هاموند در این یادداشت نوشته است: من این هفته به تهران آمدم و اولین وزیر امور خارجه بریتانیا بودم که طی بیش از یک دهه به ایران سفر کرده است.
چند هفته پیش‌تر، من و آقای ظریف وزیر امور خارجه ایران، همراه همتایان خود از پنج کشور دیگر و اتحادیه اروپا در وین ملاقات کرده بودیم. جهان نفس‌های خود را در سینه حبس کرده بود تا ببیند آیا ما می‌توانیم پس از مذاکرات طولانی به توافق هسته‌ای برسیم.
و ما به توافق رسیدیم. توافق هسته‌ای یک پیروزی تاریخی برای دیپلماسی و موفقیتی برای تمام طرف‌های حاضر در مذاکرات بود. اجرای این توافق، جهان را از ماهیت صرفاً صلح آمیز برنامه هسته‌ای ایران مطمئن خواهد کرد و به ایران فرصت خواهد داد تا روابطی متفاوت با کشورهای غربی برقرار سازد.
من مصمم هستم تا پایان مذاکرات هسته‌ای را به آغاز فصل نوینی از روابط کشورم با ایران تبدیل کنم؛ روابطی که برای مردم ایران و بریتانیا مفید باشد. هیأتی بلندپایه از مدیران بازرگانی و اقتصادی بریتانیا در این سفر همراه من بودند و طی این سفر سفارت بریتانیا را در تهران بازگشایی کردم.
روابط ایران و بریتانیا پیشینه‌ای طولانی، پیچیده، و اغلب دشوار دارد. من انتظار ندارم تمام مشکلات یک شبه حل و فصل شوند. اما امروز ما چالش‌های مشترک بسیاری پیش رو داریم: سربرآوردن داعش در عراق و سوریه، بی ثباتی در افغانستان، تجارت مواد مخدر، و تغییر آب و هوا و اقلیم زمین.
من معتقدم اگر فضایی از اعتماد و اطمینان ایجاد کنیم، می‌توانیم موجب پیشرفت اوضاع شویم. این همان کاری است که در مذاکرات هسته‌ای انجام دادیم و من مایلم بار دیگر از طریق دیپلماسی، و با کمک سفارت‌های دو کشور آن را تکرار کنم.
یک راه اعتمادسازی، تسهیل ارتباط بین مردم دو کشور است: بین دانشگاه‌ها، بازرگانان، دانشمندان، هنرمندان، و خانواده‌ها. ایرانیان زیادی در بریتانیا زندگی می‌کنند که بسیاری از آن‌ها سهم فوق‌العاده‌ای در خدمت به جامعه بریتانیا داشته‌اند.
من به خوبی از مشکلات اخذ روادید بریتانیا و لزوم سفر متقاضیان به ترکیه یا امارات متحده عربی آگاه هستم. ما فعالیت دوباره سفارت بریتانیا را با حضور مجموعه‌ای کوچک آغاز خواهیم کرد. از همین رو خدمات روادید بلافاصله پس از بازگشایی سفارت ارایه نخواهد شد. با این حال از سرگیری ارایه خدمات روادید در تهران برای ما در اولویت قرار دارد و امیدواریم طی چند ماه آینده بتوانیم این خدمات را عرضه کنیم.
من انتظار ندارم روابط ما با ایران از این پس برای همیشه فارغ از هر فراز و نشیبی پیش رود. اما به آینده امیدوارم. تاریخ کهن و گستره فرهنگ ملت ایران به خوبی شناخته شده است. آنچه اما در این سفر بیش از هرچیز من را تحت تأثیر قرار داد میهمان‌نوازی گرم ایرانیان بود و جسارت و تهور آن‌ها در آزمودن شیوه‌های نو. ما به طور یکسان به چالش‌ها و فرصت‌هایی که پیشاروی دو کشور قرار دارند، خواهیم پرداخت و تلاش‌های خود را برای ایجاد درک و احترام متقابل ادامه خواهیم داد، بویژه از طریق دیپلماسی، و در آینده از طریق تجارت و بازرگانی، تا مردم هر دو کشور از منافع آن بهرمند شوند.
انتهای پیام/
