به گزارش گروه وبگردی باشگاه خبرنگاران جوان؛ سعید عزت اللهی در بازی ژاپن جای یکی مثل آندو را گرفت، چند روز بعد از این بازی حرف های جالبی می زند. او از حساسیت های مادرش هنگام تماشای بازی های تیم ملی و باشگاهی اش می گوید. 

کروش قبل از بازی به من گفت اصلا نترس و برو بازی واقعی ات را در زمین انجام بده. گفت خودت باش و استرسی نداشته باشد. چیزی که هستی را به همه نشان بده. خدا را شکر بعد از بازی هم از کارم راضی بود و به من خسته نباشید گفت. 

پر کردن جالی خالی آندو

پر کردن جای آندو اصلا کار راحتی نبود. مسئولیتم واقعا دو برابر شده بود. هم باید توانایی خودم را نشان می دادم و هم اینکه جای خالی آندو را پر می کردم. فکر می کردم تا حدودی هم موفق بودم. من همیشه از بازیکنی مثل او و بازیکنان دیگری مثل منتظری و سید جلال حسینی مشورت می گیرم. در زمین هم خیلی به من کمک کردند. خدا را شکر از همه لحاظ شرایط برایم در تیم خوب است. 

ژاپن بازیکنان بزرگی در ترکیبش دارد که در بوندسلیگا و سری A بازی می کنند ولی ما نشان دادیم که از آنها چیزی کمتر نداریم و حتی می توانیم بهتر از چنین ستاره هایی باشیم. طبیعی بود که در چنین مسابقه ای زد و خوردهایی هم اتفاق بیفتد چون بازی حساس بود. 

ژاپنی ها عصبی شده بودند. اینقدر در زمین دویدیم که نگذاشتیم کار خاصی کنند، به ویژه در نیمه اول. در این نیمه توپی روی دروازه نیاوردند. در کل غیر از تک به تکی که زدند، کار خاص دیگری در زمین انجام ندادند. 

حقیقی تک به تک را نمی گرفت ممکن بود ببازیم

علیرضا حقیقی دروازه بان تیم ملی در جام جهانی بود. در جام ملت ها فیکس بازی کرد. او گلر بزرگی است. هر بازیکنی ممکن است در فوتبال اشتباه کند. من یادم هست پیتر چک دروازه بان تیم ملی چک در یورو اشتباه کرد و به قیمت حذف تیمش شد. فراموش نکنیم حقیقی در بازی ژاپن یک موقعیت تک به تک هم گرفت. در این بازی چیزی از ارزش های علیرضا کم نشد. اگر او تک به تک را نمی گرفت ممکن بود بازی را ببریم. اشتباه در فوتبال طبیعی است. شاید خود من فردا یک گل به خوبی بزنم. نباید علیه بازیکنی که اشتباه می کند جبهه گیری کرد. مشکل فوتبال ما همین است. اینکه بعضی ها دنبال فرصت هستند تا دیگران را بکوبند. انتقاد باید سازنده باشد نه اینکه بخواهیم خراب کنیم. این رفتار به بازیکن تیم ملی فشار می آورد و در آخر به ضرر تیم ملی می شود. 

قرار نبود در بازی با ژاپن در زمین شوخی و خنده داشته باشیم. باید محکم بازی می کردیم. ما در تمرین شوخی و خنده داریم و موقع بازی خیلی جدی هستیم. 

مادرم با استرس بازی های من را می بیند. در عمان و در تمرین تیم ابرویم پاره شد. من به مادرم هیچی نگفتم. در بازی ژاپن از تلویزیون دیده بود. قیافم شبیه راکی شده بود! مادرم بعد از بازی گفت چشمت چه شد؟ گفتم هیچی. مدام اصرار می کرد و حتی پدرم به او گفت اشتباه دیده ای! وقتی به خانه رفتم به مادرم کلی توضیح دادم که به خدا حالم خوب است و چیزی نیست. 

مادرم می خواست به استادیوم بیاید

بازی ملوان و داماش دربی گیلان است و می دانید که چه حساسیتی دارد. یک بار در دربی هوا خیلی خراب بود. من یک صحنه بلند شدم توپ را بزنم بازیکن حریف با استوک پاشنه آشیلم را زد و پاره شد. مامانم داشت می آمد استادیوم. پدرم جلوش را گرفته بود که بابا نمی شود به استادیوم بروی.

منبع: خبرانلاین 

برای آگاهی از آخرین اخبار و پیوستن به کانال تلگرام باشگاه خبرنگاران جوان اینجا را کلیک کنید.

انتهای پیام/