به گزارش خبرنگار فوتبال و فوتسال گروه ورزشی باشگاه خبرنگاران جوان، سالهاست از بی فرهنگی تماشاگران فوتبال در ایران صحبت می شود و اینکه محیط ورزشگاه‌ها برای ورود خانم ها و کودکان مناسب نیست، سالهاست که جمع کردن زباله از سوی کره‌ای‌ها در ورزشگاه آزادی را بر سر هواداران خودمان می‌کوبیم که کمی از فرهنگ غنی خارجی‌ها یاد بگیرید.
 
مدتهاست که نزدیک بودن جایگاه تماشاگران به زمن چمن در انگلیس مورد تحسین رسانه های ما قرار می گیرد و اینکه اگر در ایران هم چنین فاصله ای بین تماشاگران و بازیکنان بود، چه اتفاقاتی که نمی‌افتاد.
 
اما هیچکس از بی فرهنگی در ورزشگاه‌های کشورهای خارجی حرفی نمی‌زند، بی‌فرهنگی‌هایی که حتی در سطح اول فوتبال دنیا و جایی که میلیون‌ها نفر از کشورهای مختلف در حال تماشای آن مسابقه هستند، رخ می دهد.
 
همین چند روز پیش، بعد از فینال جام باشگاه های جهان که در ژاپن بین ریورپلاته، آرژانتین و بارسلونا برگزار شد و در نهایت با پیروزی تیم بارسلونا خاتمه یافت، هواداران تیم آرژانتینی به سمت هموطن خود در تیم مقابل یعنی لیونل مسی، آب دهان انداخت، اما کسی در مورد فرهنگ پایین تماشاگران آرژانتین حرفی نمی‌زند.
 
تقریبا در اکثر لیگ‌های معتبر دنیا، شعارهای نژاد‌پرستانه در بعضی از بازی ها، علیه بازیکنان سیاه پوست شنیده می شود و با وجود اعمال جریمه‌های سنگین علیه تیم ها و حساسیتی که یوفا نسبت به اینگونه شعارهای نژادپرستانه دارد، اما همچنان شاهد این اتفاقات در اروپا هستیم، اتفاقاتی که کوین پرینس بواتنگ را از ایتالیا و تیم میلان فراری داد.
 
حتی در دیدار دوستانه میلان با یک تیم دسته سومی ایتالیا شعارهای نژادپرستانه علیه بواتنگ از سوی تماشاگران حریف باعث عصبانیت وی و نیمه کاره ماندن مسابقه در همان دقایق ابتدایی بازی شد.
 
* این اتفاقات فقط مخصوص ایتالیا نیست
 
در کشورهای دیگر هم این حرکات زشت از سوی تماشاگران و حتی بازیکنان دیده می شود، در اسپانیا این اتفاقات زیاد رخ می دهد، حتی در بازیهای تیم‌های بزرگ مثل بارسلونا و بازیکنانی مثل دنی آلوز نیز ما شاهد اینگونه رفتارها هستیم، در بازی بارسولنا و ویارئال بود که طرفداران ویارئال علیه دنی این بازیکن برزیلی شعار نژادپرستانه سر دادند و به سمت او موز پرتاب کردند.
 
در انگلیس نیز این جریانات حتی بین بازیکنان نیز به وجود آمده است، توهین نژادپرستانه جان تری به فردیناند که باعث به وجود آمدن حواشی زیاد در انگلیس شده بود فقط یکی از این موارد است.
 
در اسکاتلند نیز دربی شهر گلاسکو بین تیمهای سلتیک و رنجرز، معمولا در پایان مسابقه تماشاگران دو تیم با یکدیگر درگیر می شوند و حتی این درگیری‌ها، کشته و زخمی هم می دهد.
 
اوباش گری هواداران فوتبال در آمریکای جنوبی بارها تکرار شده و حتی این موضوع در بین برخی بازیکنان حاضر این قاره فوتبال خیر و داوران نیز دیده شده است، در لیگ دسته دوم برزیل، اعتراض بازیکنان به داور باعث هفت‌تیرکشی داور مسابقه شد، در همین کشور و در کشورهای دیگر آمریکای جنوبی، درگیری تماشاگران باعث کشته شدن چندین نفر شده است.
 
اینها فقط چند مورد از بی فرهنگی‌هایی بود که در زمین فوتبال در کشورهای سطح  اول از نظر فوتبالی رخ داده است و قطعا موارد بیشتری از این دست در این کشورها و کشورهای دیگر می توان یافت.
 
البته فحاشی‌هایی که در ورزشگاه‌های ما رخ می دهد و یا صندلی‌هایی که پرتاب می شود، مذموم است و اینکه محیط ورزشگاه‌های ما سالم نیست کاملا درست است، اما مقایسه ایران با کشورهای خارجی از نظر سطح فرهنگی نادرست است و توهین‌های نژادپرستانه و پرتاب موز به سمت بازیکنان سیاه پوست در اروپا و استفاده از الفاظ رکیک در ورزشگاه‌های ایران هر دو یک ناهنجاری محسوب می شود، اما کدام یک از این حرکات زشت تر است؟
 
انتهای پیام/

*برای آگاهی از آخرین اخبار و پیوستن به کانال تلگرامی باشگاه خبرنگاران جوان اینجا کلیک کنید.