پرهیز رهبران انقلاب اسلامی از تمجیدهای مبالغه‌آمیز
امام خمینی(ره) فرمودند: «من خوف این را دارم که مطالبی که آقای حجازی فرمودند درباره من، باورم بیاید».
به گزارش خبرنگار حوزه قرآن و عترت گروه فرهنگی باشگاه خبرنگاران جوان؛ مدح و ستایش امری است که بطور مطلق شایسته خداوند متعال است و مدحی که با غلو و اغراق در خصوص انسان‌های خاکی صورت پذیرد، عنوان تملق بر خود می‌گیرد و سرمنشأ بسیاری از آسیب‌های اجتماعی می‌شود.
در روایات اسلامی نقل شده که گروهی از مردم قبیله بنی‌عامر به خدمت پیامبر اکرم(ص) رسیدند و شروع به ستایش و مدح آن حضرت کردند. حضرت محمد(ص) فرمود: «سخن خود را بگویید، ولی مواظب باشید که شیطان شما را به زیاده‌روی در کلام وادار نسازد.»
این پیام حاکی از آن است که اغراق و مبالغه در مدح و ثنا ممکن است از راه درست خارج شود و عنوان دروغ و تملق بر خود بگیرد. خاتم المرسلین(ص) در این حدیث به مسلمانان هشدار می‌دهند که حتی برای تمجید از شخصیت ایشان نیز زیاده‌روی نکنند و از ستایش بیهوده و تملق‌گویی بپرهیزند.
همچنین امیرمؤمنان، حضرت علی(ع) خطاب به گروهی که مشغول به حمد و ثنای ایشان بودند، گفت: «از من تعریف و تمجید نکنید، چون یا دروغ می گویید (که در این صورت گناه مرتکب شده‌اید) یا راست می گویید، که من تنها در حد توان و وظیفه‌ام کار انجام داده‌ام و نیازی به تعریف و تمجید ندارم.»
این سیره پیامبر و ائمه اطهار در مواجهه با تعریف و تمجید است و رهبر کبیر انقلاب، امام خمینی(ره) که پایه و اساس حکومت خود را مطابق الگوها و آموزه‌های اسلامی بنیان گذاشته بود نیز همین راه را ادامه داد و در مقابل سخنانی که شبهه اغراق داشتند، به طور صریح اظهار ناخشنودی می‌کرد.
برای نمونه در دیدار نمایندگان نخستین دوره مجلس شورای اسلامی با بنیانگذار انقلاب اسلامی یکی از نمایندگان شهر تهران کلام خود را با جمله «بأبى أَنْتَ وَ امّى» آغاز كرد و بقیه سخنرانى را نیز به تعریف و تمجید از مقام والاى امام خمینی(ره) اختصاص داد که این سخنان با واکنش رهبر فقید انقلاب مواجه شد.
ایشان افراد را از بیان چنین تعاریف و تمجیدهایی برحذر داشتند و تذكر دادند كه انحطاط و سقوط اخلاقی افراد از همین‌گونه رفتارها و تمجیدها آغاز می‌شود. امام خمینی(ره) عنوان کردند:من خوف این را دارم كه مطالبى كه آقاى حجازى فرمودند درباره من، باورم بیاید. من خوف این را دارم كه با این فرمایشات ایشان و امثال ایشان براى من یك غرور و انحطاطى پیش بیاید. من به خداى تبارك و تعالى پناه مى‌برم از غرور. من اگر خودم را براى خودم نسبت به سایر انسان‌ها یك مرتبتى قائل باشم، این انحطاط فكرى است و انحطاط روحى. من در عین حال كه از آقاى حجازى تقدیر مى‌كنم كه ناطق برومندى است و متعهد، لكن گله مى‌كنم كه در حضور من مسائلى كه ممكن است من باورم بیاید فرمودند. پیروزى ما مرهون اسلام است. نه مرهون من است و نه مرهون شما و نه مرهون هیچ قوه‌اى، مرهون اسلام است.»
همچنین امام(ره) در واکنش به سخنرانی رئیس وقت مجلس خبرگان در گردهمایی ائمه جمعه بلاد و تجلیل و تمجید از مقام رهبر انقلاب گفتند: «من قبلاً از آقای مشكینی گله كنم. ما آن‌قدری كه گرفتار به نفس خودمان هستیم، كافی است. دیگر مسائلی نفرمایید كه انباشته بشود در نفوس و ما را به عقب برگرداند. شما دعا كنید كه آدم بشویم. دعا كنید كه حتی به همین ظواهر اسلام عمل كنیم. ما كه چشم‌مان به آن بواطن نمی‌رسد لااقل به این ظواهر عمل بکنیم.» (ج ۲۰ صحیفه، ص ۳۹۴)
و حالا که آیت‌الله خامنه‌ای سکاندار هدایت کشتی بزرگ انقلاب شده‌اند، آن را در مسیری پیش می‌برند که امام خمینی(ره) مشخص کرده بود و روش و سیره رهبر کبیر انقلاب را الگو و سرلوحه کار خود قرار داده‌اند. امام خمینی(ره) و آیت‌الله خامنه ای همچنان که مخالفتی با ابراز علاقه و محبت مردم ندارند اما با انحراف، افراط و پیرایه‌های آلوده‌ای كه سكوت در قبال آن‌ها منجر به تثبیت و ترویج آن می‌شود، مخالف هستند و مخالفت خود را بدون تعارف و علنی می‌كنند.
در روزهای اخیر مقام معظم رهبری در واکنش به سرودی که گروهی از مردم شهر قم در دیدار با ایشان در نوزدهم دی امسال خواندند، اظهار داشت: «خیلی خوش آمدید؛ ان شاء الله که خداوند متعال به همه شما اجر بدهد. این سرود زیبایی هم که خواندید، آن قسمت ترجیع (فدای تو ای صاحب عزت) باید فقط خطاب به ولی عضر(اروحنافداه) باشد و لاغیر. عادت کنیم که همه اخلاص و همه فداکاری و همه محبت و همه قلب خود را به آن بزرگوار اهدا و تقدیم کنیم.»
رهبر انقلاب چندی پیش نیز در جمع فرماندهان نیروی زمینی ارتش به‌طور ضمنی از استفاده تعبیر «جانم فدای رهبر» در مراسم رسمی نیروهای مسلح انتقاد و تصریح كرده بودند: «ارتشى كه نه در خدمت قدرت‌طلبى‌هاى شخصى است، نه براى شخص می‌میرد. این را من باید تأكید كنم؛ نه خدا راضى است، نه احكام اسلام اجازه می‌دهد كه ما بگوییم ارتش ما، یا نیروهاى مسلح ما، یا عناصر ما، براى خاطر فلان آدم بمیرند؛ نه. بله، براى خاطر اسلام همه بمیرند؛ فلان آدم هم براى خاطر اسلام بمیرد. براى برافراشته نگهداشتن پرچم استقلال كشور كه كشور اسلامى است. همه آماده باشند براى مردن در این راه؛ كه این مردن اسمش شهادت است.»
پس از این بیانات و در دیگر مراسم رسمی نظامی بعدی، شعار «الله اكبر جانم فدای رهبر» نیروهای نظامی به «الله اكبر پاینده رهبر» تغییر یافت.
همچنین سال گذشته در جریان دیدار سالانه‌ی نمایندگان مجلس، هنگامی که یکی از نمایندگان اظهارات توأم با تعریف و تمجیدی از رهبری در حضور ایشان بیان کرد، رهبر انقلاب خاطرنشان کردند: «میدانم از روی محبت و اخلاص و صفاست - در این تردیدی نیست - لیکن این‌جور بیانات، هم به ضرر من است، هم به ضرر خود گوینده است. نبایستی این بیانات به این شکل بیان شود. یک مجموعه زمانی تصادفاً کنار هم قرار گرفته‌ایم و داریم با هم کار میکنیم. من یک کار میکنم. شما یک کار میکنید. این‌جور تعبیرات، تعبیراتی نیست که انسان را خوش بیاید یا کمکی به کار پیشرفت انسان بکند. ما همگی بندگان خدا هستیم و ان‌شاءالله خدمتگزاران مردم هم باشیم.»
از بیانات امام خمینی(ره) و آیت الله خامنه ای در خصوص بکارگیری تعابیر غلوآمیز و مختص به ائمه اطهار(ع) این درس را فرا می گیریم که مردم انقلابی و مؤمن ایران زمین به جای شعار دادن و سطحی نگری باید همه نیرو و توان خود را صرف کسب معارف دینی و تحقق آرمان های انقلاب اسلامی و پیگیری مطالبات مهم رهبری کنند. اگرچه رابطه عاطفی امام و امت جزئی از ارکان حکومت مبتنی بر ولایت فقیه است اما این شور و احساس نباید جای خود را به شعارزدگی، تملق‌گویی و دور شدن از ارزش های اصیل اسلامی بدهد.
گزارش از سپیده خورشاهیان
انتهای پیام/
