این روند ادامه پیدا میکند تا اینکه حود سرمربی استعفای خود را اعلام میکند و یا توسط هیئت مدیره جلسهی دیگری برگزار شده و از سرمربی خواستار پاسخ هستند که در نتیجه منجر به قطع همکاری با وی میگردد.
اما در اکثر تیمهای لیگهای اروپایی این اتفاق نمیافتد به طور مثال الکس فرگوسن در منچستریونایتد چیزی در حدود 27سال و آرسن ونگر حدود 19سال در آزسنال بر روی نیمکت این باشگاه نشستند اما بیاییم این آمار را مقایسه کوچکی با مربیهای لیگ برتری داشته باشیم میبینیم که طول عمر بیشترین مربی که در نیمکت تیمی نشسته باشد حتی به تعداد انگشتان یک دست هم نمیرسد.
مهدی پاشازاده در سال 2006 تا 2007 (85تا 86خورشیدی) در تیم آدمیرا واکر و در سالهای 2007 تا 2010 (86 تا 89خورشیدی) در تیم آدمیرا واکر دستیار بود همچنین وی در سالهای 2010 تا 2012(89 تا 91خورشیدی ) بر روی نیمکت گسترش فولاد سهند نشست.
وی در سال 2012(91 و92خورشیدی)
سکان مربی گری شهرداری تبریز ر در دست داشت.
پاشازاده در خصوص کوتاه بودن عمر مربیگری
در ایران اظهارداست: چشم دوختن به نتایج و تنیجه گرایی نتیجه کوتاه بودن عمر مربیگری
در لیگ برتر و فوتبال ما است که فرهنگ هم مزید بر علت است و نداشتن فرهنگ مناسب
موجب به وقوع پیوستن این اتفاقات میشود.
وی اضافه کرد: رفت وامد بودن دلیل مدیران عامل باشگاهها و دخالت بی جا و دخیل کردن سلیقهی شخصی آنها هم به کوتاه شدن عمر مربیگری در ایران دامن زده است. من فکر میکنم اگر بخواهیم میانگین عمر مربیگری در ایران را بدست آوریم شاید 6ماه یا 7ماه باشد.
وی بیان کرد : در چنین شرایطی لیگ پرباری نخواهیم داشت و این موضوع در جام باشگاههای آسیا هم به راحتی آشکار است. من فکر میکنم باشگاهها باید در ایران به صورت تلفیقی از مدیریت و دانش اداره شوند.
وی در پایان خاطرنشان کرد: امیدوارم این فرهنگ نامناسب نتیجهگرایی که چندسالی است در فوتبال ما رواج پیدا کرده از بین برود و به مربیان و سرمربیان فرصت داده شود تا بتوانند خود را در تیمهایشان اثبات کنند.
انتهای پیام/
گزارش از احمد رضا
گلزخ