به گزارش خبرنگار باشگاه شبانه باشگاه خبرنگاران جوان، محققان کشف کرده‌اند که داستان «جک و لوبیای سحرآمیز» 5000 و «دیو و دلبر» تقریباً 4000 سال قدمت دارند. طبق اظهارات فرهنگستان، افسانه‌ی معروف «جک و لوبیای سحرآمیز» به هزاران سال قبل و دوران ماقبل تاریخ بازمی‌گردد. محققان با استفاده از شجره‌نامه‌ی زبان‌های هندواروپایی و تجزیه‌وتحلیل فرایند تکامل نژادی که از قدیم برای مطالعه‌ی روابط تکاملی میان نژادها به کار می‌رفته‌اند، سرمنشأ این داستان‌ها را ردیابی کردند.

آن‌ها دریافتند که افسانه‌های محلی فقط به‌صورت عمودی و از نیاکان به نوادگان انتقال نیافته‌اند بلکه درنتیجه‌ی تجارت و جنگ به‌صورت عمودی هم در میان جوامع مختلف گسترش یافتند. به گفته نویسندگان این تحقیق، جک و لوبیای سحرآمیز از یک سری داستان‌هایی با عنوان «پسری که گنجینه‌ی غول را دزدید» گرفته‌شده است که نخستین بار 5000 سال پیش و در زمان جدایی زبان‌های هندواروپایی غربی و شرقی نقل‌شده بود.

طبق این تحقیق «دیو و دلبر» به 4000 سال پیش و به افسانه‌ای به نام «اسمیت و شیطان» بازمی‌گردد که 6000 سال پیش و عصر برنز خلق‌شده بود.

سارا گراسا دی سیلوا از دانشگاه لیسبون معتقد است این تحقیق به یکی از پرسش‌هایشان درباره‌ی میراث فرهنگی پاسخ داده است. او می‌گوید: این داستان‌های معروف بدون آنکه نگاشته شوند تا به امروز برجای‌مانده‌اند. آن‌ها پیش از آنکه در فرهنگ انگلستان، ایتالیا و فرانسه وجود داشته باشند، خلق و احتمالاً به یکی از زبان‌های منقرض‌شده‌ی هندواروپایی نقل‌شده بودند. برخی از نسخه‌های این داستان‌ها در متون لاتین و یونانی نقل‌شده‌اند اما یافته‌هایمان نشان می‌دهند که آن‌ها بسیار کهن‌تر از این زبان‌ها هستند.

داده‌های این تحقیق که در مجله‌ی «Royal Society Open Scienc» منتشر شد، شامل بیش از 2000 داستان است که از میان 200 جامعه‌ی مختلف جمع آوری شده بود.
 

انتهای پیام/