یکی از این روش‌‌‌ها پیوند جزئی پانکراس است که پژوهشگران بنیاد فناوری اوکیناوا و دانشگاه OIST ادعا می‌‌کنند توانسته‌اند آن را بهبود دهند. در روش‌‌‌های کنونی سلول‌‌‌های تولید‌کننده‌ی انسولین به صورت جزئی در کبد افراد تزریق می‌‌شدند. پس از طی دوره‌‌‌ی سازگاری، این سلول‌‌‌های تزریقی شروع به تولید انسولین لازم برای بیمار می‌‌کردند. این شیوه طی سال‌‌‌های اخیر پیشرفت‌‌‌های زیادی به خوبی دیده است، اما همواره یکی از مشکلات پیش‌روی آن جمع‌آوری، نگهداری و انتقال این سلول‌‌‌ها بوده است که در اثر بلورهای نوک‌تیز یخی که در طی دوره‌‌‌ی سرما در آن‌‌‌ها ایجاد می‌‌شد آسیب‌‌‌های جدی می‌‌دیدند.

در این پژوهش که به رهبری پروفسور امی شن به انجام رسیده است، شیوه‌‌‌ی جدیدی برای نگهداری در سرما ابداع شده است که می‌‌تواند بدون آسیب به سلول‌‌‌های زنده، آن‌‌‌ها را به نحوی مناسب و پایدار برای استفاده‌‌‌های بعدی نگهداری کند. در این روش این سلول‌‌‌ها درون هیدروژلی ساخته شده از جنس ماده‌‌‌ای به نام آلجینات که از جلبک‌‌‌های دریایی استخراج می‌‌شود نگهداری می‌‌شوند. پیوند بسیار قوی که بین مولکول‌‌‌های آب و شبکه‌‌‌ی هیدروژنی پدید می‌‌آید مانع از شکل گیری بلورهای یخ شده و در نتیجه سلول‌‌‌ها آسیبی از این نظر نخواهند دید. این روش همچنین نیاز به استفاده از ضد یخ‌‌‌هایی که در غلظت‌‌‌های بالا سمی هستند را نیز از بین می‌‌برد.

برای بررسی میزان سازگاری سلول‌‌‌ها با این روش، این گروه ماده‌‌‌ی رنگی حساس به اکسیژنی را درون این کپسول‌‌‌های هیدروژل به کار بردند. از آن جایی که این ژل به صورت متخلخل است، اکسیژن می‌‌تواند به راحتی خود را به سلول‌‌‌های زنده برساند و رنگدانه‌‌‌های حساس به اکسیژن نیز گواهی بر امکان زنده ماندن سلول‌‌‌ها در این بستر بودند. به ادعای این پژوهشگران استفاده از‌‌‌ این روش شانس پس زدن سلول‌‌‌های پیوندی را کاهش می‌‌دهد؛ چرا که این کپسول‌‌‌ها میزان تماس سلول‌‌‌های پیوندی با سلول‌‌‌های فرد دریافت کننده‌ی پیوند را کم می‌‌کنند؛ ضمن اینکه مانع رسیدن مواد غذایی مورد نیاز به سلول‌‌‌ها نمی‌‌شوند و تراوشات سلول‌‌‌ها نیز به راحتی می‌‌توانند از درون این غشای نازک عبور کنند و به جریان خون فرد راه پیدا کنند.

منبع: زومیت

انتهای پیام/