نشنال اینترست: نزاع قدرت میان القاعده و داعش به نفع هر دو تمام شده است
به نوشته نشنال اینترست، گروه تروریستی القاعده نه تنها پس از ظهور داعش تضعیف نشده، بلکه از همیشه به لحاظ کمی و کیفی مقتدرتر است.
به گزارش گروه بین الملل باشگاه خبرنگاران جوان؛ «نشنال اینترست» در گزارشی نوشت: در ماه‌های نخست ظهور داعش کارشناسان تصور می‌کردند دوران سختی در انتظار القاعده است. آن‌ها امیدوار بودند نزاع میان این دو گروه تروریستی به ضرر هر دو تمام شود و تضعیفشان کند. حتی بسیاری معتقد بودند ظهور داعش به معنای پایان القاعده است. اما به رغم این پیش‌بینی‌ها، باید گفت گروه تروریستی القاعده هیچ زمانی به اندازه کنونی پرقدرت نبوده است.
گرچه داعش به لحاظ تبلیغات رسانه‌ای از القاعده پیش گرفته است، باید گفت آن‌ها نه جانشین یکدیگر، بلکه به نوعی مکمل هم به حساب می‌آیند.
در ادامه این گزارش آمده است: به سه دلیل تصور می‌شد ظهور داعش به معنای تضعیف القاعده است. نخست آن که «جبهه النصره،» شاخه گروه تروریستی القاعده در سوریه، در نبرد با داعش، صدها عضو خود را از دست داد. دوم آن که بسیاری از شاخه‌های وابسته به القاعده مانند «بوکو حرام» در نیجریه پس از ظهور داعش، با این گروه تروریستی هم‌پیمان شدند. نکته آخر این که بسیاری از عناصر جبهه النصره با مشاهده پیشروی‌های داعش، به این گروه تروریستی پیوستند.
با وجود مسائل ذکر شده، اگر از دریچه‌ای بزرگتر به نزاع دو طرف نگاه کنیم، درمی‌یابیم هر دو گروه در سال‌های اخیر قدرت بیشتری یافته‌اند. گرچه گفته می‌شود افراطگراها دسته دسته به داعش می‌پیوندد، هنوز گروه‌های بسیاری مانند شاخه القاعده در مغرب، شبه‌الجزیره عربستان و گروه «الشباب» در سومالی همچنان به این گروه تروریستی وفادار مانده‌اند. القاعده در سال‌های اخیر هم به لحاظ کمی و هم کیفی پیشرفت‌های زیادی داشته است.
بنابر این گزارش، پنتاگون در سال 2011 تعداد اعضای القاعده را حدد 3 هزار تا 4 هزار نفر تخمین زد. در حالی که تا پیش از سال 2014، جبهه النصره به عنوان تنها یکی از شاخه‌های این گروه حدود 1000 عضو داشت.
به لحاظ کیفی نیز درگیری‌های خاورمیانه مانند جنگ یمن و سوریه نه تنها اعضای القاعده را با یکدیگر متحد کرد، بلکه برای آن‌ها تبدیل به یک کلاس درس شد.
در انتهای این گزارش آمده است: بنابراین تعجبی ندارد که گرچه به لحاظ نظری این دو گروه در حال مبارزه با یکدیگر برای کسب عنوان بزرگترین گروه افراطگرا هستند، هر کدام به تنهایی در حال پیشرفت است. در واقع این دو گروه تنها به دلیل داشتن حس رقابت تلاش می‌کنند از دیگری برتری جویند در حالی که در عمل با یکدیگر رقابت نمی‌کنند. این مسئله بسیار خطرناک است زیرا به قوی‌تر شدن آن‌ها بدون حذف دیگری می‌انجامد.
انتهای پیام/
