به گزارش خبرنگار حوزه بهداشت و درمان  گروه علمی پزشكی باشگاه خبرنگاران جوان، در طی گذشت زمان همواره بحث‌ها و صحبت‌هایی در رابطه اختلاف بین عقل و احساس وجود داشته و دارد اما این که سهم هر کدام چقدر باشد و یا این که در نهایت حق با کدام یک باشد، مشخص نیست، این در حالی است که همیشه یک نیروی جاذبه از طرف احساس تمایل، وجود انسان را به سمت خود می‌کشاند.

عموماً منشاً تردیدی که در افراد وجود دارد و احساس می‌کنند که در بین یک دو راهی قرار گرفته‌اند، این است که تصور می‌کنند عقل یا احساس به تنهایی کفایت می‌کند و یا به بیان بهتر فکر می‌کنند که یا باید به حرف دل عمل کرد و یا احساس را در اولویت قرار داد.

 عقل جای خود، احساس جای خود

حمیدرضا رحمانی، روانشناس نیز پیرامون موضوع اولویت عقل یا احساس بر یکدیگر می‌گوید: موضوعی که برای همه ثابت شده است و علاوه بر حقیقت پیدا کردن به راحتی نیز قابل درک می باشد، این است که بیش از حد احساساتی بودن و همین‌طور منطقی و عقلانی بودن بیش از حد علاوه بر قابل درک نبودن صحیح هم نیست، در واقع هر کاری باید به یک حد و اندازه مشخص محدود شود.

وی ادامه داد: کسی که هر موضوعی را از دریچه احساس می‌نگرد، ممکن است به همان اندازه هم به سمت خطا گرایش داشته باشد، آن هم بیشتر از شخصی که اکثر موضوعات با دید منطقی و عقلانی می‌نگرد.

این روانشناس در رابطه با تصمیم‌گیری بر مبنای عقل یا احساس آن در مقوله‌ی مهمی به نام ازدواج تصریح کرد: جدال و دعوایی که بین عشق و علاقه و عقل یک دعوای خام است و متعلق به مراحل پایین می‌باشد، چرا که اکثریت افراد بین دو راهی عاقل شدن و عاشق شدن سرگردان می‌مانند اما در صورتی که هم عقل و هم احساس به کمال برسند و یا به نحوی پخته شوند مشکل برطرف خواهد شد.

رحمانی با اشاره به این مطلب که برخی افراد نسبت به امور خاصی از خود تمایل نشان می‌دهند، اظهار داشت: بعضی از مردم بدون داشتن اطلاعات کافی و لازم از یک موضوع مشخص علاقه بسیاری را از خود نشان می‌دهند، حتی ممکن است بلعکس این موضوع هم صدق کند یعنی موردی وجود داشته باشد که شخص نسبت به آن اطلاعات لازم را داشته باشد، اما علاقه و تمایلی را نسبت به آن از خود نشان ندهد.

رحمانی ضمن تأکید بر ازدواج که مهمترین تصمیم برای زندگی هر فرد است، افزود: گاهی پیش می‌آید که یک مرد تمایل خاص و ویژه‌ای را در رابطه با ازدواج نسبت به یک زن از خود نشان می‌دهد در صورتی که این زن از هر جهت فاقد صلاحیت‌های درست برای شروع یک زندگی مشترک است، شاید این موضوع در مراحل ابتدایی ساده‌ و بی‌اهمیت به نظر برسد اما پس از ایجاد شدن یک رابطه‌ی حقیقی و تشکیل زندگی مشترک تازه مشکلات ریز که در اوایل آشنایی به چشم نمی‌آمد رخ می‌نماید و قطعا به روحیه‌ی فرد آسیب جدی خواهد رساند چرا که این احساس زودگذر بوده و بیشتر از عقل بر مبنی هوس بنا شده است.

وی افزود: با در نظر داشتن این مطلب مشخص می‌شود احساس هوس با محبت و با مرحله‌ی بالاتر آن یعنی عشق اشتباه گرفه شده است،‌ چرا که محبت و احساس امری پایدارند.

رحمانی با اشاره به ضرورت ترک هوس و مخالفت با آن گفت:‌ در صورتی که درک درست و کاملی از اندیشه و محبت داشته باشیم به وضوح مشخص خواهد شد که محبت واقعی و عقل هیچ تداخلی با هم ندارند.

وی با بیان این که دعوای عقل و احساس بر یک اساس خاصی هست و در صورتی که هر دو به درستی مورد بررسی قرار بگیرند، حتما یک احساس واقعی به وجود خواهد آمد، خاطرنشان کرد: ازدواج امری است که بیش از هر موضوع دیگری احتیاج به آموزش و فراهم کردن مقدمات مهم و حتی غیرقابل پیش‌بینی دارد این در حالی است که نه تنها هنوز توجهی اساسی در این زمینه نشده است بلکه آموزش‌های لازم به درستی داده نشده است اما اگر به این اصل توجه لازم صورت گیرد انتخاب شخص برای ازدواج هم عاقلانه است و هم عاشقانه!

انتهای پیام/