواهد کاری در این باره انجام دهد و  او موفق شد با کمک دوستش یک مدره خیابانی ایجاد کند. پارمر توضیح می دهد: «ما همه چیز به بچه ها آموزش می دهیم، از آموزش الفبا تا مراحل تحصیلی بالاتر. اینجا بچه ها برای امتحانات مدرسه شهرداری آماده می شوند و سالی یکبار هم ما از آنها امتحان می گیریم. ما هر روز دو ساعت به آنها آموزش می دهیم و سپس همه با هم شام می خوریم.» بیشتر بچه ها به خاطر شام که در ظروف بهداشتی و فانتزی سرو می شود، جذب مدرسه پارمر می شوند. علاوه بر اینکه مربی، شاگردان خود را هر سال به یک اردو می برد. 

از وقتی پارمر مدرسه خود را در خیابان های احمدآباد شروع کرده، دانش آموزان او از 10 تا به 115 تا رسیده اند. او همچنین می بیند که دانش آموزان پس از شرکت منظم در کلاس های او در امتحاناتشان موفق می شوند. 

«یکی از دانش آموزان دختر من اخیرا مدیر بانک شد، یکی از آنها مهندس کامپیوتر، یکی دیگر مهندس مکانیک و یکی دیگر از دختران هم پزشکی، و این لیست همچنان ادامه دارد...» پارمر توضیح می دهد که هیچ گاه به استخدام معلم های جدید احتیاج نداشته است، چون دانش آموزان قدیمی او دوست دارند برگردند و به دانش آموزان جدید آموزش دهند. همچنین داوطلبانی از کشورهای دیگر نیز به ما پیشنهاد می دهند. 

«تصور کنید، همان کسانی که خواندن و نوشتن بلد نبودند، حالا مهندس، پزشک و مدیر بانک شده اند، برای من این بعنی موفقیت.»

پارمر فقط یک پیام دارد که می خواهد آن را با همه مردم جهان به اشتراک بگذارد: «من هیچ درخواست بزرگی از مردم ندارم... فقط سعی کنید هرسال فقط به یک کودک دانش بیاموزید و سپس تفاوتی که در جامعه ایجاد می شود را ببینید.» 

منبع: برترینها

انتهای پیام/