گروه ورزش باشگاه خبرنگاران جوان- ناشتا از خانه بیرون نمی‌زنی؛ سمت خبرگزاری نمی‌روی؛ سردردت شدید نمی‌شود؛ دهانت تلخ و بدمزه نیست؛ به خبرگزاری نمی‌رسی؛ پله‌ها را دوتا یکی نمی‌کنی؛ چهره‌ات در مانیتور خاموش نقش نمی‌بندد؛ دستت نمی‌لرزد؛ مانیتور روشن نمی‌شود؛ تصویر چهره‌ درهم‌ات محو نمی‌شود؛ خبر را باور نمی‌کنی؛ جای خالی‌اش در ذهنت نمی‌نشیند؛ لبخندش را به یاد نمی‌آوری؛ سرت را میان کف دست‌هایت نمی‌گیری؛ خودکار مشکی را برنمی‌داری؛ روی میز خطوط کج و معوج نمی‌کشی؛ با صدای سردبیر به خودت نمی‌آیی؛ از تحریریه بدون خداحافظی بیرون نمی‌زنی؛ راسته ‍پیاده‌رو را نمی‌گیری؛ ‍پا تند نمی‌کنی؛ خاطرات به ذهنت هجوم نمی‌آورد؛ صدای ترمز ماشین توی گوشت نمی‌‍پیچد؛ فریاد راننده در شلیک بوق ماشین‌ها گم نمی‌شود؛ گوشی همراهت زنگ نمی‌خورد؛ خبر برای چندمین بار در گوشی و گوشت نمی‌‍پیچد؛ نگاهت روی مجسمه فردوسی؛ وسط میدان خشک نمی‌شود. مقابل خبرگزاری فارس خودت را ‍پیدا نمی‌کنی؛ پارچه مشکی را نمی‌بینی؛ وارد خبرگزاری نمی‌شوی؛ دستت روی دکمه ۴ ‌آسانسور نمی‌رود؛ وسط تحریریه نیستی؛ جای خالی یک «نفر» را نمی‌بینی...

انتهای پیام/