در زمان "محمد‌رضا پهلوی" با داشتن نیروهای متخصص در تمام زمینه‌ها، " نیروی‌هوایی " به نیروهای خارجی وابسته بود. در زمان سلطنت شاه دوم پهلوی ایران چند فروند هواپیما جنگی مانند " F14 تامکت "، " F4 " و " F5 " و جنگنده " نورتروپ " از کشورهای غربی خریداری کرد و کارهای تعمیر و " اورهال " آنها را نیز به " مستشاران " غربی سپرد.

در سال 1341 شاه پهلوی با خرید چند فروند " بالگرد کبری " و اعزام 10 نفر برای آموزش در این زمینه اولین یگان " هوانیروز " را تشکیل داد. در دوره پهلوی بیشتر دلارهای نفتی ایران برای خرید تجهیزات نظامی صرف می‌شد و این در حالی بود که در زمان محمدرضا پهلوی هیچ تلاشی برای رسیدن به خودکفایی در زمینه نظامی صورت نگرفت.

کشورهای ابرقدرت که فکر می‌کردند با این کار توانسته‌اند توان نظامی ایران را در هوا با مشکل مواجه کنند و با این خیال واهی که می‌توانند با این کار " انقلاب اسلامی " را شکست دهند توسط دولت بعث عراق دست به حمله علیه ایران زدند و " جنگ تحمیلی " را آغاز کردند؛ ولی جوانان غیور و انقلابی " نیروی‌هوایی " در آن زمان با وجود همه تحریم‌ها و فشارهای اقتصادی و نظامی کار بزرگی را انجام دادند و جنگنده‌ها را " اورهال " (تعمیر اساسی قطعات هواپیما) کردند. این جوانان توانستند با باز کردن قطعات هواپیماها و نصب آن قطعات روی جنگنده‌های پیشرفته ولی زمین گیر شده آن‌ها را آماده پرواز کنند و همین امر باعث شد تا تیزپروازان " نیروی‌هوایی " بتوانند در همان روزهای آغازین " جنگ تحمیلی " ضربه سختی به دشمن متجاوز بزنند.

بعد از پایان " جنگ تحمیلی " و پذیرش آتش‌بس از سوی دو کشور، جوانان غیور " نیروی‌هوایی " ارتش " جمهوری اسلامی ایران " دست از تلاش برنداشتند و روز به روز از دستاوردهای عظیم خود پرده‌ برمی‌داشتند. اولین گام آنها " اورهال " جنگنده‌ها بود که در زمان " جنگ تحمیلی " نیز این کار را انجام می‌دادند؛ ولی این بار به جای جایگزین کردن قطعات از یک جنگنده به جنگنده دیگر کار طراحی و ساخت قطعات را انجام دادند و آن‌ها را بر روی جنگنده‌های زمین گیر شده نصب کردند و این جنگنده‌ها را وارد خط پروازی نمودند.

در گام دوم نیروهای متخصص و متعهد به انقلاب کار طراحی جنگنده‌ها را صورت دادند. طراحی جنگنده از فن‌آوری‌های خاص و فوق‌پیشرفته‌ای است که فقط در اختیار چند کشور قدرتمند قرار دارد و " جمهوری اسلامی ایران " نیز که خود را در حال توسعه و پیشرفت می‌دید و همچنین به دلیل موقعیت ایران در منطقه پرتلاطم و ژئواستراتژیک غرب آسیا، کار طراحی و ساخت انواع هواپیماها اعم از مسافربری، نظامی، پهبادها و بالگردها از سال 1370 در دستور کار " نیروی‌هوایی " و " هوانیروز " ارتش ایران قرار گرفت و این یگان توانست در کمال ناباوری کشورهای غربی و با وجود همه تحریم‌های اقتصادی، نظامی، علمی و تکنولوژیکی که از زمان " جنگ تحمیلی " برای ایران وضع شده بود، انواع بالگرد و جنگنده‌های ایرانی را بسازد و هر چند سال یکبار نیز یا نمونه پیشرفت یافته آن‌ها را به نمایش بگذارد و یا نمونه جدید و پشرفته‌ای را رونمایی کند که در ذیل به معرفی نمونه‌هایی از این دستاوردهای هوایی می‌پردازیم. 

" علی‌اکبر شوقی" رئیس دانشگاه " شهید ستاری "  توانایی طراحی و ساخت جنگنده " صاعقه " را در سال 1377 اعلام کرد و کار ساخت این جنگنده از همین سال در " دانشگاه شهید ستاری " آغاز شد. جنگنده " صاعقه " ساخت ایران است و در طراحی بدنه آن از نمونه " F5 " استفاده شده و این جنگنده دارای دو سکان عمودی V شکل است که هم میزان مانورپذیری هواپیما را افزایش می‌دهد و هم سطح مقطع راداری کمتری به وجود می‌آورد که تفاوت اصلی میان جنگنده " صاعقه " با نمونه " F5 " بوده؛ ولی از لحاظ موتوری و الکترونیک هوایی شبیه به جنگنده " F5  " می‌باشد. اولین پرواز آزمایشی " صاعقه " در بهار 1383 و در زمان سفر استانی " مقام معظم رهبری " به همدان انجام شد که در پی این پرواز موفقیت‌آمیز " مقام معظم رهبری " خطاب به خلبانان ارتش فرمودند: این موفقیت، نتیجه تلاش بی‌وقفه و ایمان پایدار جوانان دانشمند این کشور است. در سال 1388 اولین اسکادران تخصصی این جنگنده در پایگاه شکاری " تبریز " تشکیل شد و این جنگنده برای نبردهای نزدیک هوایی، پشتیبانی هوایی و پشتیبانی نیروهای سطحی کاربرد دارد و یک جنگنده چند منظوره است.

طول جنگنده " صاعقه " حدود 47 متر؛ پهنای بال این جنگنده بیش از 8 متر؛ ارتفاع بیش از 4 متر؛ وزن خالی آن حدود 8 هزار کیلوگرم و وزن بارگیری شده بین 15 هزار تا 18 هزار کیلوگرم و سرعت این جنگنده بیش از 2 ماخ ( بیش از 2400 کیلومتر بر ساعت )؛ شعاع عملیاتی حدود 300 مایل دریایی؛ سقف پروازی بیش از 55 هزار متر است. جنگنده " صاعقه " قابلیت حمل انواع موشک‌های " هوا به هوا "؛ " هوا به سطح " و " انواع بمب‌ها " را دارد. رادار کنترل آتش آن از نوع " Phazotron-NIIR N019 " بوده و رادار " N019 " ساخت " فازاترون " که به نام " Baaz " نیز شناخته می‌شود، قادر بوده 10 هدف هوایی را در حالت رهگیری به‌هنگام جستجو (TWS) از فاصلهء حدود 80 کیلومتری مورد شناسایی قرار دهد و هم‌زمان به دو هدف شلیک کند؛ توان این رادار، برابر رادار " RDM " ساخت " تامسون سی اس اف " مورد استفاده در " Mirage-2000H " ارزیابی شده است. خطای بسیار پایین در شلیک و نیز شتاب لحظه‌ای و سریع از دیگر ویژگی‌های این جت جنگی محسوب می‌شود.

درسال 1380 قرار بود تعدادی از این جنگنده به عنوان اولین هواپیمای نظامی تماما ایرانی تحویل " نیروی‌هوایی " گردد و به همین دلیل در ابتدا نام آن را " صاعقه 80 " گذاشتند ولی به دلیل مشکلات متعدد مرحله ساخت و پرواز آزمایشی این جنگنده متوقف شد و متخصصان " نیروی‌هوایی " طراحی جنگنده دیگری را در دستور کار خود قرار دادند.

تولید انبوه جنگنده " آذرخش " در سال 1380 آغاز شد و در همین سال تعداد 6 فروند از این جنگنده به " نیروی‌هوایی " تحویل داده شد، در 3 سال بعد قرار بود تعداد 30 فروند دیگر نیز به ناوگان هوایی ایران وارد شود ولی فقط بین 6 تا 9 فروند تولید شد و در سال 1387 نیز 3 فروند از آن در " تهران " به نمایش گذاشته شد. بعد از تولید جنگنده " آذارخش "؛ " نیروی‌هوایی " ارتش تولید جنگنده به شیوه " مهندسی معکوس " را متوقف کرد و ادامه کار ساخت و تولید انبوه جنگنده " صاعقه " را که قبلا طراحی کرده بود؛ در دستور کار خود قرار داد. در ماه مارس 2000 میلادی هفته نامه " جینزدیفنس" در گزارشی درباره جنگنده " آذرخش " نوشت: جنگنده " آذرخش " برخلاف تصورات؛ یک جنگنده ساخته شده از قطعات روسی و چینی نیست بلکه نمونه بزرگتر شده جنگنده " F5 " است.

جنگنده " آذرخش " یک جنگنده تهاجمی بوده و بیشترین کاربری آن در نبردهای هوایی و پشتیبانی هوایی است ولی قابلیت هدف قرار دادن سطح را نیز دارد و می‌تواند موشک‌های " هوا به سطح " را نیز شلیک کند. " آذرخش " مانند " F5 " یک سکان عمودی دارد ولی ارتقای آن باعث شده تا میزان مانورپذیری این هواپیما افزایش یابد. ابعاد جنگنده " آذرخش " 10 تا 15 درصد بزرگتر از نمونه " F5 " است و طول دماغه آن چند سانتی‌متر بزرگتر شده تا با رادار ایرانی آن که جایگزین رادار " F5 "  شده مطابقت داشته باشد. در ساخت راداری ایرانی که در این جنگنده نصب شده از فن‌آوری رادار روسی " KOPJO " استفاده شده است. وزن این جنگنده در حالت عادی حدود ۸ هزار کیلوگرم و در حالت بارگیری شده بین ۱۵ تا ۱۸ هزار کیلوگرم است و می‌تواند ۴۰۰۰ تا ۴۵۰۰ کیلوگرم مهمات با خود حمل کند و حداکثر سرعت آن بیش از 1.5 ماخ میرسد.

جنگنده " صاعقه 2 " نمونه پیشرفت یافته جنگنده " صاعقه " است که در بهمن سال 1393 و هشتمین روز از 36 سالگرد پیروزی " انقلاب اسلامی " رونمایی شد. این جنگنده توسط سازمان صنایع هوایی " وزارت دفاع " طراحی و ساخته شد. جنگنده " صاعقه 2 " به صورت دو کابین طراحی شده و مخصوص آموزش خلبانان تازه کار است.

جنگنده " شفق " یک جنگنده فوق‌پیشرفته طراحی شده کاملا ایرانی می‌باشد که طراحی آن در دانشگاه " مالک اشتر " صورت گرفت و نمونه‌ ماکتی آن در ابعاد واقعی توسط همین دانشگاه ساخته و رونمایی شد. این جنگنده یک هواپیمای فوق‌سبک و رادار گریز بوده که هم کاربری آموزشی و هم برای انجام عملیات هوا به سطح طراحی شده است. اولین معرفی " شفق " در سال 2002 میلادی و در نمایشگاه صنایع هوایی ایران صورت گرفت.

در سال 1381 اعلام شد که اولین پرواز آزمایشی " شفق " در سال 1383 صورت می‌گیرد اما در سال 1384 دوباره اعلام شد که پرواز آزمایشی در سال 1387 انجام می‌گیرد ولی بعد از سال 1387 و اعمال تحریم‌های آمریکا علیه ایران و تهدید شرکت روس توسط دولت آمریکا؛ این شرکت پروژه را نیمه کاره رها کرد و متخصصان آن به روسیه بازگشتند.

جنگنده " شفق " قرار بود در 3 نمونه تولید شود؛ نمونه اول با کاربری آموزشی و به صورت دو نفره؛ نمونه دوم به صورت دو نفره تهاجمی و نمونه سوم به صورت تک نفره تهاجمی که به دلیل اعمال تحریم‌ها این پروژه متوقف شد. طول و پهنای این جنگنده بیش از 10 متر؛ ارتفاع آن بیش از 4 متر؛ وزن خالی آن بیش از 4 هزار کیلوگرم؛ بیشینه آن حدود 7 هزار کیلوگرم؛ سرعت بیشینه آن حدود 2.5 ماخ؛ سرعت پیمایش حدود 1 ماخ؛ سقف پروازی جنگنده بیش از 16 هزار متر و نرخ اوج‌گیری " شفق " بیش از 100 متر بر ثانیه است. این جنگنده قابلیت حمل تعداد 7 موشک را دارد که یک موشک در زیر بدنه نصب می‌شود و در زیر هر بال آن 3 موشک قرار می‌گیرد.

**جنگنده " قاهر 313 "    

" قاهر 313 " نام اولین جنگنده رادار گریز و تک‌سرنشین ایرانی است که در 14 بهمن 1391 توسط " محمود احمدی‌نژاد " از آن رونمایی به عمل آمد. این جنگنده دارای سطح مقطع راداری بسیار کم بوده و با تجهیزات پیشرفته ساخته شده و به سامانه‌های " الکترواویونیک " ( سیستم‌های ناوبری ) مجهز می‌باشد. " قاهر 313 " قادر به حمل تسلیحات پیشرفتهٔ بومی بوده و از قدرت تهاجمی بالایی برخوردار است. از ویژگی‌های این جنگنده می‌توان به قابلیت نشست و پرواز بر روی باندهای با طول کم، توانایی انجام عملیات پروازی در ارتفاع پست و تعمیر و نگهداری آسان و سریع نام برد. معنی نام این جنگنده برگرفته از دو عبارت؛ " قاهر " به معنای " چیره‌شونده " و ۳۱۳ برگرفته از ۳۱۳ یار برگزیده " امام مهدی "، امام دوازدهم شیعیان است.





" دیوید چنسیوتی " و " رابرت جانسون " در گزارشی در " بیزینس اینسایدر " نوشته‌اند که لبه‌های " قاهر313 " به لبه‌ها و زاویه‌های منحصر به فرد " F22 " شباهت دارد و شکل دم‌های آن بیشتر شبیه به " F35 " است. " قاهر313 " دو کانارد بزرگ دارد که به نظر ثابت می‌رسند، ایران به ساخت ماکت‌ها و سیستم‌هایی که هیچگاه قرار نیست پرواز کنند معروف شده اما اگر " قاهر313 " اینگونه نباشد و یک پیش‌نمونهٔ واقعی باشد برای تأمین یک نیاز منحصر به فرد ایرانی ساخته شده و از آنجا که برتری هوایی در مقابل حدود 200 هواپیمای ناوگان پنجم نیروی‌دریایی آمریکا که در بحرین مستقر است برای ایران غیرممکن به نظر می‌رسد، تنها کاری که ایرانی‌ها در مواجهه با آمریکا می‌توانند انجام دهند دست یافتن به برتری عددی در مقابل کشتی‌های آمریکایی با استفاده از " قایق‌های کوچک تندرو " و " موشک‌های ضدکشتی " آنهاست. اما این قایق‌ها به سرعت با یورش هلیکوپترها و هواپیماهای آمریکایی روبرو خواهند شد و اکثر متخصصان جنگ دریایی معتقدند که هلیکوپتر در جنگ با قایق به قدری برتری دارد که اصلاً نمی‌توان رویارویی آنها را نبرد توصیف کرد اما اگر یک تهدید هوایی علیه هلیکوپترها ایجاد شود و تمرکز آن‌ها را بر هم زند اوضاع تغییر می‌کند. ایران در یک دههٔ اخیر تلاش کرده با طراحی سلسله‌ای از هواگردها این پروژهٔ نظامی را تکمیل کند. پروژه‌ای که ایران به سختی بر روی آن تمرکز کرده اما به ندرت به آن اشاره می‌کند. این هواگرد باید بتواند از قایق‌های تندرو کلاس بردستون در جنگ با ناوگان پنجم نیروی‌دریایی آمریکا پشتیبانی کند. ایران برای این منظور چند هلیکوپتر سبک " تهاجمی‌شناسایی شاهد " در اختیار دارد اما آنها به خوبی مسلح نیستند و برد عملیاتی کافی هم ندارند. جت دیگر تولید داخلی ایران یعنی جنگنده صاعقه هم در مقابل توانایی‌های ناوگان جنگی آمریکا کاری از پیش نخواهد برد، اما شاید مدلی از قاهر بتواند نقطه ضعف قایق‌های بردستون را پوشش دهد.


" مجید بکایی " جانشین وزیر دفاع ایران در پاسخ به تحلیل‌های صورت گرفته درباره " قاهر313 " اظهار داشت: وقتی جنگنده رونمایی شد دشمن ابتدا می‌گفت که ماکت و مقوا است و بعد تجزیه و تحلیل کردند و گفتند جمهوری اسلامی آن را برای مقابله با بالگردها طراحی کرده است. زیرا نقاط قوت ما قایق‌های تندروست و دشمن برای مقابله با آن از بالگرد استفاده می‌کند و آنها تحلیل کردند که این جنگنده با تکنولوژی " گراندافکت " ( پرواز در ارتفاع پایین ) قادر است در یکی دو متری سطح آب پرواز کند و بالگردهایشان را بزند.






جنگنده " قاهر313 " یک جنگنده برای درگیر‌های با هداف زمینی است و قابلیت خوبی در نیرد " هوا به سطح " دارد ولی این جنگنده می‌تواند با حمل موشک‌های " هوا به هوا " وارد نبردهای هوایی هم بشود. این جنگنده قادر است دو " بمب 2000 پوندی " را حمل کند و در کنار آن هم می‌تواند موشک " هوا به سطح " داشته باشد و برای درگیری‌های هوایی نیز قابلیت حمل 6 موشک " هوا به هوا " را دارد. طول " قاهر313 " بیش از 16 متر؛ ارتفاع آن بیش از 5 متر و پهنای بال آن حدود 11 متر است.




در حال حاضر " نیروی‌هوایی " ارتش در کنار کار طراحی و ساخت جنگنده‌های تهاجمی و چندمنظوره؛ کار طراحی و تولید جنگنده آموزشی را در دستور کار خود قرار داده و نمونه‌هایی مانند " پرستو "؛ " هسادرنا "؛ " تذرو "؛ " فجر اف-3 " و " هسا شفق " را برای آموزش خلبانان جوان خود وارد اسکادران پروازی خود کرده است.










***پهبادهای ایرانی
 
**پهباد " ابابیل "

طرح " ابابیل "  پس از گذراندن مراحل تحقیقاتی خود در صنایع " مکانیک ساصد " در مهرماه ۱۳۶۵ به منظور تولید انبوه به " صنایع هواپیماسازی ایران (هسا) "  منتقل شد. این پرنده با توجه به شرایط و ضرورتهای زمان جنگ تا سال ۱۳۶۸ به صورت یکبار مصرف با قابلیت حمل حدود ۴۰ کیلوگرم مواد منفجره تولید گردید. از سال ۱۳۶۹ با توجه به نیازمندی‌های جدید نیروهای مسلح، کارهایی مبنی بر بازطراحی تمامی بخش‌های بال و بدنه، سامانه‌های ناوبری و هدایت و کنترل این پهپاد صورت گرفت و از سال ۱۳۷۰ این هواپیما در خط تولید انبوه قرار گرفت و امروزه هواپیمای بدون سرنشینی استاندارد و چند بار مصرف است.




نمونه‌های جدید این پهباد مجهز به " سامانه ۱۲۳ " (پایدارکننده خودکار) و " جی‌پی‌اس " شده و  این سامانه دارای قابلیت‌های متنوعی ازجمله پرواز آسان با ایمنی بیشتر توسط خلبان غیرحرفه‌ای (در برد بلند و کوتاه)، برخاست خودکار و فرود نیمه خودکار، برنامه‌ریزی و هدایت روی یک مسیر دلخواه به کمک سامانه ناوبری جهانی، امکان قطع‌کردن ارتباط پایگاه با پهپاد، ارسال اطلاعات از پهپاد به پایگاه به‌صورت ۱۷کانال مجزا شامل کانال‌های دیجیتال مربوط به دور موتور، اندازه و زوایای اوج‌گیری، مقدار سوخت، ولتاژ باتری‌ها، ارتفاع، سرعت پیمایش و چند کانال آزاد است.
 

اسرائیل مدعی است که "حزب‌الله " لبنان دست کم دوازده پهباد " ابابیل " را پیش از جنگ ۲۰۰۶ لبنان دریافت کرد و تعدادی از آن را هم در جریان درگیری‌ها به سمت اسرائیل روانه کرد که جت‌های اسرائیلی پیش از آنکه هرگونه خسارتی توسط این پهبادها وارد شود، آنها را منهدم کردند. وزن این پهباد حدود 83 کیلوگرم؛ طول آن بیش از 2 متر؛ برد عملیاتی بیش از 200 کیلومتر و سرعتش حدود 300 کیلومتر بر ساعت است.


دلیل شهرت این پهباد آن است که؛ " ابابیل " جزء معدود پهپادهای ارتش ایران است که بر فراز ناو " وینسنس " آمریکا پرواز کرده و این ناو را شناسایی کامل کرده و بدون هیچ صدمه‌ای به ایران بازگشته و اطلاعات خود را در اختیار ارتش ایران قرار داده است.




**پهباد " مهاجر "

" مهاجر " نام دسته‌ای از پهپادها است که در ایران تولید شده‌اند و توسط ارتش جمهوری اسلامی ایران در حال فعالیت می‌باشد. در زمان " جنگ تحمیلی " عراق علیه ایران نیروهای مسلح از پهبادها برای انجام عملیات و شناسایی استفاده می‌کردند و به همین دلیل کار تحقیق و توسعه پهبادها از این دوران در ایران آغاز شد. بعد از پایان " جنگ تحمیلی " نیروهای مسلح ایران کار برای ساخت انواع پهبادهای تهاجمی و چند منظوره را آغاز کرد و بعد از گذشت مدتی مقامات ایرانی خبر ساخت نمونه‌های پیشرفت‌یافته پهباد " مهاجر " را اعلام کردند.






پهباد " مهاجر " در 4 مدل به نام‎‌های " مهاجر1 "؛ " مهاجر2 "؛ " مهاجر3 " و " مهاجر4 " ساخته شد که در هر نمونه جدید قابلیت تهاجمی و راداری آن افزایش پیدا کرد. در حال حاضر " مهاجر " سرعتی در حدود 300 کیلومتر بر ساعت و قابلیت حمل حدود 40 کیلوگرم مواد منفجره را دارد.







**پهباد " حازم "

پهباد " حازم " ساخت " نیروهای مسلح جمهوری اسلامی ایران " است و در اختیار یگان "پدافندهوایی " ارتش قرار دارد. فرمانده قرارگاه " پدافندهوایی خاتم‌الانبیا " اعلام کرد که پهپاد " حازم " در ۳ مدل " حازم 1 " برای پرواز برد بلند، " حازم2 " برای پرواز برد متوسط و " حازم 3 " برای پرواز برد کوتاه به صورت یک لایه‌پنهانی برای قرارگاه " پدافند‌هوایی " توسط مجموعه متخصصین این قرارگاه طراحی شده است.  از این پهپاد هم در بحث مورد اصابت قرار دادن اهداف و بمبارن، هم برای شناسایی و هم به عنوان محمول هوایی استفاده می‌شود. از  پهباد "  حازم" به دلیل لایه‌پنهانی می‌توان برای هدف قرار دادن سامانه‌های توپخانه‌ای و موشکی استفاده کرد و همچنین از این پهپاد در ماموریت‌های شناسایی نیز استفاده می‌گردد و  در صورت نیاز پهپاد " حازم " توانایی مسلح شده با محمول‌های انفجاری را دارد.





در حال حاضر نیز " نیروی‌هوایی " ارتش از پهبادهایی مانند " رعد " و " هدهد " که نمونه پیشرفته پهباد " مهاجر " است؛ " سفره‌ماهی " و چندین نمونه دیگر استفاده می‌کند و نیروهای متخصص این یگان در کنار استفاده از این پهبادها به طراحی نمونه‌هایی جدید نیز مشغول هستند.








** " هوانیروز " و طراحی بالگرد

" هوانیروز " ارتش جمهوری اسلامی ایران نیز در کنار " نیروی‌هوایی " ارتش دست به کار شده و در ابتدا با شیوه " مهندسی معکوس " بالگردهای تماما ایرانی را تولید کرد و در حال حاضر نیز دست به طراحی و ساخت بالگرد هم در زمینه تهاجمی و هم در زمینه تدارکاتی زده است و نمونه‌هایی را نیز تولید کرده که در ذیل نمونه‌هایی از آنها را معرفی می‌کنیم.




**بالگرد " ظفر 300 "

"ظفر300 " یک بالگرد آزمایشی ساخت سازمان " صنایع دفاعی وزارت دفاع و پشتیبانی نیروهای مسلح " جمهوری اسلامی ایران است. این بالگرد در سال 1988 رونمایی شد و اصول طراحی و ساخت این نمونه آزمایشی بر پایه بالگرد " بل ای‌اچ-۱ کبرا " است. در بالگرد " ظفر300 " از سیستم جلو برنده " جت آلیسون C18 " استفاده گردیده و این بالگرد دو نفره توانایی حرکت با سرعت بیش از 200 کیلومتر بر ساعت و سقف پرواز بیش از 2 هزار متر را دارد.




**بالگرد " شاهد285 "

" شاهد285 " نوعی بالگرد سبک در کلاس " تهاجمی‌شناسایی " است که در ایران با " مهندسی معکوس " بالگرد " بل206 " طراحی و ساخته شد. این بالگرد که توسط " نیروی‌دریایی " سپاه ساخته شده در سال 1390 رونمایی شد و دارای یک برجک مجهز به تیربار " پی‌کا " در دماغه و لانچرهای شلیک راکت در بال‌چه‌های دو طرف بالگرد مسلح شده و در دو مدل ِ تهاجمی " سبک‌شناسایی "  و " گشت دریایی‌ضد کشتی " است. این بالگرد در دو مدل " ای‌اچ85-ای " و " ای‌اچ85-سی " که به ترتیب نمونه‌های " زمینی " و " دریایی " این هلی‌کوپتر هستند طراحی و تحویل نیروهای مسلح ایران داده شد.





بالگرد " شاهد285 " در زمان برخاستن از زمین بیش از 1 هزار کیلوگرم وزن دارد و طول آن بیش از 10 متر؛ عرض آن نزدیک به 3 متر؛ ارتفاع بیش از 3 متر؛ وزن خالی آن بیش از 800 کیلوگرم؛ سقف پروازی بیش از 4 هزار متر و سرعت آن بیش از 200 کیلومتر بر ساعت است. این بالگرد قابلیت حمل 14 راکت برای درگیری با اهداف زمینی دارد یا می‌تواند 8 موشک ضد کشتی " سدید " یا 2 موشک " میان‌برد کوثر " که ضد کشتی هستند را حمل کند و یک تیربار " 7.26 میلی‌متری پی‌کا " در دماغه آن نصب است.





یگان " هوانیروز " ارتش در کنار این بالگردهای ساخت ایران توانست بالگردهای " طوفان 1 و 2 " را که نمونه ارتقا یافته بلگرد " کبرا " است را در اختیار بگیرد.















گزارش از امین ملکیان


انتهای پیام/