به گزارش گروه وبگردی باشگاه خبرنگاران جوان، همه ما خاطرات دوست‌داشتنی و احساس نوستالوژیکی از دوران کودکی و نوجوانی خود و از روزهایی که "بارش برف" باعث تعطیلی مدارس می‌شد را به یاد داریم؛ روزهایی که بارش برف بهانه‌ای می‌شد برای تعطیل شدن مدارس و گذراندن یک روز شاد و پرخاطره همراه با انواع بازی‌های مهیج در برف میان کوچه‌ها ...

حالا سالیان سال از آن ایام و آن خاطرات شیرین که تعطیلی مدارس به واسطه بارش برف برای ما رقم می‌زد، گذشته و امروز از آن روزهای پرهیاهو فقط خاطرات شیرین و "حس خوب نوستالوژیکی" از برف و و تعطیلی مدارس مانده و آن کودکان دیروز، امروز با پا گذاشتن در دهه سوم یا چهارم زندگی خود، هر یک عهده‌دار مسئولیتی و شغلی در جامعه شده‌‌‌اند.

اما امروز هنوز هم که بارش برف در شهر دودگرفته‌ای مانند تهران بسیار کم‌تر از دهه‌های قبل شده، کمترین بارش برفی، بهانه‌ای می‌شود برای زنده شدن تمام آن خاطرات دیروز و حس خوب نوستالوژیک تعطیلی مدارس و شور و هیجان بازی دوران کودکی در برف.

در واقع یکی از دلایل اصلی حس خوب امروز ما به "برف و بارش برف" دقیقاً به همین خاطرات دوران کودکی ما باز می‌گردد و در واقع در ذهن مردان و زنان امروز، بارش برف، ممزوج و آمیخته با خاطرات تعطیلی مدارس و شور و شادی بازی در برف شده است؛ بارش دانه‌های سفید برف و کوچه‌های سفیدپوش هنوز هم غوطه‌ور شدن در میان انبوهی از خاطرات و احساسات شاد خوش گذشته را با خود به همراه دارد.

اما نکته‌ای که مدنظر نگارنده است، وضعیت امروز شهری مثل تهران است که مدارس این شهر امروز دیگر نه به واسطه بارش دانه‌‌های دوست‌داشتنی و سفید برف بلکه به دلیل آلودگی شدید هوا مجبور به تعطیلی می‌شوند و نکته اصلی اینکه کودکان و دانش‌آموزان امروز هم از "تعطیلی مدارس" خوشحال می‌شوند و دانش‌آموزان دیروز هم اما این کجا و آن کجا ...

تعطیلی مدارس به واسطه بارش دانه‌‌های سفید و پاک برف کجا و تعطیلی مدارس به خاطر بارش ذرات سیاه و کشده آلاینده هوا کجا ... "میان ماه من تا ماه گردون، تفاوت از زمین تا آسمان است."

اما با وجود تفاوت فاحش این دو اتفاق، دست بر قضا پیامد هر دو یکی است و آن هم "تعطیلی مدارس" و در پی آن شادی دانش‌آموزان امروز از این اتفاق.

امروز با ظهور پدیده وارونگی هوا و افزایش سطح دمای شهرها، دیگر از بارش‌های سنگین برف در این شهرها خبری نیست و جای آن را بارش ذرات معلق در هوا بر سر شهروندان گرفته و هجوم هوای آلوده به ریه‌های ساکنان شهر؛ امروز کسی نمی‌تواند منکر این امر شود که بسیاری از دانش‌آموزان این دیار با رسیدن فصل پاییز و سرما در دل خود امید دارند که با افزایش سطح ذرات آلاینده هوا و رسیدن شرایط به مرز هشدار، مدارس تعطیل شوند و این یعنی عجین شدن معنای آلودگی هوا با تعطیلی مدارس و در نهایت خوشحالی دانش‌آموزان و خطر اصلی یعنی "دوست داشتن افزایش تعداد روزهای آلوده توسط دانش‌آموزان امروز برای داشتن روزهای تعطیل بیشتر"

حال با این اوصاف بهتر می‌توان میان فضای دیروز ما و حال و هوای کودکان و نوجوانان امروز قضاوتی روشن‌تر داشت و عمیق‌تر ابعاد این مسئله را بررسی کرد؛ قطعاً خیلی زود، دانش‌آموزان امروز، قد خواهند کشید و جای ما را در پست‌ها و مسئولیت‌‌های مختلف این جامعه خواهند گرفت و آن روز شاید در شهری مانند تهران باید انتظار ظهور مردمانی را داشت که دیگر تصور و ذهنیت امروز ما از آلودگی هوا را نداشته باشند چرا که سالیان سالی از ایام کودکی و نوجوانی آنها، آلودگی هوا مترادف بوده با تعطیلی مدارس و خوشحالی آنها از این اتفاق.

با کمی دقت در واکنش دانش‌آموزان قد و نیم قد اطرافمان در خانواده و فامیل به اخبار این چند روز رسانه‌ها درباره آلودگی هوا، می‌توان رگه‌های بسیاری از مطالب پیش‌گفته در این نوشتار را رصد کرد؛ واقعاً شنیدن خبر تعطیلی مدارس در روزهای یک‌شنبه، دوشنبه و سه‌شنبه هفته جاری به‌دلیل آلودگی هوا، چه واکنش‌هایی را از سوی دانش‌آموزان اطرافمان به همراه داشت؟ آنچه در ذهن این دانش‌آموزان از این روزهای آلوده به یادگار ماند "گذراندن 3 روز تعطیلات زمستانی به یمن قدوم ذرات آلاینده هوا" بود و این یعنی حس خوب کودکان و نوجوانان امروز به آلودگی هوا و شاید هم خاطرات شیرین و نوستالوژیک مردان فردای این جامعه به معظلی به نام آلودگی هوا ...

پس فکر و چاره‌ای باید کرد برای معظل امروز "آلودگی هوا" و برای معضل فردایی به نام "حس نوستالوژیک به دود و آلودگی..."./یادداشت از جابر سعادتی

منبع:تسنیم

انتهای پیام/  

برای آگاهی از آخرين اخبار و پيوستن به کانال تلگرام باشگاه خبرنگاران جوان اينجا را کليک کنيد.