به گزارش خبرنگار اخبار داغ گروه فضای مجازی باشگاه خبرنگاران جوان؛ این روز ها تب چشم و هم چشمی نه تنها در مبلمان و ظروف چینی و وسایل تزئیناتی عتیقه منازل به چشم می خورد پدر و مادرها برای جا نماندن کودکانشان از عرصه رقابت فامیلی سعی میکنند در اولین فرصت برای کودکانشان موبایل وتبلت فراهم کنند.

بهانه این مدل از والدین استفاده از تبلت به عنوان ابزار آموزشی است تا کودکانشان بتوانند به قول معروف بهتر به درس و مشق برسند.

موضوع آن جا جالب می شود که اگر این بچه ها در یکی از مدارس هوشمند ثبت نام کرده باشند باید از وسایل مدرن یادگیری هم بی بهره نباشند.

در این که قرن 21 عصر تکنولوژی و فناوری اطلاعات است شکی نیست مدارس هوشمند هم مزایای زیادی دارند. دانش‌آموزان در مدرسه هوشمند نقش یاددهنده و یادگیرنده را برعهده دارند. در این مدرسه، برنامه درسی محدودکننده نیست و به دانش‌آموزان اجازه داده می‌شود از برنامه‌های درس خود فراتر گام بردارند. در این مدرسه روش تدریس براساس دانش‌آموز محوری است. تأکید بر مهارت فکر کردن و فراهم ساختن محیط یاددهی ـ یادگیری از راهبردها و خط مشیهای مدرسه هوشمند است. 

در مدارس هوشمند کامپیوتر جایگزین تخته سیاه و CD جای دفتر مشق را می‌گیرد. دانش‌آموزان می‌توانند از طریق اینترنت اطلاعات بسیاری را درباره هر موضوع که بخواهند بدست آورند. در این سیستم معلم و شاگرد هر دو تولید محتوای الکترونیکی و درس را به صورت CD ارائه می‌کنند. در این مدارس آموزش منحصر به معلم نیست و دانش‌آموز نقش اساسی در آموختن مباحث علمی دارد. دبیران با استفاده از محتوای درسی الکترونیکی موجب تفهیم بهتر مطالب درس و صرفه‌جویی در وقت می‌شوند و دانش‌آموزان هم این فرصت را دارند که توانایی و قابلیتهای خود را آشکار و به تولید محتوا بپردازند.

در مقابل مدارس هوشمند مدارسی در مناطق دور دست ایران وجود دارد به تبلت که هیچ به داشتن کتاب و معلم فکر می کنند. به داشتن ساختمانی امن و ساخته شده از تیر آهن و آجر امیدوارند تا چراغ کلاسهای کاه گلیشان خاموش شود و در چهار دیواری های سفید شده با گچ درس بخوانند.

تا از خطر آتش گرفتن و سوختن توسط بخاری های غیر استاندارد نهراسند و با خیال آسوده الفبا را بیاموزند. اما دریغ و صد افسوس که از قافله دغدغه های مدارس روستایی جا ماندیم و گاهی اوقات برای رتاحتی وجدانمان خبر از توجهمان به آن ها می دهیم.

به نظر میرسد وقت آن رسیده تا از شعارهای ابتدایی ، وعده های در دست اجرا و بودجه های در حال تخصیص بگذریم و به این بچه ها روستا بیشتر توجه کنیم تا به جای داشتن مدارس هوشمند نیمه کاره در شهر کودکان روستا ابتدایی ترین امکانات تحصیل و اموزش را داشته باشند.

گزارش از نازنین روزبهانی

انتهای پیام/