راز گوسفندهای پولساز + عکس
گوسفندی با 42 کیلوگرم پشم در استرالیا پیدا شد و علاوه بر یابنده اش، تعداد زیادی از فعالان اقتصادی را نیز به سود رساند.
به گزارش خبرنگار باشگاه شبانه باشگاه خبرنگاران جوان،خبرگزاری "آسوشیتدپرس" گزارش داد که یک شهروند استرالیایی در حومه شهر «کانبرا» گوسفندی با 42 کیلوگرم پشم یافت.
این گزارش می افزاید که این گوسفند با نزدیکترین مزرعه آن منطقه چندین کیلومتر فاصله داشت و سالم ماندن آن به تنهایی شگفت انگیز است.
دامداران می گویند دست کم 6 سال زمان لازم است تا پشم گوسفندی تا این حد رشد کند.
این گوسفند که اسم او را "کریس" گذاشته اند، در خطر خفگی و مرگ قرار داشت، اما با چیدن بیش از 40 کیلوگرم پشم، از خطر مرگ نجات یافت.
کریس چندین سال پیش گم شده بود و خارج از گله زندگی می کرده است. تا اینکه یک کشاورز این گوسفند را یک هفته پیش دراطراف شهر کانبرا، پایتخت استرالیا، پیدا کرد.
ایان الکینس، برنده چهاردوره مسابقات قهرمانی پشم‌تراشی استرالیا در یک ویژه برنامه تلویزیونی پشم های این گوسفند را چید.
چیدن پشم های 47 سانتی متری این گوسفند، 45 دقیقه طول کشید، در حالی که گوسفندهای استرالیایی به طور میانگین 5 کیلوگرم پشم دارند و چیدن آنها 5 دقیقه زمان می برد.
حال این گوسفند خوب است اما به علت تحت فشار بودن در ماه های اخیر، برای مدتی تحت نظر خواهد بود.
پیش از این در سال 2004 گوسفندی در غاری در نیوزلند پیدا شده بود که 27 کیلوگرم پشم داشت.
* راز گوسفندهای پشمالو
همانگونه که در خبر اشاره شده، این نخستین بار نیست که یک گوسفند پشمالو بطور ناگهانی کشف می شود.
پیش از این نیز چندین بار چنین خبری در رسانه های مختلف منتشر شده و توجه مردم را جلب کرده است.
جالب آنکه همه این گوسفندهای پشمالو مدت ها از گله خود جدا افتاده و گم شده بودند و درست موقعی که رشد پشم آنها به بیشترین حد ممکن رسیده و حیوان نگونبخت در آستانه خفگی و مرگ قرار می گیرد، بطور ناگهانی و کاملا تصادفی! پیدا شده و در یک نمایش تلویزیونی پر از اسپانسر و تبلیغات، به دست پشم چین های مشهور سپرده می شود.
واقعیت این است که این ماجرا، برنامه ای پولساز برای حرفه های مختلفی است که مستقیم یا غیر مستقیم به صنعت دامداری استرالیا وابسته اند و از بانک ها و موسسات مالی گرفته تا صنایع بزرگ عرصه کشاورزی و دامداری در آن مشارکت می کنند و نمایش رسانه ای آن را تحت حمایت مالی قرار می دهند.
علاوه بر دامداری ها و مزارع، سازندگان و فروشندگان ابزار و تجهیزات آنها، از خوراک دام و طیور و داروها گرفته تا تاسیسات فنی یا ابزار پشم چینی، شرکت های ارائه دهنده خدمات مرتبط با مزارع و دامداری ها مانند دامپزشکی، پشم چینی، یا بسته بندی و صنایع تهیه و فراوری گوشت (سوسیس، کالباس، کنسرو ) و پوست و چرم و پشم (دباغی، ریسندگی، پارچه و پوشاک) و ... از شکنجه بلندمدت این گوسفند سود می برند.
واقعیت این است که این ماجرا، پروژه ای برنامه ریزی شده است و در آن، سودجویان، گوسفند جوانی را در شرایط ویژه نگهداری و تغذیه می کنند و اجازه می دهند پشم او تا آخرین حد ممکن رشد کند و قبل از خفه شدنش، او را در معرض دید می گذارند تا پیدا شود و فرصت تبلیغاتی فراهم شود.
این گوسفندان، رشد پشم سریعی دارند و هرچه پشمالوتر شوند، از قدرت تحرک آنها کاسته می شود و اگر به موقع پشم چینی نشوند، بعد از مدتی دیگر نمی توانند راه بروند و یا حتی روی پا بایستند.
با این وجود رشد پشم آنها متوقف نمی شود و اگر همچنان تغذیه شوند رفته رفته تنفس هم برای آنها سخت می شود و به مرز خفگی می رسند.
به همین علت و برای اینکه کسی متهم به حیوان آزاری نشود، دستاندرکاران این پروژه های تکراری، از گم شدن گوسفند و زندگی اش در غار یا نقطه دور افتاده مرتع می گویند و تا حد ممکن داستانی درباره اینکه او چطور به آب و علف دسترسی داشته ساخته می شود و درست موقعی که گوسفند به مرز خفه شدن رسیده، بطور ناگهانی توسط چوپان یا یکی از کارکنان مزرعه و یا حتی گردشگر یا راننده ای که گوسفند در مسیرش قرارداده شده، پیدا می شود و برای صاحبش موقعیت عالی تبلیغاتی بوجود می آورد.
بسیاری از نهادهای غیراسترالیایی حامی حیوانات از این ترفند اطلاع دارند و بارها نسبت به آن به استرالیایی ها اعتراض کرده اند، اما هرگز نمی توانند سند و مدرکی برای اثبات ماجرا بیابند.
انتهای پیام/
این گزارش می افزاید که این گوسفند با نزدیکترین مزرعه آن منطقه چندین کیلومتر فاصله داشت و سالم ماندن آن به تنهایی شگفت انگیز است.
دامداران می گویند دست کم 6 سال زمان لازم است تا پشم گوسفندی تا این حد رشد کند.
کریس چندین سال پیش گم شده بود و خارج از گله زندگی می کرده است. تا اینکه یک کشاورز این گوسفند را یک هفته پیش دراطراف شهر کانبرا، پایتخت استرالیا، پیدا کرد.
ایان الکینس، برنده چهاردوره مسابقات قهرمانی پشم‌تراشی استرالیا در یک ویژه برنامه تلویزیونی پشم های این گوسفند را چید.
چیدن پشم های 47 سانتی متری این گوسفند، 45 دقیقه طول کشید، در حالی که گوسفندهای استرالیایی به طور میانگین 5 کیلوگرم پشم دارند و چیدن آنها 5 دقیقه زمان می برد.
حال این گوسفند خوب است اما به علت تحت فشار بودن در ماه های اخیر، برای مدتی تحت نظر خواهد بود.
پیش از این در سال 2004 گوسفندی در غاری در نیوزلند پیدا شده بود که 27 کیلوگرم پشم داشت.
* راز گوسفندهای پشمالو
همانگونه که در خبر اشاره شده، این نخستین بار نیست که یک گوسفند پشمالو بطور ناگهانی کشف می شود.
پیش از این نیز چندین بار چنین خبری در رسانه های مختلف منتشر شده و توجه مردم را جلب کرده است.
جالب آنکه همه این گوسفندهای پشمالو مدت ها از گله خود جدا افتاده و گم شده بودند و درست موقعی که رشد پشم آنها به بیشترین حد ممکن رسیده و حیوان نگونبخت در آستانه خفگی و مرگ قرار می گیرد، بطور ناگهانی و کاملا تصادفی! پیدا شده و در یک نمایش تلویزیونی پر از اسپانسر و تبلیغات، به دست پشم چین های مشهور سپرده می شود.
واقعیت این است که این ماجرا، برنامه ای پولساز برای حرفه های مختلفی است که مستقیم یا غیر مستقیم به صنعت دامداری استرالیا وابسته اند و از بانک ها و موسسات مالی گرفته تا صنایع بزرگ عرصه کشاورزی و دامداری در آن مشارکت می کنند و نمایش رسانه ای آن را تحت حمایت مالی قرار می دهند.
علاوه بر دامداری ها و مزارع، سازندگان و فروشندگان ابزار و تجهیزات آنها، از خوراک دام و طیور و داروها گرفته تا تاسیسات فنی یا ابزار پشم چینی، شرکت های ارائه دهنده خدمات مرتبط با مزارع و دامداری ها مانند دامپزشکی، پشم چینی، یا بسته بندی و صنایع تهیه و فراوری گوشت (سوسیس، کالباس، کنسرو ) و پوست و چرم و پشم (دباغی، ریسندگی، پارچه و پوشاک) و ... از شکنجه بلندمدت این گوسفند سود می برند.
واقعیت این است که این ماجرا، پروژه ای برنامه ریزی شده است و در آن، سودجویان، گوسفند جوانی را در شرایط ویژه نگهداری و تغذیه می کنند و اجازه می دهند پشم او تا آخرین حد ممکن رشد کند و قبل از خفه شدنش، او را در معرض دید می گذارند تا پیدا شود و فرصت تبلیغاتی فراهم شود.
این گوسفندان، رشد پشم سریعی دارند و هرچه پشمالوتر شوند، از قدرت تحرک آنها کاسته می شود و اگر به موقع پشم چینی نشوند، بعد از مدتی دیگر نمی توانند راه بروند و یا حتی روی پا بایستند.
با این وجود رشد پشم آنها متوقف نمی شود و اگر همچنان تغذیه شوند رفته رفته تنفس هم برای آنها سخت می شود و به مرز خفگی می رسند.
به همین علت و برای اینکه کسی متهم به حیوان آزاری نشود، دستاندرکاران این پروژه های تکراری، از گم شدن گوسفند و زندگی اش در غار یا نقطه دور افتاده مرتع می گویند و تا حد ممکن داستانی درباره اینکه او چطور به آب و علف دسترسی داشته ساخته می شود و درست موقعی که گوسفند به مرز خفه شدن رسیده، بطور ناگهانی توسط چوپان یا یکی از کارکنان مزرعه و یا حتی گردشگر یا راننده ای که گوسفند در مسیرش قرارداده شده، پیدا می شود و برای صاحبش موقعیت عالی تبلیغاتی بوجود می آورد.
بسیاری از نهادهای غیراسترالیایی حامی حیوانات از این ترفند اطلاع دارند و بارها نسبت به آن به استرالیایی ها اعتراض کرده اند، اما هرگز نمی توانند سند و مدرکی برای اثبات ماجرا بیابند.
انتهای پیام/
