به گزارش گروه
فضای مجازی باشگاه خبرنگاران جوان؛ اینترنت با بیش از چند میلیارد کاربر در سراسر جهان، روزانه میلیارها اطلاعات را به مشتاقان این فضا می رساند. البته جستجو میان هزاران بلکه میلیونها اطلاعات کار دشواری به نظر می رسد، اما این مهم توسط جویشگر قوی امکان پذیر شده به گونه ای که شاید تصور یک روز بدون استفاده از این موتورهای جستجوگر مانند google غیر ممکن به نظر برسد.
جویشگرانی که در میان میلیاردها مطلب مختلف در کسری از ثانیه سوالی را بی پاسخ نمی گذارند.
به عبارت دیگر هر فردی، برای اطلاع از سوالات موجود در ذهن خود برای اولین قدم به سراغ یکی از موتورهای جستجو گر می زندو این به معنی پرداخت هزینه گزاف برای ارسال و دریافت داده ها است.
هرکدام از جویشگران مطرح مانند الکسا اینترنت، اسک دات کام، بینگ (Live سابق)، Exalead، Gigablast، گوگل، MozDex، WiseNut، یاهو از جمله موتورهای جستجوای است که اکثر کاربران نام آنها را شنیدهاند و حتی استفاده می کنند اما به راستی چرا چنین امکانی که با سرمایه گذاری های کلانی هم پشتیبانی می شوند به راحتی و رایگان در اختیار کاربران قرار دارد؟
دریافت داده هایی که با یک کلیک بر روی صفحه مانیتور ما ظاهر می شود چند شرکت اینترنتی در کشورهای مختلف را درگیر می کند به عبارت دیگر برای باز کردن صفحه ای که سرور اصلی آن در آمریکا قرار دارد حداقل دو کشور در مسیر انتقال داده، ذی نفع خواهند بود. در واقع ورود اطلاعات از سایر کشورها از درگاه های مختلفی به ایران وارد می شود و در اصل ما بدون اینکه کالایی را وارد کشور کنیم سالانه میلیاردها دلار را از کشور خارج می کنیم. اگر به ازای هر کیلوبایت داده که در ایران نیم ریال است یک حساب سرانگشتی داشته باشیم توجه خواهیم شد که برای دریافت یک متن ساده چقدر هزینه به جیب ما تحمیل می شود.
همین هزینه های گزاف موجب شده است تا برخی کشورها به فکر چاره بیافتند تا دیگر مبالغ میلیاردی را از جیب مردم خود خرج نکرده و آن را برای مصارف زیرساختی صرف کنند. کشورهایی که سرور ها را به داخل انتقال داده اند و پای شرکت های خارجی فروش اینترنت را از امور داخلی خود بریده اند.
بایدو موتور جستجوگر بومی چین
در کشورهای صاحب نام در زمینه فناوری مانند کره جنوبی، ژاپن، چین، سوئد و بسیاری دیگر هر کدام دارای یک موتور جوستگر ملی هستند که کاربران از آن استفاده می کنند به عنوان مثال کاربران چینی موتور جستجوگر qq را استفاده می کنند که به لحاظ ظاهری کاملا شبیه گوگل است.
در کشورهای دیگری مانند سوئد، کره جنوبی و روسیه هم نمونه هایی از موتورهای جستجوگر وجود دارد که کاربران بومی این کشورها را به جواب سوال های خود می رساند.
نسخه روسی موتور جستجوگر یاندکس
موتور جستجوگر ژاپن
نکته جالب توجه این است که در ایران نیز تلاش هایی برای ساخت جویشگر اینترنتی بومی شده است اما آیا کاربران ایرانی می توانند یک الی دو عدد از این موتورهای جستجوگر را نام ببرد؟
نوید جوان 20 ساله و دانشجوی رشته آی تی از موتور جستجوگر گوگل استفاده می کند. وی دلیل استفاده خود از این جویشگر غیر بومی را سرعت بالا و دسترسی سریع به اطلاعات مورد نیاز خود عنوان می کند.
این کاربر فضای مجازی در پاسخ به این سوال که چرا از نوع بومی آن استفاده نمی کند گفت: من موتور جستجوگر فارسی نمی شناسم و اگر هم باشد به پای همنوع های خارجی نمی رسد.
آنچه که از یک نگاه اجمالی و مشاهده موردی از کاربران ایرانی می توان فهمید مفهوم بومی یا غیر بومی بودن دلیل انتخاب نیست چراکه آنها نتیجه و خدمات برتر را از جویشگر انتخابی خود انتظار دارند و شناخت خواسته های این کاربران برای نتایج بهتر لازمه موفقیت این موتورهای جستجوگر خواهد بود لذا نمی توان انتظار داشت تا یک شبه کاربران ایرانی از گوگل یا سایر غول های جستجو گر خداحافظی کنند و سراغ نمونه های بومی را بگیرند. اما شناخت و تبلیغ برای استفاده گسترده
یکی از فاکتورهای فراموش شده در این بازار است چراکه معرفی هر کدام از
موتورهای جستجوگر می تواند عاملی برای استفاده از نمونه های بومی باشد.
حال اگر شماهم فکر می کنید که تبلیغ چه کمکی به جذب کابران می کند باید گفت، درست مانند واژگانی که از سوی فرهنگستان زبان پارسی معادل سازی می شود. استفاده زیاد از واژه هایی مانند پیامک به جای اس ام اس موجب شد تا تعداد زیادی از ایرانیان از معادل فارسی استفاده کنند لذا به نظر می رسد تبلیغ می تواند کاربران را با جویشگران بومی که بعضی از آنها تفاوت زیادی با همنوع های خارجی شان ندارند آشنا کند. نمونه های بومی که حتی سرعت جستجوی آنها در میان میلیون ها اطلاعات دیگر هم تراز و یا حتی سریع تر است.
گزارش از عرفان ضیایی
انتهای پیام/