به گزارش خبرنگار گروه اجتماعی باشگاه خبرنگاران جوان،عرصه زیست محیطی یکی از حوزه های بسیار قابل توجه و تعیین کننده ای است که امروز بخش عظیمی از بودجه و اعتبارات کشورهای توسعه یافته و مجامع بی المللی مصروف آن می شود.

همانطور که از عنوان محیط زیست پیداست،حیات موجودات زنده با این عرصه گره خورده و زیست انسان و تمامی جانداران در این بستر،دوام و بقاء پیدا می کند.

در اهمیت این حوزه حیات بخش همین بس که توافقنامه ها،معاهدات و برنامه های کلان زیست محیطی بصورت چند جانبه و با مشارکت تعداد بسیاری از کشورها در دستور کار قرارمی گیرد تا مشکلات عرصه مذکور با تجمیع امکانات و ظرفیت های متعدد و متکثر و همسویی جهانی رفع و کنترل شود.

آب،خاک و هوا سه عنصر اصلی تشکیل دهنده عرصه محیط زیست هستند و متعاقبا هر کدام از این موارد که با خلل و نُقصانی مواجه شوند ،سلامت کلیت حوزه زیست محیطی آن منطقه و گاه در گستردگی هرچه بییشتر و در مختصات فرا منطقه ای با چالش و نارسایی مواجه می‌شود.

یک از خصوصیات مشکلات زیست محیطی،زمان بر بودن فرآیند ترمیم و اصلاح آن است و به بیان دیگر می توان گفت رفع و دفع معضلات زیست محیطی اغلب مستلزم مرور زمان و گذشت سالهای بسیار است.

**ظرفیت برد محیط زیست چیست؟

عزیز عبدلزاده،کارشناس و مشاور مدیر کل محیط زیست استان تهران در گفتگو با خبرنگار گروه اجتماعی باشگاه خبرنگاران گفت:عرصه زیست محیطی از یک ظرفیت و توانایی تعریف شده مشخصی برای خود پالایی(پالایش)وتصفیه درونی برخوردار است.

وی افزود:بطور مثال آب،خاک و هوا تا یک حدی قادر به دفع آلاینده ها خواهند بود و اگر عمق و سطح آلودگی ها از ظرفیت موجود فراتر رود،آسیب هایی در انتظار محیط زیست خواهد بود که ترمیم آن نیازمند هزینه های مالی و زمانی بسیاری خواهد بود.

عبدلزاده گفت:ظرفیت برد محیط زیست مولفه و شاخص حائز اهمیتی است که باید تمامی مسئولان و مدیران دستگاه های ذیربط بخصوص در نهادهای اجرایی،آن را مدنظر قرار دهند.

کارشناس و مشاور مدیر کل محیط زیست استان تهران عنوان کرد:متاسفانه در برخی مواقع اقداماتی از سوی برخی دستگاه ها و نهادها مشاهده می شود که ظرفیت برد محیط زیست را با آسیب هایی جدی مواجه می کند.

وی افزود:به عنوان مثال در راستای توسعه اشتغالزایی و یا افزایش تولید مراکز و واحدهای صنعتی راه اندازی می شوند که بطور یقین در ایجاد فرصت های شغلی و کاهش بیکاری  مطلوب اثر خواهد بود اما  مضرات زیست محیطی آن نادیده انگاشته می شود و دیدگاه و رویکرد های تک بُعدی اینچنینی محیط زیست را به چالش میکشد.

عبدلزاده گفت:می طلبد کلیه مدیران و دستگاه های ذیربط منطقه ای،محله ای،شهرستانی و در سطوح کلان کشوری با علم به رغدغه ها،استانداردها  والزامات زیست محیطی،برنامه ریزی ها و دستور کارهای آنی و آتی مجموعه تحت مدیریتی خود را تنظیم و طراحی نمایند.

مشاور مدیر کل محیط زیست استان تهران عنوان کرد:با یک محاسبه کلی می توان دریافت که حتی برخی از چنین طرح ها و برنامه های اجرایی از لحاظ اقتصادی نیز توجیه منطقی ندارد زیرا هزینه های زیست محیطی که در آینده به همراه خواهد داشت بسیار فراتر و سنگین تر از دستاوردهای اقتصادی کوتاه مدت و میان مدت حاصله از آن خواهد بود.

**اصلی ترین دغدغه زیست محیطی چیست ؟

ساخت و سازها و تغییر کاربری های غیر مجاز،رشد روز افزون جمعیت بدون تامین الزامات زیست محیطی مورد نیاز  برای افزایش جمعیت،توسعه کارخانه ها و مراکز تولیدی،آلایندگی مراکز صنعتی و...بخشی از مخاطرات زیست محیطی است که سلامت این عرصه راتهدید می کند.

اما در کنارکلیه موارد مورد اشاره،بحران کم آبی اصلی ترین و جدی ترین دغدغه  در شرایط کنونی به شمار می رود.

البته بحران مورد اشاره منحصر به مرزهای جغرافیایی ایران نمی شود و در سطح گسترده تری از این خاک،کشورها و ملت های دیگر را نیز با آن دست به گریبان هستند اما منظور نظر اصلی در این گزارش اهمیت و دغدغه های عرصه زیست محیطی در کشور ایران است.

استمرار وضعیت موجود و عدم اعمال مصرف بهینه آب و دقت نظر هر چه بیشتر عموم مردم به عنوان بخش کثیر مصرف کنندگان منابع آبی،می تواند آثار مخرب و زیان باری را برای آینده کشور ایجاد کند.

همانطور که بارها و بارها شنیده ایم آب مایه حیات است و تشدید چالش ها در این بخش حیاتی می تواند سلامت کلیه جانداران را تهدید کند.

رفع بحران های موجود در این عرصه و در بخش های متعدد زیست محیطی که آب یکی از موارد آن به شمار میرود مستلزم عزمی همگانی است.

اصل50 قانون اساسی نیز بر همگانی بودن دایره نقش آفرینی بازیگران عرصه زیست محیطی اشاره دارد.

در واقع حفظ سلامت محیط زیست وظیفه این نهاد و آن نهاد نیست بلکه آحاد جامعه اعم از خردسال،سالمند میانسال،جوان،نوجوان و یا هر مسئول دولتی و غیر دولتی موظف است نسبت به این بخش حیات بخش، حساس و دقیق شود و تامین الزامات و رعایت قواعد آن را سرلوحه خویش قرار دهد.

در غیر اینصورت نه تنها نسل امروز بلکه بقاء نسل های آینده نیز به مخاطره می افتد.

انتهای پیام/