به گزارش حوزه قرآن و عترت گروه فرهنگی باشگاه خبرنگاران جوان؛ در روایات برای روز پنج‌شنبه مستحبات بسیاری ذکر شده است؛ مانند روزه گرفتن در اولین پنج‌شنبه دهه اول و دهه آخر هر ماه، خواندن هزار مرتبه سوره قدر، خواندن سوره دهر در نماز صبح روزهای پنج‌شنبه، خواندن سوره مائده، زیارت قبور، هزار مرتبه صلوات بر پیامبر، استغفار و....[1]

از جمله اعمال مستحب در این روز، دو نماز است. یکی برای کسب ثواب و غفران الهی، و دیگری علاوه بر درک ثواب، رسیدن به حاجت است. این دو نماز عبارت‌اند از:

1. پیامبر اسلام(ص) فرمود: «هر کس در روز پنج‌شنبه بین نماز ظهر و عصر دو رکعت نماز بخواند که در رکعت اول 100 مرتبه حمد و 100 مرتبه آیه الکرسی، و در رکعت دوم 100 مرتبه حمد و 100 مرتبه سوره توحید، و در پایان نماز 100 مرتبه استغفار کند و 100 مرتبه صلوات بر پیامبر(ص) بفرستد، قبل از این‌که از جایش بلند شود بی‌گمان خداوند او را می‌آمرزد و گناهانش را می‌بخشد».[2]

2. از امام صادق(ع) نقل شده است: «کسی که حاجت و درخواستی از پروردگار بزرگ دارد، در روز پنج‌شنبه هنگامی که روز بالا آمد، غسل نماید، سپس چهار رکعت نماز بخواند که در هر رکعت یک مرتبه سوره حمد و 20 مرتبه سوره قدر، و هنگامی که چهار رکعت نماز به پایان رسید 100 مرتبه بگوید: «اللَّهُمَّ صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ»، سپس دست‌ها را به سوی آسمان بالا ببرد و 10مرتبه بگوید: «یَا اللَّهُ یَا اللَّهُ ...». بعد انگشت سبابه را حرکت داده 10 مرتبه، بلکه به مقداری که نفس تمام شود بگوید: «یا ربّ». پس از آن دست‌ها را تا مقابل صورت بالا بیاورد و 10 مرتبه بگوید:« یَا اللَّهُ یَا اللَّهُ...»، و بعد بگوید: «یَا اللَّهُ یَا أَفْضَلَ مَنْ رُجِیَ وَ یَا خَیْرَ مَنْ دُعِیَ وَ یَا أَجْوَدَ مَنْ أَعْطَى وَ یَا أَکْرَمَ مَنْ سُئِلَ یَا مَنْ لَا یَعِزُّ عَلَیْهِ مَا فَعَلَهُ یَا مَنْ حَیْثُ مَا دُعِیَ أَجَابَ اللَّهُمَّ إِنِّی أَسْأَلُکَ مُوجِبَاتِ رَحْمَتِکَ وَ عَزَائِمَ مَغْفِرَتِکَ وَ بِأَسْمَائِکَ الْعِظَامِ وَ بِکُلِّ اسْمٍ لَکَ عَظِیمٌ وَ أَسْأَلُکَ بِوَجْهِکَ الْکَرِیمِ وَ بِفَضْلِکَ الْعَظِیمِ وَ أَسْأَلُکَ بِاسْمِکَ الَّذِی إِذَا دُعِیتَ بِهِ أَجَبْتَ وَ إِذَا سُئِلْتَ بِهِ أَعْطَیْتَ وَ أَسْأَلُکَ بِاسْمِکَ الْعَظِیمِ الْعَظِیمِ دَیَّانِ یَوْمِ الدِّینِ مُحْیِی الْعِظَامِ‏ وَ هِیَ رَمِیمٌ‏ وَ أَسْأَلُکَ بِأَنَّکَ اللَّهُ لَا إِلَهَ إِلَّا أَنْتَ أَنْ تُصَلِّیَ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ وَ أَنْ تُیَسِّرَ لِی أَمْرِی وَ لَا تُعَسِّرَ عَلَیَّ وَ تُسَهِّلَ لِی مَطْلَبَ رِزْقِی مِنْ فَضْلِکَ الْوَاسِعِ یَا قَاضِیَ الْحَاجَاتِ یَا قَدِیراً عَلَى مَا لَا یَقْدِرُ عَلَیْهِ غَیْرُکَ یَا أَرْحَمَ الرَّاحِمِینَ وَ أَکْرَمَ الْأَکْرَمِین‏».[3] ان شاء الله پروردگار او را حاجت روا خواهد کرد.

 

پی‌نوشت‌ها:

[1] . طوسى، محمد بن حسن‏، مصباح المتهجّد و سلاح المتعبّد، ج 1، ص 256 - 258، بیروت، مؤسسة فقه الشیعة، چاپ اول، 1411ق.

[2] . همان، ص 256.

[3] . همان، ص 258 – 259.

انتهای پیام/