در نتیجه کاوش در این محوطه سکونتگاه های مدوری که سقف آنها از نی و گل ساخته شده بود، شناسایی شد که کف آنها از سطح زمین های اطراف پایین تر بود.

مطالعات صورت گرفته بر روی بقایای استخوانهای حیواناتی که از آنها برای مصرف غذایی استفاده شده بود، نشان می دهد که در این تپه، اجتماع کوچکی، در تمام طول سال اقامت داشتند.

این تپه در سال ۱۳۳۸ حفاری شد و آثار باقی مانده بسیاری از جمله تعدادی ابزار سنگی، مهره، ظروف سنگی، دستبندهای سنگی، وسایل ساده آشپزخانه، میخ های گلی، توپی ها، گلوله ها و دیسک های گلی شناسایی شد.

در میان این اشیای سنگی، صدها پیکره گلی از انسان و حیوان کشف شده. از مجموعه ۶۵۰ پیکره های انسانی به دست آمده که تقریباً تمامی مجسمه های انسانی تپه سراب متعلق به زنانه و فقط تعداد ۱۸ عدد از آنها رو نقش مردان تشکیل می دهد.

مشهورترین پیکرک انسانی به دست آمده از این تپه، پیکرک مشهور "ونوس سراب" است که شهرت جهانی داره و در موزه ایران باستان نگهداری می شود. این پیکرک سفالین، تصویر انتزاعی زنی را در حالت نشسته نشان می دهد که پاهای خود را دراز کرده است.

تپه سراب در فهرست آثار ملی ایران به ثبت رسیده است.

انتهای پیام/ی