به گزارش خبرنگار گروه استان های باشگاه خبرنگاران جوان از ساری ؛ حصیر بافی از جمله بافته های زنان و مردان روستایی استان های مازندران ، گلستان و گیلان بود که در سالهای اخیر رونق چندانی ندارد.

بافندگان حصیر برای بافت آن از گیاهان واش و گاله در باتلاق ها و آب بندان ها می روید استفاده می کنند.

سید صادق تقیان 65 ساله اهل روستای سید محله ساری تنها بافنده حصیر مازندران است و ابزار کارش همچنان در حیاط خانه هاش پهن است .

او می گوید تا 30 سال قبل اهالی این روستاها و روستاهای اطراف درمنازل خود زیرانداز و نورگیر پنجره می بافتند ومی فروختند اما امروزبا پیشرفت تکنولوژی وآمدن حصیرهای چینی دیگر کوب مازندران حنایش رنگ ندارد.

سید صادق تقیان گفت : یک ماه بعد از بهار به آب بندان می روم و ساقه های نازک نی که به زبان مازندرانی واش وگالی می گویند را می برم ، خشک می کنم و درانبار نگهداری ودر همه فصل ها برای بافتن از این مواداولیه استفاده می کنم.

وی افزود: هزارو500 متر کوب هرسال در ابعاد نیم متری برای تابلوی نقاشی تا 6متری می بافم.

انتهای یپام /