به گزارش خبرنگار
حوزه احزاب و تشکل‌های گروه سیاسی باشگاه خبرنگاران جوان،
بحث درباره اینکه چه کسی و با چه سازوکاری به کرسی ریاست پارلمان دهم تکیه
خواهد زد تا حدی عجولانه، حاشیه‌ای و صرفا جهت داغ‌شدن تنور انتخابات است.
اما چه کنیم که حاشیه همیشه شیرین بوده و طبع ما هم شیرین‌پسند.
در
میان هیاهوی پیش‌بینی‌ها درخصوص نوع چینش مهره‌ها و ائتلاف گعده‌های سیاسی
در مجلس آتی برای تعیین تکلیف هیئت‌رئیسه و از آن اولی‌تر، صندلی ریاست،
موضوعی که این روزها بیش از همه گُل کرده، داستان قرابت اصلاح‌طلبان به
اصولگرایان میانه‌رو است.
اواسط
هفته گذشته، لیست تهران اصلاح‌طلبان منتشر شد. با مشاهده نام "کاظم جلالی"
و "بهروز نعمتی" (از چهره‌های نزدیک به ریاست مجلس در فراکسیون رهروان
ولایت) در لیست مزبور، شَستمان خبردار شد که ماجراهایی در حال رخ‌دادن است.
ماجراهایی که شاید در پَس خود، قول و قرارهای نانوشته میان چپ‌گرایان
سیاسی ایران با طیف هوادار علی لاریجانی (که این روزها اصولگرایی معتدل را
نمایندگی می‌کنند) داشته باشد.
علی
لاریجانی نه به خاطر داشتن مشی اصلاح‌طلبی بلکه به دلیل برخی سایش‌های
سیاسی با رئیس‌جمهور سابق و طیف حامیان او و البته حمایت بی‌دریغ از برجام
در طول مذاکرات هسته‌ای، امروز بدل به ستاره سهیل آسمان اصلاحات شده است.
از
همین رو شاید به جرأت بتوان گفت که در نگاه و منظر اصلاح‌طلبان، لاریجانی
94 اَشبه افراد به روحانی 92 است. جریان اصلاحات در بزنگاه انتخابات
ریاست‌جمهوری یازدهم، به رَدای میانه‌رویی همچون حسن روحانی که راه تحزب را
نه در مسیر راست و نه در مسیر چپ پیموده بود، متوسل شدند تا بتوانند
مطالبات جریان متبوع خود را بعد از سال‌ها از بلندگوی قوه مجریه مطرح کنند.
اصلاح‌طلبان
بهترین گزینه برای طرح منویات خود، این بار در قوه مقننه را علی لاریجانی
می‌دانند چراکه بر این باورند، او هم اصیل و معتدل است مانند روحانی به
جریان حاکمیت نزدیک بوده و هم به خوبی توانسته مسیر را برای تصویب برجام در
مجلس هموار کند و باری گران از روی شانه‌های دولت اعتدال بردارد.
در
همین ارتباط، "علی یونسی" دستیار ویژه رئیس‌جمهور در امور اقوام و
اقلیت‌های دینی در اظهاراتی به صراحت می‌گوید که "منافع اصلاح‌طلبان در
مجلس آینده با مدیریت لاریجانی محقق می‌شود." وی در ادامه می‌افزاید:
"همانطور که آقای عارف به نفع روحانی کناره‌گیری کرد، به صلاح است تا در
مجلس آتی هم به نفع لاریجانی کنار برود."
حمایت
اصلاح‌طلبان از لاریجانی جهت احراز مقام ریاست مجلس آینده، منوط به بی
اقبالی لیستشان در انتخابات و اختصاص پیداکردن کثیر صندلی‌های سبزرنگ
بهارستان به منسوبین شورای ائتلافی اصولگرایان است. لیکن چنانچه لیست
اصلاح‌طلبان در حوزه‌های انتخابیه مختلف به ویژه تهران پرفروغ ظاهر شود، در
این صورت اصلاح‌طلبان احتمالا با تمام عِده و عُده خود، پشت ریاست عارف
خواهند ایستاد.
الغرض؛
ائتلاف چپ‌ها با راست‌های میانه‌رو، در حقیقت قسمت دوم از پروژه‌ای است که
پس از پاستور، منجر به ایجاد پایگاه جدید برای اصلاحاتی‌ها در قوه مقننه
خواهد شد. با پذیرش این گزاره، ناخودآگاه به یاد راهبرد اصلاح‌طلبان مبنی
بر "فتح سنگر به سنگر" که توسط "سعید حجاریان" در سال‌های موسوم به اصلاحات
بنیان‌گذاری شد، می‌افتیم. با این تفاوت که دیروز، اصلاح‌طلبان روی دو پای
خود با غرور ایستادند و مجلس ششم را در یَد خود گرفتند اما امروز مجبورند
تا یک پای خود را از اصولگرایی قرض بگیرند و وارد رقابت شوند.
نوشته حسام رضایی
انتهای پیام/
