صلح جو در این نشست گفت: فیلم کوتاه یک معیار زمانی دارد. اولین تجربه‌های ساخت فیلم در سینمای جهان، ساخت فیلم کوتاه بوده است، ولی بعدا به تدریج سینما به سمت ساخت فیلم‌های داستانی بلند رفت.
وی افزود: زمان فیلم کوتاه کمتر از زمان استاندارد سینمایی است، ولی با این وجود هر فیلم با زمان کم فیلم کوتاه نیست. متاسفانه برخی فیلم‌های کوتاه، خلاصه فیلم‌های بلند هستند که برخی فیلم‌های جشنواره همچنین است.
صلح‌جو ادامه داد: فیلم «کشتارگاه» چنین است و در پایان آن، مخاطب سوال‌های زیادی در ذهن دارد. این در حالی است که فیلمنامه‌نویس باید خودش را موظف بداند که ماجرا را در زمان کوتاه روایت کند.
وی گفت: تفاوت فیلم کوتاه و بلند در نوع روایت و گفتن قصه است. در فیلم کوتاه نباید دنبال این بگردیم که بعد از آن چه می‌شود و بهتر است پیام و اندیشه فیلم در زمان مختصر بیان شود. نمی‌شود مقدمه فیلم بلند را در فیلم کوتاه بیاوریم.
صلح جو افزود: فیلم‌ها چیزی نیستند که ما می‌سازیم، چرا که اثر هنری از سازنده خود جدا می شود، شخصیت خودش را پیدا می کند و فراتر یا فروتر از چیزی می رود که فیلمساز خواسته بسازد.
وی ادامه داد: اولین تصاویر ذهنی ما از فیلم ها، انیمیشن ها بودند که به ما الگو دادند. ما الگوی نقاشی و نمایشی در فرهنگ مان داریم که به آن ها اعتنا نمی کنیم، ولی در فیلم «مجلس آینه» از نقاشی قهوه خانه ای که برداشت عامیانه ای از مینیاتور است و شیوه روایی تعزیه و نمایش در نمایش به درستی استفاده شده بود.
انتهای پیام/
