به گزارش گروه بینالملل باشگاه خبرنگاران جوان؛ "مایکل برنر" در تحلیلی برای روزنامه آمریکایی هافینگتون پست نوشت: بحثهای زیادی درباره اهدای جایزه صلح نوبل به افرادی که توافق هستهای را به سرانجام رساندند، وجود دارد. نام باراک اوباما در صدر این فهرست قرار دارد اما کمیته نوبل احتمالاً صلاحیت او برای دریافت جایزه نوبل را رد کند، زیرا با توجه به این که او در سال 2009 جایزه صلح نوبل را دریافت کرد، اعطای جایزه برای بار دوم به او غیرقابل توجیه باشد.
به این ترتیب توجه اذهان بر روی دو نام دیگر متمرکز می شود، یعنی "جان کری،" وزیر خارجه آمریکا و "محمد جواد ظریف،" وزیر خارجه ایران. بهترین کار این است که هر دو آنها به صورت مشترک دریافت کننده جایزه صلح نوبل باشند، بدون این که بخواهیم قضاوت کنیم کدام یک از این دو سهم بیشتری در به دست آمدن این توافق داشته اند. این مدل اهدای جایزه مسبوق به سابقه هم بوده است به طوری که کمیته نوبل در سال 1978 تصمیم گرفت جایزه صلح نوبل را به انورسادات و مناخیم بیگن بدهد و در سال 1994 نیز یاسر عرفات و اسحاق رابین به طور مشترک، این جایزه را دریافت کردند.
در حال حاضر، ما با وضعیت مشابهی روبرو هستیم. دلیل آن را هم توضیح می دهیم. در حال حاضر، فرضیههای بسیار زیادی وجود دارد که زیربنای این قضاوت است که توافق هستهای، یک اقدام بسیار مهم در مسیر صلح است. هرچند هنوز برخی افراد هستند که درباره اعتبار این توافق، تردید دارند.
به طور خلاصه می توان گفت، در حال حاضر گمانه زنیهای زیادی درباره این مسئله وجود دارد که باید جایزه صلح به آنهایی داده شود که توافق هستهای را به دست آوردهاند.
انتهای پیام/