به گزارش خبرنگار حوزه فن‌آوری‌های نوین  گروه علمی پزشكی باشگاه خبرنگاران جوان؛ از آنجایی که قسمتی از مینای دندان دارای بارهای منفی است، این حامل می‌توانند به سطح دندان بچسبند و در آن محل بمانند. عوامل درمانی که هدفشان کاهش خرابی دندان‌هاست، قبل از این که بتوانند تأثیرگذار باشند، اغلب توسط بزاق دهان و عمل بلع از بین می‌روند، ولی گروهی از پژوهشگران روشی ارائه کردند که بتوانند از این مسئله جلوگیری کنند.

پلاک دندان یک لایه‌ای نازک زیستی است که از باکتری‌ها تشکیل شده است و در شبکه‌ای چسبنده از پلیمرهای بیرون سلولی قرار گرفته است و به شدت به دندان چسبیده است. این گروه پژوهشی که توسط هیون کو، پروفسور بخش ارتودنسی، دندانپزشکی کودکان و بهداشت دهان جامعه در مدرسه دندانپزشکی دانشگاه پنسیلوانیا و دانیله بنویت، استادیار مهندسی زیست پزشکی دانشگاه روچستر هدایت می‌شود، روش جدید یافته‌اند که می‌تواند یک عامل ضدباکتری را در حضور بزاق دهانی به پلاک‌های دندانی برساند.

کو در رابطه با این پروژه تحقیقاتی اینگونه توضیح می‌دهد: معمولاً درمان‌هایی که به صورت دهانی انجام می‌شوند به صورت موقتی با دهان در تماس هستند، مثلاً دهانشویه یا مسواک حداکثر برای چند دقیقه در دهان هستند، مشکل چگونگی دستیابی به مولکول‌های زیست فعال در محل است که در ادامه بتوان تشکیل لایه‌های زیستی دهانی را کنترل و حتی جلوگیری کرد.

برای رساندن عامل به محل‌های هدف محققان یک حجم کروی از ذرات را به نام حامل نانوذرات ایجاد کردند. آنها پوشش بیرونی را از بارهای مثبت پلیمرها تشکیل دادند. برای قسمت داخلی نیز آنها دارو را با پلیمرهای آب دوست که به پی اچ هم پاسخ می‌دادند، حفاظت کردند. لایه بیرونی حامل به دلیل بارهای مثبتی که دارد، می‌تواند در سطح دندان باقی بماند، چون قسمتی از مینای دندان از ماده‌ای با بار منفی تشکیل شده است.

انتهای پیام/