به گزارش خبرنگار حوزه دانشگاهی گروه علمی پزشكی باشگاه خبرنگاران جوان؛ ورود به دانشگاه و تحصیل در رشته‌های اسم و رسم دار آرزوی جوان ایرانی است، اما تحصیلات عالیه فقط یک سوی قضیه است و فاجعه از زمانی آغاز می‌شود که روزهای خوش دانشجویی با تمام دغدغه‌ها و خاطراتش به پایان می‌رسد و اینجاست که بازار آشفته کار، کلا‌ف در هم پیچیده‌ای می‌شود که سر و تهش ناپیداست.

در حال حاضر بیش از 14 میلیون دانشجو مشغول به تحصیل وجود دارد که ظرفیت ورود به بازار کار برای تمام این افراد فراهم نیست. عده‌ای از این دانشجویان قصد ادامه تحصیل تا مقاطعی بالاتر را دارند و بسیار با هدف و با انگیزه مشغول به تحصیل هستند اما قشر کثیری از این افراد تنها برای گرفتن مدرک کارشناسی، پای به دانشگاه می‌گذارند و زمانی که از آن‌ها سوال می‌شود که انگیزه شما از ورود به دانشگاه چیست تنها دو پاسخ را می‌شنویم، اولین پاسخی که از اغلب پسرانی که ظاهراً مشغول به تحصیل هستند می‌شنویم این است که تنها راه فرار از سربازی آمدن به دانشگاه است و منتظرند که در طی این 4 سال، بند و تبصره‌ای از آسمان نازل شود و آن‌ها را معاف کند!

پاسخ دیگری که بسیار در بین جوانان رایج شده است، این توجیه است که وقتی کار نیست و نمی‌توانیم از این رشته پولی درآوریم چرا خود را به سختی بیندازیم و خیلی سخت و پیگیر مشغول به درس خواندن بشویم و تنها کاری که این افراد انجام می‌دهند به زحمت، می‌توانند مدرک کارشناسی خود را اخذ کنند و دیوار اتاق خواب خود قاب کنند و این را مدام با خود بگویند که "کار نیست" !

دکتر محمدعلی برخورداری، رئیس دانشگاه علم و صنعت ایران می‌گوید: به طور بالقوه برای کارهای پژوهشی، ظرفیتی در دانشگاه‌ها وجود دارد که با تزریق پول از سوی دولت، تنها بخشی از آن فعال می‌شود.

وی در این خصوص ادامه داد: در حال حاضر مشکل اصلی این است که بودجه‌ای که از سوی سازمان برنامه‌ریزی به دانشگاه‌ها تخصیص می‌یابد بسیار اعتبار کمی است و بخش اعظم آن به حقوق کارمندان اختصاص می‌یابد و تنها خرج روزمرگی دانشگاه‌‌ها را می‌دهد و به طور کلی وقتی تمام هزینه‌ها پرداخت شد، تازه می‌توانیم برای کارهای پژوهشی انجام دهیم و با این وضعیت نمی‌توان از نتایج تحقیقات در کشور استفاده کرد.

وی گفت: عده‌ای از سازمان‌ها و ارگان‌های دولتی با استناد به دستورالعمل‌ها اقدام به گرفتن اعتبار از دولت برای کارهای پژوهشی می‌کنند و در این کار موفق هستند و به عنوان معضلی جدی به عنوان رقیب برای دانشگاه‌ها در زمینه کارهای پژوهشی مطرح شده‌اند و اگر این رویه ادامه داشته باشد در کوتاه مدت به ضرر دانشجویان و در طولانی مدت به ضرر صنعت و دانشگاه‌ها تمام می‌شود و باید هرچه زودتر اصلاحاتی در اساسنامه تخصیص اعتبارات انجام شود.

برخورداری با بیان این نکته که، 10 هزار دانشجو و 412 عضو هیئت علمی داریم، تصریح کرد: با توجه به صنعتی بودن دانشگاه ما، روابط خوبی با برخی صنایع حفظ شده است ولی وقتی به طور کلی نگاه می‌کنیم، متوجه می‌شویم نسبت به گذشته رابطه با صنعت دچار مشکل شده است و با توجه به مشکلات به وجود آمده، توجه به پژوهش و نبود امکانات دانشگاه‌ها نتوانسته‌اند مقالات و کارهای خوبی را ارائه دهند و همین موجب شده است که صنایع نیز مشتاق به کار با دانشگاه‌ها نباشند و انتظارات از دانشگاه‌ها تغییراتی اساسی پیدا کرده است که بخشی از آن مربوط به دستگاه‌های دولتی در گذشته و بخش عمده آن مربوط به عملکرد دانشگاه‌ها در پاسخ به نیاز صنایع مربوط می‌شود.

بسياری از دروس عملی که دانشجويان در طول مدت تحصيل 4 ساله‌ی خود در مقطع کارشناسي اخذ مي کنند کاربردي نيست و دانشجويان تنها به پاس شدن آنها توجه مي کنند که در آينده کاري خود به درد نميخورد و دانشجو پس از فارغ التحصيلي بايد مدت زيادي را صرف آموزش هايي که در دانشگاه بايد به او داده مي‌شد، بکند و تازه به دنبال روزنامه‌ها و سايت‌ها و در مواقعی به دنبال پول و پارتي باشد.

و اين گونه است که با ورود دير هنگام دانشجويان به فضاي کار شکاف بزرگی بین مدت زمان بیکاری تا پیدا کردن کار مرتبط با رشته تحصیلی و در نهایت بالا رفتن سن ازدواج می شود.

با توجه به توافقات انجام شده، انتظار می‌رود که ورود مواد اولیه به کشور ما رونق بگیرد و اوضاع صنایع بهتر شود، اما باید مراقب بود رابطه خوبی که در این چند ساله بین ارگان‌ها و صنایع به وجود آمده است، حفظ شود.

ذکر این نکته ضروری است که باید تا حد توان خودکفایی خود را حفظ کنیم و خود را وابسته به کشورهای دیگر ندانیم.

گزارش از علی محمودی  

انتهای پیام/