به گزارش خبرنگار سیاست خارجی گروه سیاسی باشگاه خبرنگاران جوان، سیاست خارجی بخشی خطیر در زندگی، رفتار و زمامداری تمام دولت-ملت‌ها بشمار می‌‏رود. اما در سالهای اخیر به موازات پیچیده‏‌تر شدن روابط بین دولت‌ها، اهمیّت آن حتی بیشتر نیز شده است. افزایش اجتناب ناپذیر در تعداد بازیگران بین المللی شامل سازمانهای چندجانبه، بازیگران غیردولتی و حتی اشخاص، سیاست‏گزاری را پیچیده‏‌تر ساخته است. در عین حال استمرار فرآیند جهانی شدن - هرگونه که تصور و تعریف شود و چه ستایش شود و چه تقبیح - تأثیر گریز ناپذیر خود بر سیاست خارجی دولت‌ها، اعم از بزرگ و کوچک، توسعه یافته و یا در حال توسعه، را بر جای نهاده است.  

 

جمهوری اسلامی ایران از زمان تاسیس خود توسط یک انقلاب مردمی در سال ۱۹۷۹ با این چالش‏‌ها دست به گریبان بوده است. سیاست خارجی ایران در دوره بعد از انقلاب بر شماری از آرمان‌ها و اهداف محبوب مندرج در قانون اساسی کشور شامل حفظ استقلال ایران، تمامیت ارضی، امنیت ملی و نیل به توسعه ملی پایدار بلند مدت مبتنی بوده است. فراسوی مرزهای خود، ایران خواهان تقویت جایگاه منطقه‏ای و جهانی خود، پیشبرد آرمانهایشاز جمله دمکراسی اسلامی، بسط روابط دوجانبه و چند جانبه، به ویژه با همسایگان مسلمان و کشورهای غیرمتعهد، کاهش تنش‏‌ها و مدیریت کردن اختلافات با دیگر دولت‌ها، پیشبرد صلح و امنیت در هر دو سطح منطقه‏ای و بین‏المللی از طریق کنشگری مثبت، و ترغیب و پیشبرد تفاهم بین ‏المللی از طریق گفتگو و تعامل فرهنگی می‌‏باشد.  

جایگاه جمهوری اسلامی ایران در دوران مذاکرات تاریخ‌ساز هسته ای و پیروزی دیپلماسی ایرانی دور میز مذاکراتی که در دیگر سوی آن نمایندگان همه قدرت‌های بزرگ اقتصادی، سیاسی و نظامی جهان قرار داشتند، توانست چهره جدید و بدیعی از دیپلماسی ایرانی را به رخ جهانیان بکشد.

دولتمردان آمریکا زمانی که در جنگ ویتنام شکست را لمس کردند و برای حفظ هژمونی جهانی و پرستیژ خود ناچار شدند به مذاکرات صلح پاریس در سال ١٩٧٣ تن در دهند تا بتوانند از کاهش قدرت بلامنازع خود در صحنه جهانی و در اوج جنگ سرد بکاهند، هرگز گمان نمی‌کردند در دوران پسا‌جنگ سرد و اضمحلال بلوک شرق و در اوج قدرت تسلیحاتی و سیاسی خود، ناچار شوند، با دعوت از سایر قدرت‌های جهانی متحد و نیز معارض خود،  با ايران بر سر میز مذاکره بنشينند. 

 حسین جابری انصاری در نشست هفتگی خود با خبرنگاران در پاسخ به سوال خبرنگاری در ارتباط با صحبت‌های اخیر عادل الجبیر وزیر خارجه عربستان مبنی براین ادعا که ایران تاکنون دیپلماتهای زیادی از عربستان را کشته است و عربستان تاکنون هیچ دیپلماتی را نکشته است اظهار کرد: گفته‌های عادل الجبیر از ابتدایی که این پست را در اختیار گرفته بیشتر اوقات بیش از این که به واقعیت نزدیک باشد به طنز نزدیک است و جای آقای کیومرث صابری مدیر مسئول گل آقا خالی است که صحبت‌های وی را دستمایه‌ی کاریکاتور و طنزپردازی کند. 

باید عنوان کرد که، بطور کلی در طول بویژه ده سال اخیر سیاستهای اعلامی و اعمالی حکومت سعودی توام با آشفتگی و عدم عقلانیت بوده است و هر اندازه برای جلوگیری از گسترش سیاستهای جمهوری اسلامی در منطقه کارشکنی می کند خود نیز بیشتر به ورطه چه کنم چه کنم گرفتار می شود،بنابراین هزیان گویهای عادل خان تا اندازه ای قابل درک است و این زیاده گویها از نتایج توهم رجال سیاسی عربستان است. اما بنظر می رسد دولتمردان سعودی در مواجه با ایران همانگونه عمل می کنند که در میادین بین المللی چهره ای خنده دار از خود به نمایش می گذارند..... وای کاش نشریه کل آقا امروز چاپ می شد تا کارتونی برای فرزندان ما با موضوع عربستان با کودکی بیش فعال به تصویر می کشید.

انتهای پیام/