به گزارش خبرنگار حوزه تئاتر گروه فرهنگی باشگاه خبرنگاران جوان؛ در این یادداشت آمده است: 

تئاتر، کتابی است که از سکوت به حرف آمده است. کتابی که حتی نمی‌خواهد به مخاطب خویش زحمت ورق زدن را تحمیل کند. کتابی که می‌نویسد و به نوشتن تعارف می‌کند. آدم‌های این کتاب، اندیشیدن را آموخته‌اند و به کمان همین اندیشیدن است که می‌توانند تا فرسنگ‌ها تیر دانش خویش را روانه کنند ... تئاتر، مولف است و مخاطب تالیفات تئاتر، آدم‌های دیروز و امروزی هستند که می‌خواهند خودشان را در این کتاب جستجو کنند. این جستجو وقتی به تسکین مخاطب ختم می‌شود که تئاتر توانسته باشد، خودش را در کتاب‌ها جستجو کرده باشد. این روزها به نام «کتاب» است. روزی که آمدنش را هیچ کس به هیچ کس تبریک نمی‌گوید. اندوه کتاب نخواندن آن قدر بزرگ است که از نشنیدن این تبریک ننالیم. از خودمان شروع کنیم! روزی که تئاتر بتواند عصای کتاب باشد. عصایی که می‌خواند و به خواندن توصیه می‌کند. تئاتر آن قدر مهربان هست که این روزها به دیگران کتاب ببخشد و آن قدر فروتن هست که کتاب دیگران را امیدوارانه بخواند. به هیچ کجای جهان بر نمی‌خورد این روز را به هم تبریک بگوییم!   

آبان 1394

ارمغان بهداروند