به گزارش خبرنگار گروه اجتماعی باشگاه خبرنگاران جوان،ریشه واژه خود شیفتگی به اسطوره یونانی به نام ((نارسیوس))باز می گردد،نارسیوس مرد جوان و خوش سیمایی بود که بسیار مجذوب خودش بود،به نحوی که بدون داشتن هیچگونه ارتباطی با اطرافیان خود،در کنار آب می نشست و سیمای خویش را در آب می دید ودر نهایت به گمان اینکه حوری بهشتی است شیفته تصویر خودش شد،بنابراین تلاش کرد که این تصویر را به عنوان فردی حقیقی و در مقابل خود،برای خویش بدست آورد اما موفق نشد و در نهایت بر اثر به اصطلاح چنین ناکامی و سرخوردگی متوهمانه ای درگذشت.

افراد خودشیفته تنها به خویشتن خویش می اندیشند و صرفا برای منافع و خواسته های خود،همه چیز را زیر پا می گذارند.

**خود شیفتگی،از عطش تمجید،تا تنفر از انتقاد

عاطفه احمد وند،جامعه شناس و آسیب شناس اجتماعی در گفتگو با خبرنگار گروه اجتماعی باشگاه خبرنگاران در تشریح ویژگی ها و نشانه های خودشیفتگی اظهار کرد:این رفتار،نوعی از اختلال هیجانی اغراق آمیز است،مبتلایان به این نارسایی رفتاری،گمان می کنند که فاقد هر گونه عیب ونقصی هستند و هیچگونه انتقادی را نمی پذیرند.

وی افزود:یکی از شاخص ترین و اصلی ترین مولفه های رفتاری در افراد خود شیفته نیاز به تعریف و تمجید بی حد و حصر است و چنین افرادی همواره تمایل دارند که دیگران آنها را تاییدکنند.

احمد وند عنوان کرد:البته تمامی انسان ها بنا بر یک نیاز عاطفی علاقه مند هستند که مورد تشویق قرار گیرند و به نوعی به دنبال تایید خود از سوی دیگران هستند.

این آسیب شناس اجتماعی افزود:اما تفاوت عمده خود شیفتگان با افراد عادی در این است که چنین افرادی تاب و توان هیچگونه اقدام و کلام  برخلاف میل خود را ندارند و در برابر کوچکترین انتقادی دلخور و دل آزرده می شوند.

وی افزود:خود شیفتگی یکی از بیماری ها و اختلالات روانی و رفتاری است که شیوع چندانی ندارند و به واقع کمتر افرادی به آن دچار می شوند اما در صورت بروز و ابتلا،فرد خودشیفته با خود درگیری شدیدی روبرو می شود و بیش از هرکَس،این خود اوست که آسیب می بیند.

احمد وند گفت:خودشیفتگان،تصویری مبالغه آمیز از خود می پندارند و عموما در مناسبات و رفتارهای اجتماعی دچار مشکل می شوند.

وی افزود:افراد خودشیفته حق و حقوقی برای دیگران قائل نیستند و از همه انتظار دارند که او را دریابند،اما خود اقدامی برای احقاق حق و رعایت حقوق دیگران انجام نمی دهند.

** دروغگویی و بزرگنمایی

صدیقه نوبهار،روانشناس و کارشناس امور تربیتی در تحلیل شخصیت افراد خود شیفته گفت:یکی از دغدغه های افراد خود شیفته این است که از جانب دیگران نادیده گرفته شوند و به همین دلیل همواره با به تصویر کشیدن چهره ای منحصر به فرد از خویش سعی می کنند افرادی ویژه و خاص در نظر دیگران محسوب شوند.

وی افزود:این افراد از هر فرصتی برای بزرگ کردن خود بصورت ظاهری استفاده می کنند و عموما برای ارتقائ جایگاه شخصیتی خود به غُلُو،دروغ و به اصطلاح بلوف روی می آورند.

نوبهار عنوان کرد:البته نمی توان لزوما تمامی افراد دروغگو را خودشیفته پنداشت زیرا اساسا دروغ خود وابسته به عوامل و علل بسیاری است که واکاوی آن در این مجال امکان پذیر نیست.

** بهره کشی ابزاری از دیگران

یکی دیگر از خصوصیات افراد خود شیفته،بهره کشی از اطرافیان برای پیشرفت و طی طریق پله های ترقی برای خویش است.

نوبهار با اشاره به موضوع فوق،تصریح کرد:افراد خود شیفته توجهی به پیشرفت دیگران نمی کنند و به نوعی توان پذیرش موفقیت دیگران را ندارد و همواره سعی می کنند که ترقی دیگران را امری عادی،ساده و ناچیز فرض کنند.

وی افزود:چنین افرادی تمام تمرکز خود را بر پیشرفت خویش استوار می کنند ودر این راه از هر گونه نادیده انگاری حق دیگران ابایی ندارند و به واقع بهره کشی ابزاری از ظرفیت ها و توانایی های دیگران بدر راستای اهداف شخصی خویش،یکی از بارز ترین خصوصیات افراد خود شیفته است.

این روانشناس و کارشناس امور تربیتی گفت:برای افراد خود شیفته همه چیز یکطرفه است،احترام،امتیاز،پیشرفت،توجه و...برای آنها جاده ای یک سویه است که گویی دیگران موظفند برای او قائل شوند اما خود اقدامی در جهت رعایت آن در قبال دیگران نمی کنند.

**تبعات و عوارض خود شیفتگی

کیومرث شرافتی در تشریح عوارض و تبعات این خصیصه اخلاقی گفت:به دلیل اصطحکاکات و تنش هایی که این افراد در تعاملات اجتماعی خویش با دیگران دارند،بعد از مدتی به شدت منزوی می شوند و کمتر کسی به ارتباط با چنین افرادی رغبت نشان می دهد.

وی افزود:افراد خود شیفته حق و حقوقی برای دیگران قائل نیستند و از همه انتظار دارند که او را دریابند،بدون اینکه چنین حقی را در ارتباطات خود برای دیگران متصور شود.

شرافتی عنوان کرد:استمرار این رفتار باعث دل آزردگی و فرار اطرافیان از تعامل با چنین افرادی می شود و به تدریج شخصیت های اینچنینی با چنان تنهایی روبرو می شوند که خود می تواند باعث بروز اختلالات روحی و روانی دیگر برای چنین افرادی شود.

**افسردگی و روان پریشی

شرافتی افزود:افسردگی،اضطراب و روان پریشی یکی دیگر از تبعات چنین روحیه و رفتار مخربی است،زیرا این افراد همواره در درگیری با دیگران به سر می برند و این روحیه باعث بیمار شدن افکار و ذهنیات درونی آنها می شود.

این کارشناس و آسیب شناس رفتارهای اجتماعی گفت:طرد و انزوایی که گریبان این افراد را می گیرد پس از مدتی باعث گرایش به میگساری و مواد مخدر در این افراد می شود و در موارد حاد حتی می تواند به خودکشی چنین شخصیت هایی نیز منتهی شود.

**مرز میان خود شیفتگی و خود باوری

شرافتی گفت:نباید از نظر دور داشت که خود شیفتگی با خود باوری تفاوت محسوسی دارد و به واقع خودباوری نشات گرفته ار اعتماد به نفسی سالم و سازنده است که لازمه هر پیشرفت و ارتقایی به شمار می رود.

وی افزود:خودباوری،ایمان به تواناییهای درونی است که در نقطه مقابل خود شیفتگی قرار دارد،زیرا ریشه خود باوری در اعتماد به نفس است و ریشه خود شیفتگی حکایت از ضعف نفس و تزلزل شخصیتی دارد.

**با افراد خودشیفته چه کنیم؟

نفیسه میرگذر،روانشناس و کارشناس امور تربیتی در تشریح نحوه تعامل با چنین افرادی گفت:رفع چنین رفتارهایی اغلب با گفتار درمانی میسر می شود که البته تحقق آن نیازمند تخصص های لازم است که باید از سوی کارشناسان و متخصصان این امرانجام شود.

وی افزود:اما آنچه که از سوی اطرافیان چنین افرادی باید مدنظر  قرار گیرد،عدم پرخاشگری و رو در رویی با چنین افرادی است.

میرگذر عنوان کرد:تصحیح رفتار این افراد باید با سعه صدر و آرامش پیگیری شود و ابتدا به ساکن باید با تایید و همراهی با آنها،اعتماد این افراد جلب شود.

وی گفت:پس از جلب اعتماد می توان برای برخی تغییر رفتارها در این افراد اقدام کرد و باید با نرمی و آرامش و با طرح ادله و استدلال های منطقی بدون اینکه احساس تحقیر در این افراد شکل گیرد،آنها را متوجه اشتباهات و برداشت های غلطی که در اذهانشان نقش بسته،نمایید.

این کارشناس امور تربیتی یادآور شد:در موارد حاد معاینه و درمان از سوی روانپزشک لازمه مهار این اختلال رفتاری است که باید با روش ها و تکنیک های خاصی اعمال شود زیرا عموما افراد خودشیفته قائل به پذیرش اختلال رفتاری خویش نیستند و برای مراجعه به پزشک مربوطه مقاومت می کنند. 

انتهای پیام/