"سرانجام همان‌گونه که انتظار می‌رفت سعید جلیلی دبیر سابق شورای عالی امنیت ملی و نامزد اصولگرای انتخابات ریاست‌جمهوری سال92 به ائتلاف اصولگرایان پیوست. البته به نظر می‌رسد با نگاهی حتی گذرا به تحولات اخیر اصولگرایان بتوان مدعی شد این ائتلاف اصولگرایان بود که به جلیلی پیوست! به بیانی دیگر باید گفت که اصولگرایان در غیاب بزرگانی همچوم مرحوم آیت‌ا... مهدوی‌کنی و حبیب‌ا... عسگر اولادی و برکنار ماندن ناطق‌نوری و علی لاریجانی از ائتلافشان، سند شش دانگ جبهه سیاسی خود را به نام سعید جلیلی زدند. همو که اقبال مردم به او در انتخابات ریاست‌جمهوری 92 فقط به اندازه 4 میلیون بود. به این ترتیب بود که روز گذشته سخنگوی شورای ائتلاف اصولگرایان با اشاره به برگزاری چهارمین جلسه این شورا از پیوستن سعید جلیلی به ائتلاف اصولگرایان خبر داد.

غلامعلی حدادعادل با بیان این مطلب اظهار کرد: «چهارمین جلسه شورای مرکزی ائتلاف اصولگرایان به ریاست آیت‌ا... موحدی کرمانی برگزار شد. در این جلسه علاوه بر اعضای قبلی، آیت‌ا... صدیقی، سعید جلیلی و حمیدرضا حاجی‌بابایی نیز حضور داشتند. البته آقایان آقاتهرانی و تقوی نیز به‌دلیل همزمانی سخنرانی در این جلسه حضور نداشتند.»

سرکردگی جلیلی در غیاب لاریجانی

سعید جلیلی که به عنوان نماینده اصولگرایان تندرو موسوم به جبهه پایداری در انتخابات ریاست‌جمهوری92 شناخته می‌شد، یکی از اصلی‌ترین چهره‌های سیاسی اصولگرای منتقد توافق هسته‌ای و برجام است. وی هنگام برگزاری نشست‌های کمیسیون ویژه برجام و به دعوت رئیس این کمیسیون، علیرضا زاکانی که از نظر سیاسی هم‌سلک جلیلی به شمار می‌رود، سخنان انتقادآمیز بسیاری نسبت به سیاست‌های هسته‌ای دولت یازدهم بر زبان آورد و تلاش کرد که مانع تصویب برجام شود اما در نهایت امر با تصویب برجام در مجلس تیر او به هدف ننشست و رفتار مدبرانه و عقلانیت سیاسی علی لاریجانی در مدیریت مجلس و به تصویب رساندن برجام سبب‌ساز خشم و عصبانیت دلواپسان شد.

در واقع برجام بدل به دال میان تهی جبهه اصولگرایان شد که هرکس سعی می‌کرد معنای موردنظر خود از اصولگرایی را در آن ریزد و تثبیت بخشد و در این میان دو گانه لاریجانی- جلیلی بود که تکلیف این جدال را معین می‌ساخت. جدالی که با پیروزی لاریجانی به پایان رسید. بعد از آن و با آغاز جلسات مشترک اصولگرایان برای نیل به مکانیسمی اجماعی و وحدت بخش در انتخابات مجلس، محل نزاعی تازه به‌وجود آمد که خود موجبات صورت‌بندی جدیدی از نیروهای اصولگرا را فراهم کرد.

لاریجانی و نزدیک‌ترین فرد به او از نظر فکر سیاسی، یعنی حجت‌الاسلام ناطق‌نوری، حاضر به شرکت در جلسات ائتلاف نشدند و لاریجانی در روز ثبت‌نام خود اعلام کرد که به صورت مستقل در انتخابات شرکت می‌کند. استقلالی که البته معنایش این بود که او دیگر حاضر به تحمل تندروی‌های جبهه پایداری نیست و نمی‌خواهد نامش در کنار آنها در لیست واحد اصولگرایان قرار گیرد.

از سویی دیگر برخی از چهره‌های سرشناس فراکسیون رهروان ولایت مجلس که نزدیکان سیاسی و فکری لاریجانی شناخته می‌شوند اعلام کردند که با ثبت رسمی حزبی با نام رهروان ولایت در آینده نزدیک، راه خود را از اصولگرایان تندرو جدا خواهند کرد و با لیست جداگانه در انتخابات شرکت می‌کنند. البته آن چه در خصوص جلسات اصولگرایان عجیب به نظر می‌رسید عدم حضور جلیلی بود اما همانطور که پیش‌بینی می‌شد جلیلی با راحت شدن خیالش از ناحیه لاریجانی و اینکه او در جلسات و ائتلاف اصولگرایان شرکت نخواهد کرد، سرانجام در جلسه شورای ائتلاف اصولگرایان شرکت کرد تا شاید بدل به سرلیست اصولگرایان شود.

حال می‌توان با استعانت از مفهوم هژمونی(Hegemony) که در فارسی به سرکردگی نیز ترجمه شده است، اذعان داشت این جلیلی است که در غیاب لاریجانی سرکردگی اصولگرایان- دست‌کم در رقابت‌های انتخاباتی- را بر عهده خواهد گرفت. در واقع به نظر می‌رسد که جلیلی تردید‌های ظاهری‌اش را برای شرکت در ائتلاف اصولگرایان،با اطمینان از اینکه او و نیروهای حامی‌اش، دست بالا را در تصمیم گیری برای اصولگرایان و بستن لیست خواهند داشت، کنار گذاشت و سرانجام آن شد که می‌شد حدس زد.

شکست مقدمه پیروزی؟

بعد از پایان انتخابات ریاست جمهوری سال92 که به پیروزی حسن روحانی و حامیان اصلاح‌طلب او منجر شد،یکی از رسانه‌های اصولگرای منتسب به قالیباف خطاب به سعید جلیلی نوشت: «آقای جلیلی شما به قول خودتان و حامیان دوآتشه‌تان به تکلیف‌تان عمل کردید؟ فقط پرسش ما از شما این است که واقعا به تکلیف‌تان عمل کردید که انتخابات ریاست قوه اجرایی را به یک رفراندوم هسته‌ای تبدیل کردید؟ به تکلیف‌تان عمل کردید که باعث شدید از این پس برداشت همنشین خارجی شما این بشود که ایده مقاومت و کوتاه نیامدن از حق هسته‌ای فقط از سوی چهار‌میلیون و اندی ایرانی حمایت می‌شود؟»

و این البته همه انتقادهای اصولگرایان از رفتار تکروانه جلیلی در آن انتخابات نبود. چه آن که بعد از نیز سخنان جلیلی در کمیسیون برجام مجلس نیز باعث روانه شدن انتقاداتی چند از سوی اصولگرایان میانه‌رو و حامی دولت شد. با تمام این اوصاف حال به نظر می‌رسد که جلیلی این بار می‌خواهد شانس خود را در انتخابات مجلس امتحان کند و از شکست در ریاست جمهوری پلی به پیروزی در مجلس بسازد. البته به نظر نمی‌رسد جلیلی تنها به ورود صرف به مجلس دهم اکتفا کند. او احتمالا هدفی جز تکیه زدن بر جایگاه ریاست مجلس در سر ندارد. خواستی که محقق نمی‌شود مگر با رقابت با علی لاریجانی و انداختن او از چشم اصولگرایان و تصاحب جایگاه وی در ذهن و ضمیر آنها. اما باید منتظر ماند و دید که آیا جلیلی چنین استراتژی و کاریزمایی را حائز است؟ اینطور که به نظر می‌رسد ماه‌های آتی و روزهای پس از انتخابات در اسفند ماه آبستن حوادث بسیاری خواهد بود.


انتهای پیام/