به گزارش حوزه سینما گروه فرهنگی باشگاه خبرنگاران جوان به نقل از ارتباطات و اطلاع رسانی سی و چهارمین جشنواره فیلم فجر، در سینمای ایران نیز این سبک های بازیگری طرفداران بسیار داشته که برخی از آنها به قله های بازیگری در سینمای کشورمان رسیده اند و رضا کیانیان یکی از آنهاست. وی بیست و نهم خردادماه 1330 در تهران متولد شده و در سه سالگی همراه با خانواده به مشهد مقدس رفته و در آنجا ساکن شد. او که برادر بزرگترش(داود کیانیان) از کارگردان های تئاتر به حساب می آمد، به مرور به تئاتر علاقمند شده و در پانزده سالگی نقشی کوتاه در یک نمایش ایفا کرد. کیانیان پس از تحصیلات متوسطه وارد دانشکده هنرهای زیبا دانشگاه تهران شده و در رشته تئاتر به تحصیل پرداخت. از دیگر نمایش های او می توان به آنتیگونه، خرده بورژوا و ... اشاره کرد که پس از پیروزی انقلاب نمایش های خیابانی نیز بدان اضافه شد. نمایش هایی خلاقانه که در شهرهای مختلف اجرا شده و اغلب نیز با موفقیت روبرو شده است. درسال های پایانی دهه 1360 رضا کیانیان با پشتوانه سال ها کار در تئاتر سرانجام با دو فیلم تمام وسوسه های زمین اثر حمید سمندریان و پاتال و آرزوهای کوچک ساخته مسعود کرامتی جلوی دوربین سینما قرار گرفت. در اولی به هیات دکتر جوان و عاشق پیشه درآمد که به مرور تغییر ماهیت داده و به انسانی زیاده خواه تبدیل می شد. فیلمی با میزانسن های تئاتری و ریتمی کند که با توجه به سابقه درخشان سازنده اش در عرصه تئاتر تا خدود زیادی طبیعی می نمود. پاتال نیزدر گونه پرطرفدار کودک و نوجوان قرار می گیرد که با نگاهی به فیلم آمریکایی عزیزم من بچه ها را کوچک کردم ساخته شده است. کیانیان در اولی بهتر ظاهر شده و نقشش نیز جای کار بیشتری نسبت به دومی داشت که اساسا بچه ها ستاره های آن به حساب می آمدند.
 
ابوالحسن داودی در سال 1370 یکی از بهترین کارهایش را با عنوان ایلیا نقاش جوان ساخت که کیانیان در آن هم بازیگر و هم طراح صحنه و لباس بود که متاسفانه به واسطه برخوردهای سلیقه ای مدت زیادی را در توقیف گذراند و سرانجام با اصلاحیه های بسیار به نمایش درآمد. دهه هفتاد برای این بازیگر با استعداد علاقمند به سبک استانیسلاوسکی، دهه ای درخشان بوده و او را به یکی از بهترین بازیگران تاریخ سینمای ایران تبدیل کرد. مجموعه تلویزیونی شلیک نهایی به کارگردانی محسن شامحمدی از جمله آثار شاخص تلویزیونی او در کنار آپارتمان(اصغر هاشمی) است که مورد توجه عموم مخاطبان تلویزیونی قرار گرفت به گونه ای که مدل مویش تا مدتی محبوب جوان های آن سال ها به حساب می آمد!. یک نقش منفی به شدت خاکستری که در کنار قهرمان کار(سرگرد کلانی) قرار گرفته و دوستی قدیمی میانشان به قصه عمق بخشیده است. در آپارتمان نقش او تا حدود زیادی در سایه دیگر نقش ها قرار گرفته و آن چنان که باید در قیاس با شلیک نهایی دیده نشد.کیمیا ساخته احمدرضا درویش یکی از مهمترین فیلم های کارنامه سینمایی اوست که زمینه را برای ایفای نقش هایی مهمتر آماده کرد. نقشی نسبتا کوتاه اما تاثیرگذار که نامزدی نقش دوم مرد را در جشنواره فیلم فجر برایش به ارمغان آورد.
 
درد مشترک ساخته یاسمن ملک نصر و مادرم گیسو ساخته سیامک شایقی در کنار سینما سینماست اثر سید ضیاالدین دری فیلم های دیگر او پس از کیمیاست که با وجود تعلق داشتن به سینمای روشنفکرانه، جای پای کیانیان را در سینما سفت تر کردند. ایفای نقشی کوتاه اما به شدت جذاب در فیلم سلطان ساخته مسعود کیمیایی، بسیار مورد توجه قرار گرفته و عیار بازیگری اش را بیش از پیش نمایان ساخت. بدون شک یکی از بهترین فیلم های کارنامه سینمایی کیانیان آژانس شیشه ای ساخته ابراهیم حاتمی کیاست که سیمرغ بلورین بهترین نقش مکمل را نیز از آن او ساخت. شخصیت سلحشور به عنوان مامور امنیتی که به دنبال حل و فصل ماجرای گروگان گیری حاج کاظم در آژانس هواپیمایی است، بازی ظریف و حساب شده ای را می طلبیده که کیانیان به بهترین شکل ممکن از عهده انجام آن برآمده است. یک بازی سرشار از فراز و فرودهای حسی که پیچیدگی های نقش را نمایان تر کرده و جلوه غریبی به فیلم بخشیده است. روبان قرمز دیگر اثر سینمایی حاتمی کیا، تجربه ای تازه را برای کیانان به همراه داشت:نقش یک افغان مهاجر که گریم بسیار سخت و در عین حال باورپذیری را با خود داشت. تقابل او با پرویز پرستویی هرچند که به قوت آژانس شیشه ای نبود اما لحظات درخشانی را رقم زد که قصه را به جلو برده و مخاطب را در بیم و امید نسبت به فرجام آنها و ضلع دیگر مثلث با بازی آزیتا حاجیان نگه می داشت. او در ادامه سلسله نقش های کوتاهش در بوی کافور عطر یاس و سگ کشی ظاهر شد که هردوی آنها از فیلم های خوب دهه هفتاد به حساب می آیند. در کنار آن باید به چتری برای دو نفر،عیسی می آید و رومشکان اشاره کرد که تنها به لحاظ کمی کارنامه کیانیان را پربارتر کرده اند و بس. فیلم سینمایی خانه ای روی آب ساخته فرمان آرا شاخص ترین اثر کیانیان در دهه هشتاد است که تغییرات جسمی وسیعی را برای او به همراه داشت. افزودن بیش از بیست کیلو به وزن خود و سپس کاهش آن که در سینمای جهان نیز نمونه هایی اندک دارد، کار سخت و خطرناکی است است که این بازیگر شاخص سینمای ایران به خوبی از عهده انجامش برآمده است. وی نقش دکترسپیدبخت بی اعتقاد و خوشگذران را به گونه ای ایفا کرده که مخاطب در باورکردنش کوچکترین تردیدی به خود راه نداده و در فراز و فرودهایش همراه او می شود. اوج کار کیانیان را می توان در صحنه تاثیرگذار ملاقات با پدرش در آسایشگاه سالمندان با بازی همیشه درخشان عزت الله انتظامی مشاهده کرد که تا مدتها از ذهن مخاطبانش پاک نمی شود.
 
قدمگاه ساخته محمد مهدی عسگرپور و ماهی ها عاشق می شوند از دیگر کارهای شاخص او در دهه هشتاد هستند که هریک در گونه ای متفاوت ساخته شده اند. در اولی کیانیان به یک بازی متکی بر تیپ روی آورده و تغییراتی را روی صدا و بیان اعمال کرده که شباهت هایی به بیان خاص و همیشگی انتظامی پیدا کرده است. اما در ماهی ها عشق می شوند مرد میانسالی خسته از سیاست است که پی عشقی قدیمی به زادگاهش سفر کرده و هویت خویش را جستجو می کند. کیانیان برای ایفای این نقش مناسب ترین گزینه بوده و به شدت همدلی مخاطب را برمی انگیزاند.
 
از میانه دهه هشتاد به بعد کارنامه سینمایی کیانیان وارد افت شده و دیگر به ندرت شاهد آثاری ماندگار از او بر پرده نقره ای بوده ایم. از سه زن و خاک آشنا گرفته تا نیش زنبور و راه آبی ابریشم که در میان آنها تنها یه حبه قند ساخته رضا میرکریمی متمایز از دیگران است و کیانیان با ظرافت خاصی نقش یک معمار ساختمانی پا به سن گذاشته را ایفا کرده و آن را در مرز شوخی و جدی نگه داشته است. ایفای نقش عبدالله بن زبیر در مجموعه تلویزیونی مختارنامه یکی دیگر از فرازهای دوران بازیگری اوست که به شدت مورد توجه خاص و عام قرار گرفت. او به خوبی زیرکی و قدرت طلبی این شخصیت را درک و به تصویر کشیده که گریم فوق العاده اش نیز در موفقیت آن نقش داشته است. البته اندک اغراق های کیانیان در ایفای این نقش که به نمایشی تر شدن بیش از اندازه اش منجر شده، نقش را ازیک شاهکار دور ساخته و مقداری تنزل بخشیده است.
 
کیانیان در دهه نود کم کارتر از قبل شده که بخش مهمی از آن به کیفیت نه چندان بالای فیلمنامه های نوشته شده در سینمای ایران بازمی گردد. آزمایشگاه، هیچ کجا، هیچ کس و دلم می خواد از جمله این آثار هستند که هیچیک در کارنامه کاری کیانیان جایگاه ویژه ای را به خود اختصاص نداده اند. وی در سال های اخیر در کنار بازیگری به هنرهای دیگر همچون:عکاسی و کار روی چوب نیز روی آورده که نتایج خوبی هم برایش به همراه داشته است. همچنین تالیفاتی هم در زمینه بازیگری داشته که آثار ارزشمند و مفیدی در این حیطه به حساب می آیند. کتاب خاطرات او با عنوان این مردم نازنین که بسیار شیرین نوشته شده نشان می دهد که رضا کیانیان هنرمندی چند وجهی است که می تواند در کنار بازیگری در رشته های دیگر نیز موفقیت کسب کرده و بدرخشد بی آنکه به جایگاهش به عنوان بازیگر در سینمای ایران خللی وارد شود.
 
کیانیان که در جشن افتتاحیه سی و چهارمین دوره جشنواره فیلم فجر برای یک عمر فعالیت هنری سیمرغ بلورین را دریافت خواهد کرد، در بخش مسابقه سینمای ایران با فیلم کفش هایم کو؟ ساخته کیومرث پوراحمد حضور دارد و می تواند تعداد سیمرغ های امسال خود را به عدد دو برساند.



انتهای پیام/