آیا تغذیه در اختلال بیش فعالی موثر است؟
هیچ مدرکی وجود ندارد که نشان دهد اختلال رفتاری ADHD توسط رژیم غذایی ایجاد شود با این حال، تحقیقات نشان می دهد که برای برخی افراد، تغییرات رژیم غذایی می تواند علائم را بهبود بخشد.
به گزارش گروه وبگردی باشگاه خبرنگاران جوان، هیچ مدرکی وجود ندارد که نشان دهد اختلال رفتاری ADHD توسط رژیم غذایی ایجاد شود با این حال، تحقیقات نشان می دهد که برای برخی افراد، تغییرات رژیم غذایی می تواند علائم را بهبود بخشد. در واقع، مقدار قابل توجهی از تحقیقات مورد بررسی قرار داده است که چگونه تغذیه در ADHD تاثیر می گذارد.
این مقاله یک مرور کلی از این یافته است در مورد مواد غذایی، رژیم های غذایی و مکمل های درگیر بحث می کند.
ADHD چیست؟
اختلال نقص توجه بیش فعالی (ADHD) یک بیماری رفتاری شامل بی توجهی، بیش فعالی و تکانشگری است. این یکی از شایعترین اختلالات است که کودکان می توانند داشته باشند بلکه روی بسیاری از بزرگسالان نیز تاثیر می گذارد.
علت دقیق ADHD نامشخص است اما تحقیقات نشان می دهد که ژنتیک نقش عمده ای بازی می کند عوامل دیگر، مانند سمیت محیطی و تغذیه نامناسب در دوران شیرخوارگی، نیز دخیل است.
اعتقاد بر این است که ADHD از سطوح پایین دوپامین و نورآدرنالین در منطقه از مغز که مسئول خود تنظیمی است سرچشمه می گیرد. هنگامی که این توابع دچار اختلال شود فرد در تلاش برای تکمیل وظایف، درک زمان، ماندن برای تمرکز و تحت کنترل قرار دادن رفتار نامناسب است.
این به نوبه خود، روی توانایی کار، کار به خوبی در مدرسه و حفظ روابط مناسب تاثیر می گذارد که می تواند کیفیت زندگی را کاهش دهد. ADHD یک اختلال قابل درمان در نظر گرفته نمی شود و هدف درمان کاهش علائم است رفتار درمانی و داروها اغلب مفید هستند. با این حال، تغییرات در رژیم غذایی نیز ممکن است به مدیریت علائم کمک کند.
تغذیه و رفتار
علم پشت اثرات مواد غذایی روی رفتار است که هنوز کاملا جدید و بحث برانگیز است با این حال، همه موافق هستند که غذاهای خاص روی رفتار تاثیر می گذارد. به عنوان مثال، کافئین می تواند هوشیاری را افزایش دهد شکلات می تواند روی خلق و خوی تاثیر بگذارد و الکل می تواند کاملاً سبب تغییر رفتار شود.
کمبودهای تغذیه ای همچنین می توانید بر رفتار اثر بگذارد یک مطالعه نشان داد که مصرف یک مکمل از اسیدهای چرب ضروری، ویتامین ها و مواد معدنی منجر به کاهش قابل توجهی در رفتار ضد اجتماعی، در مقایسه با دارونما شد.
ویتامین و مواد معدنی نیز می تواند رفتار ضد اجتماعی در کودکان را کاهش دهد و اسیدهای چرب غیر اشباع پلی نشان داده شده است برای کاهش خشونت موثر است.
از آنجا که نشان داده شده است غذاها و مکمل ها برای نفوذ در رفتار موثر است آنها نیز تا حد زیادی می تواند روی علائم رفتاری ADHD تاثیر بگذارد. به همین دلیل، یک مقدار خوب از تحقیقات تغذیه روی اثرات مواد غذایی و مکمل در ADHD انجام شده است.
بیشتر، دو نوع از مطالعات انجام شده است:
- مطالعات و مکمل های غذایی: مکمل های همراه با یک یا چند ماده مغذی.
- مطالعات حذفی: حذف یک یا چند ماده از رژیم غذایی.
مطالعات و مکمل های غذایی : تحقیقات مروری
بسیاری از مطالعات نشان داده اند که کودکان مبتلا به ADHD اغلب عادت به خوردن غذای ناسالم و یا کمبود مواد مغذی دارند. محققان به این باورند که مکمل ممکن است به بهبود علایم کمک کند.
مطالعات تغذیه به اثر چند مکمل در اختلال، از جمله اسیدهای آمینه، ویتامین ها، مواد معدنی و اسیدهای چرب امگا 3 انجام شده است.
مکمل اسید آمینه
هر سلول در بدن شما برای عملکرد نیاز به اسیدهای آمینه دارد در میان چیزهای دیگر، اسیدهای آمینه برای ساخت انتقال دهنده های عصبی و یا مولکول در مغز استفاده می شود.
به طور خاص، اسیدهای آمینه فنیل آلانین، تیروزین و تریپتوفان استفاده می شود تا انتقال دهنده های عصبی دوپامین، سروتونین و نوراپی نفرین ساخته شوند. نشان داده شده است که افراد مبتلا به این اختلال دارای مشکلات با این انتقال دهنده های عصبی و همچنین سطوح پایین خون و ادرار از این اسیدهای آمینه دارند.
به همین دلیل، چند آزمایش به بررسی چگونگی مکمل های اسید آمینه برای تاثیر روی علائم ADHD در کودکان انجام شده است. تیروزین و مکمل S - آدنوزیل متیونین نتایج مخلوط نشان داده اند برخی مطالعات اثری نشان نداده اند و در برخی مطالعات دیگر مزایای متوسط ارائه شده است.
ویتامین و مواد معدنی
کمبود آهن و روی می تواند سبب اختلال شناختی در کودکان شود هر چند آنها ADHD نداشته باشند. با این حال، سطوح پایین تر روی، منیزیم، کلسیم و فسفر بارها و بارها در کودکان مبتلا به ADHD گزارش شده است.
آزمایشات متعددی روی اثرات مصرف مکمل روی کار کردند و در همه آنها بهبود در علائم گزارش شده است. دو آزمایش دیگر اثرات مصرف قرص آهن بر کودکان به مبتلا ADHD را ارزیابی کردند آنها همچنین بهبود علائم را گزارش دادند اما تحقیقات بیشتری مورد نیاز است.
اثرات مگا دوز ویتامین های B6 ، B5، B3 وC مورد بررسی قرار گرفته است اما هیچ بهبود علائم ADHD گزارش نشده است. با این حال یک آزمایش در سال 2014 یک اثر از یک مکمل مولتی ویتامین و مواد معدنی پیدا کرده است در بزرگسال مصرف مکمل پس از 8 هفته، در مقایسه با گروه دارونما، بهبود قانع کننده ای در میزان ADHD نشان داده است.
مکمل اسید چرب امگا 3
اسیدهای چرب امگا 3 نقش مهمی در مغز ایفا می کنند. کودکان مبتلا به ADHD به طور کلی سطوح پایین تری از اسیدهای چرب امگا 3 نسبت به کودکانی بدون ADHD دارد.
بنابراین، تعجب آور نیست که در بسیاری از مطالعات مکمل امگا 3 علت بهبود نسبی در علائم بوده ADHD است. در مطالعات، به نظر می رسد اسیدهای چرب امگا 3 برای کمک به بهبود اتمام کار و بی توجهی موثر باشد علاوه بر این، آنها سبب کاهش پرخاشگری، بی قراری، تکانشگری و بیش فعالی می شوند.
مطالعات روی حذف مواد غذایی: تحقیقات مروری
افرادی که مبتلا به اختلال هستند بیشتر احتمال دارد که واکنش های جانبی به مواد غذایی نشان دهند که حذف غذاهای مشکل ساز ممکن است به بهبود علائم کمک کند.
مطالعات اثرات از بین برنده بسیاری از مواد، از جمله مکمل های غذایی، مواد نگهدارنده، شیرین کننده و غذاهای بررسی کرده اند.
حذف سالیسیلاتها و مکمل های غذایی
در یک حادثه، پزشک متخصص آلرژی به نام دکتر فین گولد کشف کردند که مواد غذایی می تواند روی رفتار تاثیر بگذارد. در سال 1970 او یک رژیم غذایی برای بیماران خود تجویز کرد که محتویات واکنش زا از آن حذف شده بود.
رژیم غذایی بدون سالیسیلاتها، که در ترکیبات بسیاری از مواد غذایی، داروها و مکمل های غذایی وجود دارند. در حالی که این رژیم غذایی، در برخی از بیماران فین گولد سبب بهبود در مشکلات رفتاری آنها شد.
بلافاصله پس از آن فین گولد بر روی کودکان با بیش فعالی آزمایش کرد و او ادعا کرد که 30-50٪ از آنها با رژیم غذایی بهبود یافته است. اگر در بررسی به این نتیجه رسیدند که رژیم غذایی فین گولد یک مداخله موثر برای بیش فعالی نیست اما این موضوع محققین را برای بررسی روی مواد غذایی در بیماری ADHD تحریک کرد.
حذف رنگ های مصنوعی و مواد نگهدارنده
بعد از رژیم فین گولد، دیگر محققان روی رنگ های مصنوعی غذایی (AFCS) و مواد نگهدارنده تمرکز کردند. دلیل این است که این مواد به نظر می رسد بر رفتار کودکان، صرف نظر از اینکه آنها ADHD داشته باشند موثر است.
یک مطالعه روی 800 کودک مظنون به بیش فعالی نشان داد 75 درصد از آنهایی که رژیم غذایی بدون AFC داده شد بهبود یافته اند اما با مصرف دوباره AFCS مبتلا شدند. در مطالعه دیگری نشان داده است که بیش فعالی در 1873 کودک با مصرف AFCS و بنزوات سدیم یک ماده نگهدارنده، افزایش یافته بود.
با این حال حتی اگر این مطالعات نشان دهد که AFCS می تواند بیش فعالی را افزایش دهد ولی شواهد به اندازه کافی قوی نیستند. با این حال، FDA نیاز به برچسب بر روی بسته های مواد غذایی دارای AFCS را ذکر شده کرده است از سوی دیگر، اتحادیه اروپا نیاز به نوشتن بر چسب هشدار مواد غذایی برای کودکان با اختلال رفتاری را داده است.
حذف شکر و شیرین کننده های مصنوعی
نوشابه به افزایش بیش فعالی مرتبط است و قند خون پایین در افراد مبتلا به ADHD رایج است. علاوه بر این، برخی از مطالعات مشاهده ای مصرف قند را با علائم ADHD در کودکان و نوجوانان مربوط می دانند.
با این حال، بررسی ها به دنبال به مصرف قند و رفتار هیچ عوارض پیدا نکرده اند دو مطالعه کارآزمایی روی آسپارتام شیرین کننده های مصنوعی نیز هیچ عوارض در بر نداشت.
از لحاظ تئوری، این احتمال وجود دارد که شکر باعث عدم توجه، به جای بیش فعالی شود عدم تعادل قند خون می تواند باعث عدم توجه شود.
حذف چند مواد غذایی از رژیم غذایی
حذف چند ماده غذایی از رژیم غذایی یک روشی است که نشان می دهد چگونه افراد مبتلا به ADHD به غذاهای پاسخ می دهند در اینجا چند نمونه بیان می شود.
مرحله حذف: بیماری رفتاری شامل بی توجهی، بیش فعالی و تکانشگری از یک رژیم غذایی بسیار محدود از غذاهای کم حساسیت زا پیروی کنید اگر علائم بهتر شد مرحله بعدی را دنبال کنید.
مصرف مجدد: غذاهای مشکوک به ایجاد عوارض جانبی را هر 3 - 7 روز دوباره مصرف کنید اگر علائم بازگشت این مواد غذایی به عنوان ( حساسیت زا ) است.
درمان: یک پروتکل رژیم غذایی شخصی تجویز شود و از غذاهای حساسیت زا اجتناب شود.
منبع: وب سایت رژیم سلامتی
انتهای پیام/
