به گزارش گروه وبگردی باشگاه خبرنگاران جوان،محل زندگي حضرت حجة بن الحسن العسگري (ع) در دوران كودكي همچون محل زندگي حضرت موسي (ع) مخفي بود، تا از گزند طاغوتيان زمان محفوظ گردد. 

 

اما در مورد اقامتگاه حضرت حجّت(ع) بايد گفت: دليل قاطعي بر اقامت آن بزرگوار در مكان معيّني وجود ندارد، چنان كه در بعضي احاديث هم وارد شده است.از جمله: 

 

هنگامي كه از امام حسن عسگري (ع) مي پرسند، اگر حادثه اي براي شما روي دهد از كجا از فرزند گرامي شما سراغ بگيريم؟ حضرت در پاسخ فرمودند: «در مدينه (1)».همچنين روايت شده است كه عدّه  معدودي از اقامتگاه ايشان خبر دارند: امام زين العابدين (ع) مي فرمايد: «لا يَطَّلِعُ علي موضعه اَحَدٌ من وليٍّ و لا غيره، الاّ الذي يلي اَمْرَهُ»(2)هيچ كس از دوستان و ديگران از اقامتگاه او مطّلع نمي شود، به جز كسي كه متصدي خدمت گزاري اوست.

 

ابوبصير از امام محمّد باقر (ع)نقل كرده كه مي فرمايد: «لابدّ لصاحب الأمر من عُزلة، و لابدّ في عُزلته من قُوَّة، و ما بثلاثينَ مِنْ وحشة و نِعْمَ المنزلُ طيبةُ»(3) ترجمه: «براي صاحب اين امر دوران عزلتي است و در ايام عزلت نيرو و قدرتي لازم است، با سي نفر وحشتي نيست و مدينه چه جايگاه خوبي است!» 

 

علامه مجلسي در بحارالانوار،مي گويد: «عزلت به معني گوشه نشيني است و «طبيّه» بر اسم مدينه منوّره اطلاق مي شود. اين حديث را ابوحمزه از حضرت امام صادق (ع) نيز نقل كرده است. و نيز در روايتي ديگر آمده است: «انّ لصاحب هذا الامر بيتاً يقال لَه: بيت الحَمْدِ، فيه سراجٌ يُزهِرُ منه يوم وُلِدَ الي ان يقوم بالسّيف، لا يُطفي.»(4) «براي صاحب اين امر خانه اي است كه به آن بيت الحمد گفته مي شود و در آنجا چراغي هست كه از روز ولادت آن حضرت روشن مي باشد, اين چراغ هرگز خاموش نمي شود، تا روزي كه حجّت خدا با شمشير قيام كند.» اين روايت را مفضل بن عمر از امام صادق (ع) نقل كرده است. 

 

در روايت ديگري امام صادق (ع) مي فرمايد: «كيف أنتم اذا بَقيتم بلا امامِ هديً و لا علم يُري...»(5) «چگونه است حال شما (شيعيان) هنگامي كه دستتان به امامتان نرسد و نشان آشكاري نيابيد.» و نيز در روايت ديگري آمده: «للقائم غيبتان: إحداهما صغيرة و الأخري طويله. فالأولي لا يعلَم بمكانه فيها الا خاصَّةُ شيعته والأخري لا يعلم بمكانه فيها الاّ خاصّةُ مَواليه في دينه.»(6) «براي قائم ما دو غيبت است: يكي از آنها كوتاه و ديگري طولاني است، در غيبت كوتاه تنها شيعيان خاص از جايگاه او مطلع مي شوند و در دومي به جز خدمت گزاران ملازم او، كسي از اقامتگاهش آگاه نخواهد بود.» 

 

نيز روايت شده: ابراهيم بن مهزيار توسط فرستاده ي حضرت ولي عصر (ع) به پيشگاه آن سرور فرا خوانده شد, او از طائف گذشته و به دشت حجاز هدايت شده كه «عوالي» ناميده مي شود, در آنجا به خدمت كعبه ي مقصود مشرف مي شود، در اين ايام مهدي (ع) به پسر مهزيار مي فرمايد: «پدرم با من پيمان بسته كه در مخفي ترين و دورترين سرزمين ها مسكن گزينم، تا از تيررس اهل ضلالت در امان باشم، اين پيمان براي اين ريگزارهاي عوالي (دشت حجاز از نجد تا تهامه) انداخته است.» آن گاه آن حضرت دعايي را كه در دوران غيبت فرموده اند، بار ديگر تلاوت كردند: «اللهمَّ امْجُبْني عن عيون اَعْدائي واجْمَع بيني و بين اوليائي.»(7) «بار خدايا، مرا از ديدگان دشمنانم پوشيده نگاه دار و بين من و دوستانم اجتماع حاصل كن.» همچنين حميري از محمّد بن عثمان نقل مي كند، كه از او شنيدم كه مي گفت: حضرت فرمود: «انّ صاحب هذا الامر يحضر الموسم كل سنة فيري الناس و يعرفُهُم و يرونه و لا يعرفونه.»(8) «همانا صاحب اين امر همه ساله در موسم حج به زيارت خانه  خدا مشرّف شده و در مراسم حج شركت مي كند (و در عرفات مي ايستد و به دعاي مؤمنين آمين مي گويد) ولي انبوه حجاج او را نمي بينند و يا مي بينند و او را نمي شناسند.» و نيز زراره از امام صادق (ع) نقل مي كند: «قائم را دو غيبت است در يكي از آنها بر مي گردد و در ديگري معلوم نمي شود كجا هست، در موقع و موسم حج حضور مي يابد و مردم را مي بيند ولي كسي او را نمي بيند.»(9) 

 

نتيجه: آنچه كه مسلم است حضرت حجت (ع) در عالم هستي حضور دارند و همه ساله در موسم حج شركت نموده وحج به جا مي آورند و ممكن است حتي بعضي افراد ايشان را ببينند، كه يا با معرفت و درك زيارت مي كنند آن حضرت را يا حتي ايشان را نمي شناسند . آنچه از بعضي روايات مذكور استفاده مي شود بعضي از مكان ها مثل مدينه منوره يا عوالي(10) (دشت حجاز) براي آن حضرت تعيين شده كه در بعضي مواقع ايشاندر آن جا حضور دارند. لكن به سبب رتق و فتق امور مسلمين عالم و شيعيان آن حضرت كه به ايشان نياز دارند ممكن است در مكان هاي ديگر نيز حضور پيدا كرده و به مشكلات آنان رسيدگي نمايند. 

منبع:جام جم

انتهای پیام/