برف می بارید و ما آرام،گاه تنها، گاه با هم، راه می رفتیم.چه شكایت های غمگینی كه می كردیم، یا حكایت های شیرینی كه می گفتیم. هیچكس از ما نمی دانست كز كدامین لحظه شب كرده بود این باد برف آغاز. هم نمی دانست كاین راه خم اندر خم بكجامان می كشاند باز.

برف نو! برف نو! سلام،سلام بنشین،خوش نشسته‌ ای بر بامپاكی آوردی ای امید سپیدهمه آلودگی‌ ست این ایامراه شومی‌ ست می‌ زند مطرب تلخواری‌ است می‌ چكد در جام اشكواری‌ ست می‌ كشد لبخندننگواری‌ ست می‌ تراشد نام شنبه چون جمعه،پار چون پیرارنقش هم رنگ می‌ زند رسام مرغ شادی به دامگاه آمدبه زمانی كه برگسیخته دامره به هموار جای دشت افتاد. ای دریغا كه برنیاید گام تشنه آن جا به خاک مرگ نشست کاتش از آب می‌ کند پیغام کام ما حاصل آن زمان آمدکه طمع برگرفته ‌ایم از کام خام سوزیم. الغرض بدرود تو فرود آی برف تازه سلام! (احمد شاملو) سلام بهترينهاي جان روزتون زيبا، دلتون شاد.

از ماشين كه پياده شدم آنقدر سردم بود كه فقط چشمم زنگ خانه راميديد و بس، اين عكس را وقتي در صفحه همسرم ديدم، گفتم چقدر قشنگه كجاگرفتى عكسو؟ با تعجب نگاهم كرد و گفت، كوچه خودمان است، نديدى؟ گفتم، سردت كه باشد زيبايى برف را نميبينى ....

اولين برف در "خانه ي ما" حياط مشترك با همسايه هاي نازنين جهت اطلاع دوستان.