به دنبال رویاها در میان زباله‌ها
پدیده کودکان کار و خیابانی یکی از معضلات گریبانگیر اکثر شهرهای بزرگ در جهان معاصر است.
به گزارش خبرنگار حوزه جوانان و خانواده گروه اجتماعی باشگاه خبرنگاران جوان، در دنیای امروز کشورهای زیادی هستند که،کودکان به کار تمام وقت یا نیمه وقت و اغلب در شرایط نامطلوب، اشتغال دارند.
و این در حالی است که کودکان حقوق مسخصی دارند و استفاده از کار کودک از نظر اخلاقی زنده و تجاوز آشکار به حقوق آنها محسوب می‌شود چه بسا نتیجه کار کودک،محرومیت از تحصیل،لطمه‌های اجتماعی و بیماری‌ها و اختلال رشد جسمی و روانی می‌باشد.
از نگاه کودک کار: دیروزش را به یاد نمی‌آورد،امروزش را باور نمی‌کند و نقشی از فردا در تصورش پیدا نیست.بهای کودکی‌اش را به تمنای تکه نانی فروخته است،شاید مرهمی باشد به دردهای عزیزانش یا امیدی مقابل هیولای گرسنگی. برق نگاهش در نگاه ما گره می‌خورد و با التماس می‌خواهد شاخه گلی از او بخریم.آن طرف که پسرکی نفس زنان،باری را که چندین برابر وزنش سنگینی می‌کند به دوش می‌کشد...
شاید روزانه تعداد زیادی از این کودکان در سطح شهر از پیش چشمان ما رژه می‌روند و برای سیرکردن خود با خانواده‌شان هرکاری می‌کنند.دیدن چهره معصوم آنان آنقدر برای ما تکراری شده که بی تفاوت از کنارشان رد می‌شویم.
پسر بچه‌ای که برای سیرکردن خود به کارهای سخت تن می‌داد یا خیلی قبل تراز آن این کودکان در جای جای دنیا همچون آدم‌های بزرگ بار زندگی را بر دوش می‌کشیدند بی خبر از آنکه سن آنها سن سرمستی و بی خیالی است و شانه‌هایشان برای تحمل بار زندگی بسیار کوچک.
دکترعلی توانمند،جامعه شناس و پژوهشگر اجتماعی،درباره علل رشد شتابان این پدیده در ایران می‌گوید: عوامل متفاوتی دراین پدیده دخیل‌اند.عوامل اقتصادی مثل فقر،بیکاری،فاصله طبقاتی زیاد و درآمد کم و نیز عوامل اجتماعی مانند ازدیاد جمعیت،مهاجرت از روستا،شکل گیری حاشیه نشینی و در نهایت عوامل خانوادگی از جمله کهولت و بیماری‌های روانی پدر و مادر،سطح درآمد اندک،خانواده‌ها،اعتیاد والدین و خانواده‌های گسسته،همه و همه می‌توانند در به وجود آمدن و رشد این پدیده در شهرها تاثیرگذار باشد.
تحقیر نکنیم،حمایت کنیم
بزرگ ترین مشکلی که کودکان کار را آزار می‌دهد،نوع نگاهی است که جامعه به آنان دارد. شاید تصور عمومی این باشد که کودکان کار نباید در سطح جامعه پراکنده باشند،چرا که چهره شهر را زشت می‌کنند،اما دقیق شدن در زندگی این کودکان،اجبار آنها را برای کار کردن نشان خواهد داد. بسیاری از کودکانی که عضو انجمن‌های حمایت از کودکان کار هستند به صراحت اعلام می‌کنند که از نگاه های مردم بیزارند.
به ضرس قاطع می‌توان گفت: امید داشتن به روزی که هیچ کودکی در روی کره زمین مجبور به کارکردن نباشد بسیار دور از واقعیت است،اما می‌توان آرزو کرد همه کودکانی که کار می‌کنند سرشار از شادمانی،دوستی،حمایت و امنیت باشند.
انتهای پیام/
