به گزارش گروه بینالملل باشگاه خبرنگاران جوان؛
نشریه «فورچون» در گزارشی به بررسی اثرات تقویت حضور ایران در بازار نفت بر بهای طلای سیاه پرداخت. در این گزارش آمده است: برداشته شدن تحریم های ایران در هفته گذشته، دلیلی برای هراس در بازار نفت نبود. هرچند افزودن روزانه 500 هزار تا 1 میلیون بشکه از نفت خام ایران به بازاری که مازاد عرضه دارد شاید برای کنشگران بازار نفت پایان جهان باشد، واقعیت به این تلخی ها نیست.
هنگامی که نفت خام ایران وارد بازار شود عرضه کنندگانی که عضو اوپک نیستند، به ویژه آمریکایی ها، که بهای تولیدشان هنوز بالاتر از بهای فروش کنونی است، از پرتگاه به زیر خواهند افتاد. این امر آمیخته با افزایش تقاضای پس از آن، باعث افزایش بها در ماه های آینده سال خواهد شد.
شاید برخی ها گمان کنند که برداشتن تحریم ها از روی صنعت انرژی ایران شگفتی بزرگی برای بازار نفت باشد. نفت برنت روز جمعه، روز پیش از اجرایی شدن توافق هسته ای، نزدیک به بشکه ای 31 دلار دادوستد شد. با بسته شدن معاملات روز سه شنبه (دوشنبه در آمریکا تعطیل بود)، نفت برنت 8 درصد افت کرد و بشکه ای 28.55 دلار فروخته شد که در 12 سال گذشته سابقه نداشت. گناه این افت بها به گردن برداشته شدن تحریم ها افتاد.
در ادامه این گزارش آمده است: اگر بازارها در هفته های پس از اعلان توافق، دچار چنین افت تندی می شدند منطقی بود. ولی شگفت اینجاست که بهای نفت برنت از آغاز آوریل، هنگامی که چارچوب توافق هسته ای برای نخستین بار اعلام شد، تا میانه ژوییه (هنگامی که مذاکره ایران و 1+5 به سرانجام رسید) تکان چندانی نخورد و کمابیش بشکه ای 57 دلار ماند.
ولی در ماه های پس از آن، بهای نفت برنت واکنش نشان داد و در پایان سال (میلادی) با 40 درصد کاهش به نزدیک 37 دلار رسید. هرچند این افت بها را نمی توان تنها به چشم انداز بازگشت ایران به بازار نفت نسبت داد، بی گمان این امر بی تاثیر هم نبوده است. به همین دلیل است که افت 28 درصدی بهای نفت خام برنت از آغاز سال نزدیک به بشکه ای 28 دلار، اندکی سریع به چشم می آید.
نگارنده این گزارش میفزاید: ولی این ترس هم در بازار وجود دارد که بازگشت ایران به معاملات بتواند تاثیر ژرف و زیانباری بر چشم انداز کوتاه مدت و میان مدت بهای نفت داشته باشد. تحلیلگران به زمان بلندی که نیاز بود تا عراق و لیبی چاه های نفت خود را پس از سالها تحت فشار تحریم های غرب بودن، دوباره فعال کنند اشاره می کنند. ولی این مقایسه سست است؛ زیرا زیرساخت نفتی ایران، بر خلاف آن کشورها، نه آسیب دیده بود و نه از میان رفته بود.
میعانات، گونه ای نفت سبک نیمه گازی است که به خاطر عیار گوگرد فراوانی که دارد در بیشتر پالایشگاه های جهان فراوری نمی شود. در ماه آوریل، یکی از بزرگترین خریداران میعانات ایران به خاطر آتش سوزی در یکی از تاسیسات خود در خاک چین از دریافت محموله خودداری کرد. از این رو، از 9 میلیون بشکه میعاناتی که ایران هر ماه تولید می کند 2 میلیون بشکه سرگردان ماند. شاید این به روشن کردن این نکته کمک کند که چرا در انبارهای شناور، انباشت اندک بوده است. هرچند که این، همه داستان نیست. از این رو، تاثیر این ناوگان بر بهای نفت شاید به آن برجستگی که بسیاری در بازار باور دارند نباشد.
در پایان این گزارش آمده است: از آنجایی که سال آینده تقاضا تا روزی 1.3 میلیون بشکه افزایش خواهد یافت، مازاد عرضه کنونی به سرعت از میان خواهد رفت. هرچند بعید است تا ماه دسامبر (11 ماه دیگر) نفتِ 100 دلاری را به چشم ببینیم، با آسودگی می توان گفت بهای نفت به 20 دلار نیز نخواهد رسید.
انتهای پیام/