اطلاعات دقیقی در خصوص تاریخچه شکل‌گیری کندوان وجود ندارد اما عده‌ای آن را مربوط به‌قرن هفتم و برخی دیگری مربوط به دوران پیش از اسلام می‌دانند. اما آنچه که عمومیت دارد قدمت ۶ هزار ساله این روستا را نشان می‌دهد و گفته می‌شود که خانه‌های صخره‌ای کندوان نیز قدمتی ۷۰۰ ساله دارند. از دیدگاه برخی محققان، ساکنان اولیه کندوان اهالی حیله‌ور بوده‌اند و برای حفظ جان خود از شرر مغول‌ها به این مکان آمده‌اند و برخی سفالینه‌های موجود در این روستا نیز نشان دهنده این است که زندگی قبل از زمان ایلخانیان نیز در این مکان وجود داشته است.

صخره‌های موجود در روستای کندوان نتیجه آتشفشان کوه سهند هستند. این گدازه‌های آتشفشانی توسط مردم این محل حفاری و تبدیل به مکانی برای سکونت شده‌اند. این خانه‌های اسطوانه‌ای که کَران نامیده می‌شوند، اغلب از دو طبقه تشکیل شده‌اند ولی برخی از آن‌ها نیز سه یا چهار طبقه هستند که طبقه نخست آن مربوط به‌ محل نگهداری چهارپایان است و در طبقات دوم و سوم نیز انسان‌ها سکونت دارند. به‌ دلیل اینکه در طبقه نخست، جداره دیوار‌ها نسبت به طبقه دوم یا سوم کلفت‌تر است، اغلب در طبقه دوم و سوم شاهد حفره‌ای برای ورود نور به‌بخش داخلی صخره هستیم. گفتنی است که به‌ دلیل ساختار کران‌ها امکان ارتباط داخلی بین طبقات مختلف هر کران وجود ندارد و بلند‌ترین کران نیز حدود ۴۰ متر ارتفاع دارد (در مجموع تمام طبقات). نور کم و ارتفاع کوتاه از ویژگی‌های اصلی خانه‌های کندوان به‌حساب می‌آید.

در بخش ورودی روستای کندوان کیوسکی قرار دارد که گردشگران برای ورود به این روستا باید مبلغی را به‌ عنوان ورودیه پرداخت کنند. برای استراحت نیز بخش مقابل روستا مکانی باصفا و سرسبز است که می‌توان در آن به‌خوردن ناهار یا استراحت پرداخت.