موضوع عکس‌های انسل آدامز، بیشتر طبیعت و چشم اندازهای غرب آمریکا بود. فرم بیانی در تصویر برای آدامز اهمیت بیشتری از واقعیت داشت. او نگاتیو را مواد خام عکاسی می‌دانست و به چاپ به عنوان مرحله اجرا و به ثمر رساندن اثر، اهمیت بسیاری می‌داد.

این حرکت قبلاً توسط استیگلیتز شروع شده بود و نگاه آدامز متأثر از آشنایی با او بود. آدامز دخل و تصرفی که به قابلیت‌های اساسی نگاتیو آسیب نزند را در عکاسی پی می‌گرفت و در همین راستا ابداعات زیاد برای تحول در چاپ و دستکاری نور و قابلیت‌های بصری داشت.

او خودش می‌گوید: «من یک کنتراست و زمان نوردهی معینی را به عنوان پایه و اساس به دست آوردم بعد با تغییرات نور و عمل سوزاندن و بعضی اوقات با استفاده از فیلترهای گوناگون کنتراست، نگاتیو را چاپ می‌کنم.»آدامز با تأکید بر فرایند چاپ، راه‌های تازه‌ای را در تکنیک چاپ عکس، پیش پای عکاسان گذاشت. از او به عنوان مردی که علاوه بر هنرمند بودن، یک تکنیسین خلاق چاپ عکسهم بوده، یاد می‌شود. 

سبکی که آدامز پیش گرفته بود توسط استیگلیتز شروع شده بود استیگلیتیز دوستدار آن بود که همه عکس هایی را که می اندازد دارای واقعیت هایی باشد که عاری از دروغ باشد و مخاطب را تحت تاثیر بگذارد.

او که از سخنگویان برجسته عکاسی صریح بود، در عکس‌ها، نوشته‌ها و آموزش‌های خود نشان می‌دهد که عکاسی باید به واقعیت احترام بگذارد، وی مخالف دستکاری عکاس درنگاتیو است و می‌گوید عکاس می‌تواند بدون متوسل شدن به فنون تاریکخانهای، زیبایی متنوع و ناب طبیعت را ارایه کند. آدامز به طبیعت عشق می‌ورزید و عکس‌هایی که از مناظر طبیعی و حیات وحش گرفته‌است شهرت بسزایی دارند. و همچنین او عقیده داشت: «عکاسی یک مرحله از امکانات بیانی انسان است؛ تمامی هنر، بیان چیز واحدی است، رابطهٔ روح انسان با روح انسان‌های دیگر و با دنیا. »