به گزارش گروه وبگردی باشگاه خبرنگاران جوان، پاریس شب گذشته و در حالی که همه چشم‌ها متوجه زمین چمن استادیوم فوتبال و بازی فرانسه – آلمان بود، شاهد وقایعی تلخ و ناگوار بود، وقایعی که شبیه آن در درست شب قبل در ضاحبه لبنان رخ داد و تعداد کثیری از انسان‌های بی‌گناه را قربانی کرد.

تروریسم در هر نقطه‌ای محکوم است، هم در ضاحیه، هم در سوریه، هم در عراق و هم در پاریس. گرفتن جان انسان‌های بی‌گناه در هیچ‌کجا توجیه‌پذیر نیست، نه در غرب آسیا و نه در اروپا و خون هیچ‌کس هم از دیگری رنگین‌تر نیست.

ر اه‌حل جلوگیری از چنین حوادثی، مبارزه غیرگزینشی و خالصانه با تروریسم است. در این مبارزه که هم ابعاد فرهنگی و هم ابعاد سیاسی و هم ابعاد نظامی – امنیتی دارد، اولین چیزی که باید کنار گذاشته شود برخورد تاکتیکی و دوگانه با تروریسم است. این رویکرد که در نقطه‌ای از جهان به صورت تاکتیکی چشم بر جنایات تروریست‌ها بسته شود اما در نقطه‌ای دیگر از جهان، جنایات آن‌ها مورد توجه قرار گیرد و با آن مقابله شود هرگز به نتیجه قابل قبولی نخواهد رسید.

بشار اسد، رئیس‌جمهور سوریه که کشورش 5 سال است با انواع و اقسام تروریسم و بالاخص تروریسم تکفیری دست و پنجه نرم می‌کند، امروز اظهار نظر جالبی داشت و به مقامات غربی نهیب زد که آن چه شب گذشته در پاریس رخ داده، چیزی است که سوری‌ها 5 سال با آن زندگی می‌کنند. اگر در سوریه به صورت گزینشی، تروریست‌ها مورد حمایت قرار نگرفته بودند، امروز جان تعداد کثیری از شهروندان پاریسی گرفته نمی‌شد و امنیت فدای توسعه‌طلبی‌های سیاسی نمی‌گردید.

وجهه دیگر این برخورد گزینشی آنجاست که حملات روس‌ها به گروه‌های تروریستی با استقبال غربی‌ها مواجه نمی‌شود، بلکه نادرست قلمداد می‌گردد. چند بار مقامات غربی از حملات روسیه ابراز نگرانی کرده و خلبانان پوتین را به کشتار «مخالفان میانه‌رو» متهم کرده‌اند؟ کدام مخالف میانه‌رو امروز در سوریه در حال نبرد است؟ آیا رئیس‌جمهور روسیه به خاطر اعزام جنگنده برای تقابل با تروریست‌های تحت حمایت غرب، تزار نامیده نشد؟

غربی‌ها شاید به ائتلاف موسوم به مبارزه با داعش بنازند اما کسی فراموش نکرده که اولاً، این ائتلاف زمانی ایجاد شد که داعش به اربیل نزدیک شد وگرنه قبل از آن غرب هیچ نگرانی از داعش نداشت، ثانیاً حملات این ائتلاف تنها علیه داعش است و نه سایر گروه‌های تکفیری، از جمله جبهة النصره که رسما شاخه القاعده است و ثالثاً، به اعتراف خود کارشناسان غربی، حملات مزبور کم‌رمق و کم‌اثر بوده است.

تا روزی که غرب به این نتیجه نرسد که باید با منشاء تروریسم در خاورمیانه مقابله کند، یقیناً هر از گاهی باید شاهد وقایعی نظیر وقایع 13 نوامبر پاریس باشد. اصلی‌ترین مراجع تروریسم در خاورمیانه، رژیم صهیونیستی – بزرگ‌ترین تروریست دولتی جهان – و رژیم سعودی – منشاء و مبداء و حامی تفکر تکفیری – هستند. غرب تا زمانی که از این جرثومه‌ها حمایت می‌کند نمی‌تواند انتظار آرامش داشته باشد. این‌ها همان گونه که آرامش غرب آسیا را می‌گیرند، برای غرب جهان هم آرامشی باقی نمی‌گذارند.

عربستان سعودی به‌عنوان بزرگ‌ترین حامی تروریسم تکفیری، تنها به خاطر تاکین امنیت منابع انرژی در خاورمیانه مورد حمایت غربی‌هاست. این رژیم که کوچک‌ترین بویی از دموکراسی نبرده، تروریست‌ها را تقویت می‌کند تا به ادعای خود دموکراسی را به سوریه بازگرداند. انگار نه انگار که سعودی‌ها خود یک رژیم پادشاهی غیردموکراتیک دارند و پادشاه، مسئولین عالی‌رتبه و هر کسی که قدرتی دارد، توسط خاندان پادشاهی تعیین می‌گردد.

بخش زیادی از منابع مالی تروریست‌ها، بخشی از تسلیحات آن‌ها و پشتوانه مشروعیت‌بخشی به آن‌ها، در عربستان سعودی تاکین می‌گردد. آن‌هایی که در پاریس و ضاحیه جنایت کردند، دلخوش به فتاوای مفتی‌های سعودی یا مفتی‌هایی هستند که در مدارس تاسیس شده توسط سعودی‌ها در اقصی‌نقاط جهان تحصیل کرده‌اند.

اوباما گفته است که آماده است هر چیزی را که فرانسوی‌ها برای پاسخ‌گویی به تروریست‌ها نیاز دارند، برای آن‌ها تامین کند؛ آیا وی حاضر است که دست از حمایت از سعودی‌ها بکشد. این بزرگ‌ترین نیاز مردم فرانسه، مردم خاورمیانه و مردم جهان است.

در عین حال، صدور یک هشدار به مقامات غربی ضروری است. کشتار پاریس در شامگاه 13 نوامبر اگرچه دردناک و غیرقابل توجیه بود اما نمی‌تواند به مستمسکی برای دخالت نظامی گسترده در منطقه، از جمله سوریه تبدیل شود. این نه تنها راه‌حل نیست، بلکه نوعی آتش‌افروزی است که نتایج آن به خود فرانسه و غرب باز خواهد گشت. چنین حماقتی را بوش پسر انجام داد و نه تنها القاعده را از بین نبرد، بلکه مقدمات تاسیس داعش را هم فراهم کرد. بر این اساس باید به اولاند و دیگر مقامات غربی نهیب زد که «سوءاستفاده ممنوع!»

منبع: فارس

انتهای پیام/