شاید روال ازدواج به سبک های سنتی که در اولین جلسه رسمی زوجین یکدیگر را می دیدند و در همان جلسه باب آشنایی شروع میشد گذشته باشد. بنا به اقتضای جامعه امروزی و حجم انبوه وسایل ارتباط جمعی و وجود عضو حذف نشدنی اینترنت در خانواده ها آشنایی ها رنگ وبوی تازه ای گرفته اند.
از آن طرف ماجرا نشان دادن هویت دوست داشتنی در ذهن و نه واقعی دلیل دیگر روی کار آمدن این مدل از آشنایی هاست. اما این بار آشنایی سبک مدرن را نمی خواهیم نفی کنیم که بارعایت چارچوب خاص خود و بهره گیری از اصول وفرهنگ جامعه ایرانی وبا در نظر گرفتن این دو موضوع شاید کارآمد نیز باشد.
1. در ایران به طور معمول، والدین جوانان زیر بار چنین ازدواجی نمی روند.
2. حضور در چت روم و ارتباط با جنس مخالف ممکن است پس از ازدواج، عامل سلب اعتماد طرفین از هم شود.
بعد از آنکه گفتگوهای رسمی در چند جلسه با اطلاع خانواده ها انجام شد، چت می تواند راه مناسبی باشد برای تکمیل بحث یا مواردی که قبلاً از یاد برده اید. باید در نظر داشت که چت کردن بدون تشریفات انجام می شود و زحمت بیرون رفتن را به شما نمی دهد.
از آنجایی که در فرهنگ ایرانی موانع زیادی برای ارتباط طولانی قبل از ازدواج بین خانواده های جوانان وجود دارد و جوانان نمی توانند با خصوصیات یکدیگر آشنا شوند استفاده از این ابراز برای آشنایی پیش از ازدواج مطلوب و مفید خواهد بود. البته در صورتی که همه در بیان اطلاعات و خصوصیات خود صادق باشند.
ازدواج اینترنتی در یک صورت می تواند موفق باشد که صرفا نقش واسطه (معرف) را ایفا کند و دوطرف به شدت مراقب دلبستگی ها و شیدایی ها باشند و کر و کور نشوند.
اما در این راستا توجه به چند نکته بسیار ضروری است:
عموما کسانی چت را انتخاب می کنند که به دلایلی نمی خواهند دیده و کاملا شناخته شوند. بنابراین ارائه اطلاعات غلط توسط یکی از طرفین به دیگری، درصد بالایی را به خود اختصاص می دهد.
افراد در این نحوه آشنایی چون فقط از فرد مقابل خوبی می شنوند او را کاملا آرمانی و خوب تصور می کنند چون روابط در این نوع از آشنایی براساس احساسات است. چت اعتیادآور است و معلوم نیست شخص با چند نفر در ارتباط بوده و هست پس فرد را در آینده دچار سوءظن و سلب اعتماد می کند.
اینترنت محیطی مجازی است و خیلی ها به چشم سرگرمی به آن نگاه می کنند و زندگی ایده آل یا حتی فانتزی شان را در آن به تصویر می کشند. از معرفی خود با یک جنسیت دیگر گرفته تا ادعای تحصیلات و موقعیت خاصابایی ندارند.
در این گونه ارتباطات، شناخت جدی امکان پذیر نیست. چون دو طرف مراقب خود هستند و طبیعی است که فهرستی از معایب خود را در اختیار دیگری قرار نمی دهند. این ارتباط که ماه ها بدون هیچ آشنایی واقعی به طول می انجامد، می تواند فرد را درگیر توهمات و واقعیات ساختگی کند.
در این روش آشنایی فقط یک یا دو تا از حواس افراد درگیر می شود به همین دلیل اطلاعات غیر کلامی از فرد رو به رو ندارند. معمولاً خانواده ها از این گونه آشناییها و ازدواجها حمایت نمی کنند.
با توجه به دو کفه این ترازو مدل انتخاب همسر و ادامه آشنایی قبل از ازدواج و طرز برقراری ارتباط در این دنیای مجازی با شماست.
گزارش از نازنین روزبهانی
انتهای پیام/