رحمان رضایی تهیه‌کننده و کارگردان سینما در خصوص ساخت فیلم سینمایی «نیکان و بچه غول» در گفتگو با خبرنگار
حوزه سینما گروه فرهنگی باشگاه خبرنگاران جوان؛ گفت: ایده و نگارش فیلمنامه فیلم سینمایی «نیکان و بچه غول» در سال 1388 انجام گرفت اما به دلیل حجم بسیار زیاد پروداکشن متأسفانه نتوانستیم در همان سال کار را شروع کنیم.
وی افزود: در همان زمان از بنیاد سینمایی فارابی درخواست کمک کردیم و قرار بر این شد که فارابی با این پروژه همکاری و مشارکت کند. بعد از مشارکت، بنیاد فارابی گفت با توجه به اینکه شما هم تهیه‌کننده و هم کارگردان هستید و پروژه سنگین است شما حتما یک مجری طرح داشته باشید. با اینکه ما مخالفت کردیم اما مخالفتمان به نتیجه نرسید و در آخر پس از معرفی چندین نفر برای سمت مجری طرح حبیب اللهیاری مجری طرح «نیکان و بچه غول» شد و پیش تولید کار را آغاز کردیم.
رضایی اظهار داشت: «نیکان و بچه غول» فیلمی در سینمای ایران است که از بخش‌های لایواکشن و رئال معمولی و سطحی و در واقع فیلمبرداری کار در 70 درصد فضای کروماکی انجام می‌شود. «نیکان و بچه غول» شبیه به فیلم «هری پاتر» است.
کارگردان «اتانازی» در ادامه تصریح کرد: فیلم «نیکان و بچه غول» به واقع فتح بابی در این است که سینمای ایران را از بن‌بست رئالیسم خارج کنیم و تماشاگرانمان را به دنیای تازه‌ای در سینمای ایران ببریم. برخلاف سایر فیلم‌ها "نیکان و بچه غول" همه کارها به دست ایرانیان انجام می‌شد.
وی در ادامه تصریح کرد: با تمام مشقات و مشکلات موجود بخش‌های کروماکی و لایواکشن فیلم همه فیلمبرداری شده‌اند. در حال حاضر 70 درصد فیلم به پایان رسیده است و 80 درصد CJI باقی مانده است که مهم‌ترین بخش فیلم است. بنیاد فارابی پس از تدوین به این نتیجه رسید که فیلم را از دست من خارج کند و خود کار را به پایان برساند. من را تحت فشار گذاشتند که فیلم را از دست من خارج کردند. با توجه به اینکه فیلم را فیلمبرداری و تدوین کرده بودم، هر کاری بود را باید عوامل دیگر با مدیریت من انجام می‌دادند. آنها مدیریت من را می‌خواستند اما می‌خواستند هزینه‌ها در دست خودشان باشد.
کارگردان «دختران انتظار» در ادامه تصرح کرد: با این اوصاف من که علاقه شدیدی به کارم دارم و می‌خواهم «نیکان و بچه غول» به مرحله ظهور برسد، پذیرفتم که فیلم را به من برگردانند و دیگر هیچ پولی از آنها نمی‌خواهم، آنها هم به راحتی گفتند یک میلیارد و 200 تومان بده تا فیلم را برگردانیم!!! در حالی که خودم تهیه‌کننده فیلم بودم چرا یک میلیارد و 200 تومان بدهم؟! در نهایت راضی شدند به اینکه 300 میلیون تومان نقد بدهم و مابقی را از روی اکران پرداخت کنم!!! زمانی که ما یک فیلم را شروع می‌کنیم نه من بلکه بسیاری از تهیه‌کنندگان تا زمانی که یک نفر بیاد در مسیر سرمایه‌گذاری کند. هر چند ما هیچ وقت در دنیا به دنبال پول نبوده‌ایم، چه بسا هنر برای ما، مالکیت قصرهای بهشت است.
رضایی خاطرنشان کرد: لذا 300 میلیون هم ندارم به شما بدهم بلکه می‌توانم اکنون حتی در بازار آزاد (خصوصی) حتی بیش از 2 میلیارد هم جلب سرمایه کرده و آن هم به جهت اطلاعات 40 سال تهیه‌کنندگی است. تا این ساعت پیوسته بنیاد فارابی در حال دفع‌الوقت است یعنی زمان را می‌کشد تا به جایی برسد که این اثر دیگر هیچ ارزشی نداشته باشد حتی اگر ساخته شود. ما دیگر از بس دعا کرده‌ایم خسته شده‌ایم و دعا کارساز نیست و دیگر نمی‌دانیم در این مملکت دست به دامان چه کسی شویم.
وی افزود: جعفری جلوه و مسعود شاهی مدیران مدبر و خوبی بودند که با درک مطلب و حساسیت موضوع به اینجانب کمک کردند و با هم به توافق رسیدیم که 50 میلیون تومان به فارابی پرداخت کنم تا پروژه را به من برگردانند و هنوز برنگردانده‌اند ولی به محض اینکه مدیران قبلی پایشان از فارابی کوتاه شد. آقایانی که جدید آمده بودند اصلا توجه‌ای به نظرات آن مدیران نداشته و پروژه همچنان در خاطر نابودی است و الان پس از گذشته دو سال از نوشتن قرارداد، فیلم به من بازگردانده نشده است.
رضایی در ادامه اظهار داشت: زمانی که به فارابی اجازه دادم تهیه‌کنندگی "نیکان و بچه غول" از اختیار من خارج شود به این دلیل بود که می‌خواستم حمایت‌های فارابی از فیلم کم نشود ولی واقعا اشتباه کردم، اگر می‌دانستم از همان روز با ایشان ستیز می‌کردم و فیلم را از دستشان خارج می‌کردم. با اینکه دکتر ایوبی حمایت مستقیم کردند هیچ‌کس حرفشان را نخواند، نمی‌دانم چه کسی را باید زیر سوال برد آیا اینجا قدرت در دست کارمندان است یا مدیران؟ الان به کی باید گفت؟ من یک فیلمسازم جنایت که نکردم!!! فیلم ساختم، فیلم را بگذارید ببینید چه می‌کنید با این ملت؟ بعد از 40 سال زحمت و کوشش پنج سال است که یک ریال نتوانستم در سینما دربیاورم ببرم در خانه‌ام برای خانواده‌ام خرج کنم.
رضایی در خصوص راهکاری برای این وضعیت سینما گفت: بزرگترین مشکل سینمای ما مشکل مدیریت دولتی است. مدیریت دولتی یا توان شجاعت این را دارد زیرمجموعه خودش را دریابد اگر نداشته باشد حکایت همین می‌شود.
وی در پایان گفت: من یک فیلمسازم، فارابی بی‌پول می‌شود و بعد به یکی 6 میلیارد پول می‌دهد. آخر این چه داستانی است؟ چرا ما این همه فجایع داشته باشیم؟ مدیران آگاه باشند در حال حاضر مدیران به این شکل هستند که زمانی که جای خالی می‌بینند نزدیک‌ترین فردی را که بهش اعتماد می‌کنند که پول‌ها را بر ندارد آن فرد را در آنجا می‌گذارند. آن فرد معتمد مدیرکل باشد ولی این آدم تخصص در برخورد با آدم‌های موضوع‌اش ندارد باید اهل سینما باشد. کارگردانان و تهیه‌کنندگان 40 سال کار کردند از تجربیاتشان استفاده کنند حتما که نباید پسرعمه، دخترخاله بیایند. ما اگر این اتفاقات را با پسرخاله و ... بخواهند بگردانند این امارت از پای بست ویران می‌شود.
انتهای پیام/
