وی ادامه داد: آینده‌های ممکن، آینده‌هایی هستند که دور از انتظار هستند و بر مبنای طوفان فکری و نیز براساس گزاره‌های غیر متقربه در ذهن انسان‌ها شکل می‌گیرد و ترسیمی از تصویر آینده است.

مطهرنیا خاطرنشان کرد: در میان این آینده ممکن، هرچه به خط امکان بروز بیشتر وضعیت یافتن آینده‌ها نزدیک شویم و از عدم قطعیت نزدیک شدن، به امکان وقوع پیش می‌رویم، آینده‌های محتمل شکل می‌گیرند و در این میان با ایجاد تصویری از مطلوبیت‌ها و رحجان‌های ارزشی ما برای تصویر آینده و ترسیم کردن آن، آینده مطلوب شکل می‌گیرد.

عضو هییت علمی دانشگاه آزاد اسلامی تهران تصربح کرد: در این بین بایستی به تعریفی از دین و فرهنگ پرداخت و می‌توان گفت فرهنگ آیین و اصول زندگی را در برگرفته که از منشا وحی و عقل کل برخوردار است که دین بخش خدا پرورده‌ی حیات آدمی است و خداوند احد و واحد است و طبق نظریه فیثاغورث خداوند مبدا اعداد بوده و جز اعداد نیست و بایستی به این گونه پرسش‌ها پاسخ داد که دین چه نسبتی با فرهنگ دارد و آیا می‌توان بین دو مقوله، ارتباط «این همانی»، «جانشینی» و یا «هم‌نشینی» قائل شد.

وی افزود: اگر بتوان این دو را به‌جای یکدیگر به‌کار برد، پس می‌‎‌توانند جانشین باشد و در غیر این صورت تنها در کنار یکدیگر مطرح خواهندشد.

مطهرنیا عنوان کرد: همچنین می‌توان گفت دین پرتابشگر گزاره‌های صادقی است که از منبع وحی ساتر شده و توسط جامعه انسانی پذیرفته می‌شود، اما فرهنگ بخش انسان پرداخته حیات انسان است که منشا فرهنگ انسان و پرداخته‌های انسانی یعنی کاشتن و پرورش دادن است را شامل می‌شود.

این تحلیل‌گر مسائل فرهنگی گفت: در مقابل امکان اینکه اصول و ارزش‌هایی از دین اتخاذ شود، وجود دارد چرا که نمی‌تواند در خود دین به هنجار تبدیل شود و این وظیفه فرهنگ است، می‌توان به این موضوع اشاره کرد که اصول و ارزش‌ها آرمان‌های انتزاعی هستند که گزاره‌های راستین و حق دین از طریق وحی آمده و به‌صورت آرمان‌های جامعه انسان و مجموعه انسان‌ها پردازش و پرداخته می‌شود.

وی اضافه کرد: هنجار نیز به معنای اصول و قواعد تعریف شده از یک سو است که ز سوی دیگر موجودات نمادین یعنی ابزاری که توسط انسان ساخته می‌شود را دربرمی‌گیرد.

عضو هییت علمی دانشگاه آزاد اسلامی تهران خاطرنشان کرد: فرهنگ بخش انسان پرداخته و جمعیت پردازش شده حیات انسانی است و دین و فرهنگ هر دو جمعیت می‌پذیرند و تفاوت در منشا این دو است و دین و فرهنگ با یکدیگر ارتباط هم‌نشینی دارند و هم‌نشینی آن، هم‌نشینی منشا و محتوا نیست، بلکه همنشینی ناشی از تکمیل یکدیگر برای عینیت یافتن حوزه حیات جمعی را شامل می‎‌شود.

مطهرنیا با بیان اینکه اگر در وضعیت کنونی بخواهیم آینده را پیش‌بینی کنیم به این نتیجه می‌رسیم که چه نسبتی بین دین و فرهنگ وجود دارد گفت: آنچه که به عنوان اصل حاکم وجود دارد رابطه «این همانی» میان فرهنگ و دین است و در هم تنیدگی فرهنگ و دین به این شکل موردی است که از نظر ما مطلوب نیست.

وی خاطرنشان کرد: وظیفه و کارکرد فرهنگ، دادن الگوهای عملی رفتاری در حوزه زندگی شخصی، فردی، اجتماعی و الگوهای عینی کنشی در حوزه زندگی ملی، بین‌المللی و منطقه‌ای برای پیاده کردن گزاره‌های راستین پذیرفته شده دینی در حیات معنوی است که در اینجا نقش انسان و مجموعه انسانی شکل می‌گیرد.

عضو هیات علمی دانشگاه آزاد اسلامی تهران ادامه داد: اگر در جامعه‌ای فرهنگ پویا وجود داشته باشد، از نظریات مخالف استقبال می‌کند چرا که با وجود این نظریات است که می‌تواند حرف حق خود را نشان دهد و در صورت عدم وجود این فرهنگ پویا، جایگاه دین و فرهنگ مشخص نیست درهم تنیده شده‌است.

انتهای پیام/گ.